Mε την ολοκλήρωση των τελικών του πρωταθλήματος μπάσκετ έπεσε και τυπικά η αυλαία της αγωνιστικής περιόδου. Η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί άκρως επιτυχημένη, αφού δύο ευρωπαϊκά τρόπαια, στα δύο δημοφιλέστερα αθλήματα, κατακτήθηκαν από δύο ομάδες μας.
Οι επιτυχίες όμως αυτές, που ελπίζαμε πως θα ανεβάσουν το επίπεδο της συμπεριφοράς μεταξύ των ανταγωνιστών, δεν δείχνουν ικανές να απαλείψουν την τοξικότητα που υπάρχει εκτός των αγωνιστικών χώρων. Και που δυστυχώς αυτή εκπορεύεται από τα αφεντικά ορισμένων ομάδων.
Βλέπετε έχει καθιερωθεί στη χώρα μας το πρώτο μέλημα των τελευταίων να είναι τα λόγια τους να ηχούν ευχάριστα στ’ αυτιά του «ένδοξου λαού» των ομάδων τους. Θέλουν να έχουν στο πλευρό τους τους «στρατευμένους», αδιαφορώντας ή ξεχνώντας πολλές φορές πόσο έχουν βλάψει τις ομάδες τους με τις ακραίες συμπεριφορές τους.
Πόσο αισιόδοξο θα ήταν εάν τώρα, και με την αλλαγή σκυτάλης στην ιδιοκτησία της ΠΑΕ ΑΕΚ και στη διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ακουγόταν ένα μήνυμα για συνεργασία των αρμοδίων; Ολοι συμφωνούν πως μόνο έτσι θα μπορέσει να φύγει η «δυσοσμία» από το ελληνικό ποδόσφαιρο και όπου αλλού υπάρχει, αλλά ουδείς δείχνει πρόθυμος να παραβλέψει τα προσωπικά και τα συλλογικά του συμφέροντα για το γενικό καλό.
Τέλος, αν θα θέλαμε να δούμε και μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι, αυτή είναι η πρόσληψη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της Εθνικής. Το ήθος που έχει επιδείξει στη μέχρι τώρα καριέρα του ας αποτελέσει το τείχος όπου θα σπάσουν τα μούτρα τους όσοι επιχειρήσουν να τον επηρεάσουν στις αποφάσεις του.
