Στις 20 Ιουνίου, δύο ημέρες μετά το παιχνίδι με την Τουρκία για το Euro 2024, σελίδες και λογαριασμοί στο Facebook και σε άλλα social «διέδιδαν» μια δήλωση του τερματοφύλακα της εθνικής Γεωργίας, Γκιόργκι Μαμαρντασβίλι: «Δεν είμαι λυπημένος γιατί χάσαμε, είμαι λυπημένος γιατί οι άνθρωποι που ήρθαν να μας δουν από τη Γεωργία ξόδεψαν ολόκληρο τον μισθό τους και τους φέραμε σε αμηχανία».
Οπως αποδείχθηκε, το απόσπασμα που είχε ξεκινήσει να γίνεται viral, ήταν κατασκευασμένο. Καμία τέτοια δήλωση δεν δημοσιεύτηκε στις επίσημες σελίδες του 23χρονου τερματοφύλακα, που μέχρι στιγμής έχει κλέψει την καρδιά των συμπατριωτών του, παίρνοντας τη θέση του Κβαρατσχέλια.
«Ηταν το ντεμπούτο μας στο Euro 2024 που θα θυμόμαστε όλοι. Είμαι περήφανος για την ομάδα και τους οπαδούς μας. Ενα παιχνίδι όπου όλοι είδαν ότι δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ! Ευχαριστώ για την υποστήριξη», ήταν η πραγματική ανάρτηση του ήρωα της «Σταχτοπούτας» της διοργάνωσης, ο οποίος, αν μη τι άλλο, δεν τα παράτησε, και αύριο το βράδυ κόντρα στα «παιδιά του Ρονάλντο» θα κληθεί και πάλι να κατεβάσει ρολά, κάνοντας το θαύμα της πρόκρισης πραγματικότητα.
Ο πανύψηλος κίπερ (1.99 μ.), ο οποίος στο μοιραίο μπαράζ και τη διαδικασία των πέναλτι, στέρησε από την Εθνική μας την πρόκριση στα γήπεδα της Γερμανίας, κόντρα στην Τσεχία ήταν ανίκητος.
Από τους ειδικούς θεωρείται ο τερματοφύλακας που θα λάμψει την επόμενη δεκαετία στα ευρωπαϊκά γήπεδα και θα φορέσει τη φανέλα των κορυφαίων συλλόγων.
Αν η χώρα του προχωρήσει στην επόμενη φάση και ενδεχομένως και πιο μακριά, το Euro θα αποτελέσει μια «χρυσή» ευκαιρία για την καταξίωσή του. Κι αυτό όμως να μη συμβεί, η κατεύθυνση που έχει πάρει είναι αυτή που τον οδηγεί εκ του ασφαλούς στην επιτυχία, αφού με τη φανέλα της Βαλένθια τα δύο τελευταία χρόνια έχει ανεβάσει τη χρηματιστηριακή του αξία στα ουράνια.
Το μεγαλύτερο πρότυπο
«Δεν ανέχομαι κανενός είδους αποτυχία», είναι πλέον το μότο του, και το απέδειξε με το να αποτρέψει τον υποβιβασμό της Βαλένθια για δεύτερη φορά στην πολύχρονη ιστορία της. Αν και παραδέχεται ότι δεν συγκαταλέγεται στους θαυμαστές των αυριανών αντιπάλων του Πορτογάλων, η νοοτροπία του είναι παρόμοια. Κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την εργατικότητα και τον επαγγελματισμό του Ρονάλντο. Οταν ήταν παιδί, θαύμαζε και παρακολουθούσε στενά τους Ικερ Κασίγιας και Τζανλουίτζι Μπουφόν. Τις επεμβάσεις τους, την τεχνική τους. Καθώς μεγάλωνε, ο Μάνουελ Νόιερ έγινε το πρότυπό του. Το μεγαλύτερο όμως ήταν, είναι και θα παραμείνει ο πατέρας του Νταβίντ.
Πρώην γκολκίπερ σε συλλόγους της Γεωργίας και νυν προπονητής τερματοφυλάκων στην Γκάγκρα, εκεί όπου ο Γκιόργκι πρωτοφόρεσε τα γάντια του, του έμαθε τα μυστικά της θέσης, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στις αποκρούσεις των πέναλτι.
Σε ηλικία 10 ετών, κέρδισε το βραβείο του καλύτερου τερματοφύλακα σε τοπικό τουρνουά νέων στην πόλη αυτή της Αμπχαζίας, όπου υπό το καθεστώς της ΕΣΣΔ ιδρύθηκε και η πρώτη σχολή ποδοσφαίρου για παιδιά στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Στο τουρνουά συμμετείχαν οκτώ ομάδες, και στον τελικό που κρίθηκε στα πέναλτι, ο μικρός Γκιόργκι έπιασε τρία και η ομάδα του κατέκτησε το τρόπαιο.
Πιστός στην πατρική συμβουλή
Στα 12 εντάχθηκε στην άκρως παραγωγική ακαδημία της Ντιναμό Τιφλίδας, η οποία απελευθέρωσε στον κόσμο τη νέα γενιά Γεωργιανών ποδοσφαιριστών, όπως ο Κβαρατσχέλια αλλά και οι Τσακβετάτζε, Νταβιτασβίλι, Μεκβαμπισβίλι, Αζαρόβι και Γκαγκνίτζε. Ο πατέρας του, γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα της θέσης, ήξερε πως αυτό που προέχει είναι ο γιος του να έχει συμμετοχές. Αρχικά τον πήρε στη Μεράνι Μαρτβίλι, όπου είχε αναλάβει χρέη προπονητή τερματοφυλάκων. Εκεί σε ηλικία 15 ετών εξελίχθηκε επιστρέφοντας πιο έτοιμος στην Ντιναμό και κλήθηκε και στις μικρές εθνικές, με τους περισσότερους εκ των συμπαικτών του να είναι οι ίδιοι που έχει και τώρα στο Euro.
Η ελαστικότητά του και οι κινήσεις του κάτω από τα δοκάρια, σε συνδυασμό με τα αντανακλαστικά του και το ύψος που πήρε όταν έφτασε στα 17 του, τράβηξαν τα βλέμματα των σκάουτερ που λειτουργούσαν για ευρωπαϊκά κλαμπ.
Ο Καυκάσιος, ακολουθώντας τη συμβουλή του πατέρα του, δέχθηκε εκ νέου τον δανεισμό του στη Ρουστάβι, που αγωνιζόταν στην κορυφαία κατηγορία, ενώ άρχισε να εκπροσωπεί τη χώρα του στην U-19. Δέχθηκε μόνο 11 γκολ και σε ηλικία μόλις 20 ετών αναδείχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας της Erovnuli Liga, πηγαίνοντας στη Λοκομοτίβ Τιφλίδας, η οποία μετείχε στο Europa League για να γίνει ο υπερασπιστής της εστίας της. Αρκούσε ένα παιχνίδι με τη Γρανάδα για τα προκριματικά της διοργάνωσης, ώστε να «δέσει» το μέλλον του στη La Liga. Η ομάδα του έχασε (μόνο) με 2-0, και η αιτία ήταν ο ίδιος με τις εντυπωσιακές του αποκρούσεις.
Στα τέλη Δεκεμβρίου έλαβε το βραβείο του καλύτερου τερματοφύλακα της χρονιάς από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γεωργίας, ενώ οι ικανότητές του δεν πέρασαν απαρατήρητες ούτε από την UEFA, η οποία τον συμπεριέλαβε σε μια λίστα με 50 νεαρά ταλέντα που θα έλαμπαν το 2021. Ηταν πια ένας έτοιμος τερματοφύλακας για το παραπάνω άλμα, αφού στη σύντομη καριέρα του είχε ένα αξιοζήλευτο ποσοστό (32%) με 7/22 αποκρούσεις πέναλτι.
«Γεωργιανό θα μας φέρεις; Πας να μας σκοτώσεις;»
«Μου είπαν ότι υπήρχε ένας τερματοφύλακας στη Λοκομοτίβ Τιφλίδας που ήταν εξαιρετικός, οπότε άρχισα να τον παρακολουθώ. Τον παρακολουθούσα περισσότερο από οκτώ μήνες και, αφού τον είδα εναντίον της Γρανάδας στο Europa League, αποφάσισα. Εβγαζε μόλις 800 ευρώ στη Γεωργία και έμενε μόνος του σε ένα διαμέρισμα έξω από την Τιφλίδα. Επικοινώνησα με την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Μπαρτσελόνα, τη Χιρόνα, τη Βιγιαρεάλ, την Μπέτις αλλά όλοι μου έλεγαν: “Τι; Θα μας φέρεις Γεωργιανό; Πας να μας σκοτώσεις;” είχε υποστηρίξει σε συνέντευξή του ο Αντόνιο Λόπεθ, πρώην παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης και νυν μάνατζερ, ο άνθρωπος που τον πήγε στο «Μεστάγια». Ενας ατζέντης ο οποίος διακινούσε μέτρια ονόματα παικτών σε μικρομεσαίες ομάδες της La Liga και σε συλλόγους χαμηλότερων κατηγοριών.
Η πίστη του σε αυτόν ήταν μεγάλη, καθώς όπως τόνισε: «Είχα τρελαθεί να δέχομαι απορρίψεις λόγω της εθνικότητάς του, γιατί έβλεπα ότι ήταν κορυφαίος τερματοφύλακας. Το πίστευα και τώρα πολύ περισσότερο πως θα γίνει ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ευρώπη. Κάθε μέρα γίνεται καλύτερος».
Οπως αποκάλυψε, δε, «όταν ήταν να γίνει η μεταγραφή, του πήρα όλα τα έγγραφα για να είμαι σίγουρος. Ηταν μια πολύ τεταμένη διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε από 350.000 ευρώ και έκλεισε στις 850.000 λόγω της δικής μου πίεσης, αλλά και του πατέρα του, που ήταν πρώην ποδοσφαιριστής και γνώριζε από παζάρια».
Τελικά, η Βαλένθια πείστηκε αλλά με δανεισμό και ρήτρα εξαγοράς. Αν και αρχικά εντάχθηκε στη δεύτερη ομάδα, γρήγορα κέρδισε συμβόλαιο, αφού ο Χοσέ Μπορνταλάς εντυπωσιάστηκε από τα προσόντα του και πήρε μέρος στην καλοκαιρινή προετοιμασία.
Η τύχη ήταν με το μέρος του, αφού τόσο ο Γιάσπερ Σίλεσεν όσο και ο Χάουμε Ντομενέκ έχασαν την πρεμιέρα λόγω τραυματισμού, και αυτός αναδείχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας της πρώτης αγωνιστικής από τη La Liga στο επίσημο ντεμπούτο του, στη νίκη με αντίπαλο την Χετάφε.
Ο ετήσιος μισθός του ήταν μόλις 70.000 ευρώ μεικτά, αλλά ένας όρος στο συμβόλαιό του τού εγγυόταν 7.000 ανά παιχνίδι που θα έπαιζε στην πρώτη ομάδα, εφόσον εμφανιζόταν σε τουλάχιστον 20 αγώνες. Συμμετείχε σε 21 αγώνες τη σεζόν 2021-22 και συγκέντρωσε πάνω από το διπλάσιο του μισθού του μόνο σε μπόνους.
«Εγώ δεν είμαι παπάς…»
Η προσαρμογή του δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη. Στη αρχή δυσκολεύτηκε γιατί δεν ήξερε τη γλώσσα και τα αγγλικά του δεν ήταν τέλεια.
Δύο ανθρώπους θεωρεί πως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ώστε να φτάσει στο σημείο που ζητούσε, έστω κι αν η προσέγγισή τους προς εκείνον ήταν διαφορετική. Ο Τζάσπερ Σίλεσεν τον βοήθησε να γίνει μέρος της ομάδας και του έλυσε τις περισσότερες απορίες του. Ο έμπειρος Ολλανδός τερματοφύλακας, χωρίς να νιώθει πως απειλείται η θέση του από τον νεαρό Γεωργιανό, ουσιαστικά αντικατέστησε τον πατέρα του. Τον κατηύθυνε και τον συμβούλευε. «Κατάφερα να είμαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Ο Σίλεσεν με βοήθησε πολύ, γιατί ήξερε αγγλικά και με προσέγγισε σαν μικρό παιδί. Αργότερα, προσέλαβα έναν δάσκαλο».
Ο Τζενάρο Γκατούζο ήταν ο δεύτερος. Ο Ιταλός αντικατέστησε τον Μπορνταλάς και κάθισε μόλις έξι μήνες στην ομάδα πληρώνοντας το «μάρμαρο» της κακής πορείας και των τσακωμών του με τις βεντέτες. Ωστόσο με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και πάνω σε μια συζήτηση που είχε με τον παίκτη, του έδωσε την αυτοπεποίθηση που του έλειπε. Μια αυτοπεποίθηση που από τότε μέχρι και σήμερα δεν την έχασε ποτέ.
Οταν ο Μαμαρντασβίλι του απολογήθηκε για ένα λάθος του με το οποίο η Ελτσε κέρδισε πέναλτι στο μεταξύ τους 2-2, ανοίγοντας το σκορ, πήρε ως αντάλλαγμα ένα… χαστούκι!
«Ηρθε και μου ζητούσε συγγνώμη. Του είπα “σταμάτα επιτέλους να είσαι ανασφαλής” και του έδωσα ένα χαστούκι. Πολλά ήταν τα παιχνίδια που μας είχε σώσει. Εχει λοιπόν την εμπιστοσύνη και του προπονητή του και της υπόλοιπης ομάδας. Του είπα να βγάλει από το μυαλό του τη λέξη “συγγνώμη” και να προχωρήσει. Εγώ δεν είμαι παπάς για να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του…» ήταν η απολαυστική εξήγηση του πρώην προπονητή του ΟΦΗ.
Ο Ιταλός συνέβαλε στο να βελτιώσει τις πάσες του προς τους κεντρικούς αμυντικούς, ένα αδύναμο σημείο του Γεωργιανού, που την ίδια ώρα είχε αστραπιαίους χρόνους αντίδρασης και επεμβάσεις που γίνονταν αντικείμενο συζήτησης.
Το μέλλον του Μαμαρντασβίλι στις «νυχτερίδες» σίγουρα δεν θα μοιάζει με εκείνο του Σαντιάγο Κανιθάρες. Αργά ή γρήγορα το ταλέντο του θα εξαργυρωθεί με μια μεταγραφή που θα βοηθήσει τον σύλλογο να αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα και τον ίδιο να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Θα μπορούσε ήδη να συμμετάσχει στο Euro και να λογίζεται ως παίκτης της Νιουκάστλ, αν η πρόταση των 30 εκατ. ευρώ γινόταν αποδεκτή από τη Βαλένθια, που δεν διαπραγματεύεται κάτω από 35. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τότεναμ, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο περιμένουν. Το ματς με την Πορτογαλία προέχει…
