Η πρώτη του εμφάνιση έγινε τον Μάρτιο του 2006 σε ένα φιλικό με την Αργεντινή στην Ελβετία. Τότε ο Τόνι Μπλερ ήταν ο πρωθυπουργός της Αγγλίας και ο Τζορτζ Μπους ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εμφάνιση 178 ήρθε εναντίον της Ιταλίας στη Λειψία. Αν πρόκειται να είναι η τελευταία του με την εθνική ομάδα της Κροατίας, σίγουρα αυτό δεν ήταν το κατάλληλο φινάλε για τον Λούκα Μόντριτς, έναν από τους κορυφαίους παίκτες των τελευταίων 20 χρόνων.
Το ταξίδι του Μόντριτς με την Κροατία έχει προσεγγίσει τον μύθο: ένας τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018, ένας απίθανος ημιτελικός το 2022, ένας τελικός του Nations League το 2023. Οσον αφορά τα τρόπαια, μπορεί αυτά στο τέλος να μην ήρθαν, αλλά για μια χώρα με πληθυσμό μόλις 3,8 εκατ. κατοίκων ακόμα και τα παραπάνω επιτεύγματα αρκούν για να περάσει ο Λούκα στην ποδοσφαιρική αθανασία.
Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί ένα πιο σπαρακτικό φινάλε για τον Μόντριτς από όσα συνέβησαν το βράδυ της Δευτέρας στον αγώνα με την Ιταλία. Οι Κροάτες βρέθηκαν από τον Παράδεισο στην Κόλαση, η οποία βέβαια δεν περιείχε αιώνιες φωτιές, αλλά αποτυπώθηκε με τον πιο βάναυσο τρόπο στο γκολ της ισοφάρισης του Ματία Ζακάνι στο 98ο λεπτό.
Η Κροατία ήταν κακή απέναντι στην Ισπανία στην πρεμιέρα, ήταν άτυχη απέναντι στην Αλβανία τη 2η αγωνιστική, αλλά απέναντι στην Ιταλία φαινόταν ότι επιτέλους τα κατάφερε στο παιχνίδι με τη μεγαλύτερη σημασία για αυτήν, στο πιο «τρελό» λεπτό μέχρι στιγμής του Euro. Μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα, ο Μόντριτς είδε το πέναλτι που εκτέλεσε να το αποκρούει εξαιρετικά ο Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα, αλλά στη συνέχεια της φάσης ο αρχηγός της Κροατίας πήρε το αίμα του πίσω, βάζοντας την ομάδα του μπροστά στο σκορ.
Κάποιοι παίκτες δύσκολα θα μπορούσαν να σηκώσουν ξανά κεφάλι στην απώλεια μιας τέτοιας χρυσής ευκαιρίας από την άσπρη βούλα ή τουλάχιστον θα έχαναν τη συγκέντρωσή τους για κάποιο χρονικό διάστημα του αγώνα. Ο Μόντριτς άφησε αμέσως τον πόνο και τις ενοχές του στην άκρη, είδε τον Στάνισιτς να περνάει… χορεύοντας από έναν παίκτη της Ιταλίας, για να βάλει την Κροατία ξανά στην επίθεση, ζήτησε ο ίδιος την μπάλα, αλλά, όταν την είδε να παίζεται δεξιά στον Σούσιτς, έτρεξε προς το σημείο του πέναλτι διαισθανόμενος ότι ίσως εκεί πάει η μπάλα.
Η σέντρα τελικά έγινε, η μπάλα πήγε αρχικά στον Μπούντιμιρ, που έκανε την προβολή, αναγκάζοντας τον Ντοναρούμα σε ακόμα μια εξαιρετική επέμβαση. Αλλά ο Μόντριτς ήταν εκεί, πήρε το… ριμπάουντ και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, γνωρίζοντας την αποθέωση, αλλά και τη δική του προσωπική λύτρωση.
Ο πανηγυρισμός μπροστά σε χιλιάδες Κροάτες έμοιαζε με ξέσπασμα ακατέργαστου, αφιλτράριστου συναισθήματος. Το ποδόσφαιρο στα καλύτερά του. Τα τρεμάμενα πόδια του Μόντριτς υποχώρησαν, καθώς έπεσε ανάσκελα και κάλυψε το πρόσωπό του για να κρύψει τα δάκρυα, καθώς οι συμπαίκτες του ήδη τον είχαν καλύψει.
Αυτό ήταν το 26ο διεθνές γκολ του (το πρώτο του ήταν επίσης εναντίον της Ιταλίας), το πρώτο του σε μεγάλη διοργάνωση μετά τον καθοριστικό αγώνα του ομίλου με τη Σκωτία στο Euro 2020 και ένα από τα πιο σημαντικά της καριέρας του. Ισως όμως να είναι και το τελευταίο του με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας του.
Στο 80ό λεπτό ο Μόντριτς έγινε αλλαγή. Ηταν όλο το επόμενο διάστημα όρθιος στον πάγκο περιμένοντας τόσο μανιωδώς απελπισμένα το σφύριγμα της λήξης. Ενστικτωδώς κάποια στιγμή δάγκωσε ακόμα και τη φανέλα του, για να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει την αφόρητη ένταση. Λες και είχε ένα κακό προαίσθημα.
Το γκολ του Τζακάνι ήταν τόσο δραματικό όσο και λαμπρό. Το ιταλικό προσωπικό και οι αναπληρωματικοί έτρεξαν στον αγωνιστικό χώρο σε έξαλλους πανηγυρισμούς. Οι παίκτες της Κροατίας έπεσαν όλοι στο χορτάρι λες και ήθελαν να ανοίξει η γη και να τους καταπιεί.
Ο Μόντριτς έγειρε πίσω στην καρέκλα του, έβαλε το χέρι στο στόμα του και κούνησε θλιμμένα το κεφάλι του. Η απελπισία μετατράπηκε σύντομα σε θυμό, καθώς έτρεξε προς τον διαιτητή στο φινάλε της αναμέτρησης, ίσως για να επαναλάβει την κριτική του προπονητή του για τα οκτώ λεπτά της καθυστέρησης, κάτι που είπε και στις δηλώσεις του.
Στη συνέχεια, καθώς οι Ιταλοί πανηγύριζαν και οι παίκτες της Κροατίας ανταπέδιδαν το χειροκρότημα στους φιλάθλους τους, από τα μεγάφωνα ανακοινώθηκε ότι ο Λούκα Μόντριτς ήταν ο MVP του αγώνα. Λες και κάποιος του έκανε πλάκα. Ο αρχηγός, που εκείνη τη στιγμή ήταν το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας, θα έπρεπε να φορέσει ένα ψεύτικο χαμόγελο και να απαντήσει σε άβολες ερωτήσεις που είχαν να κάνουν με τη δική του απόδοση, τη στιγμή που ο ίδιος και η ομάδα του είχαν βιώσει έναν οδυνηρό αποκλεισμό. Ομως δεν μπορούσε να πει όχι, καθώς η σχετική ψηφοφορία ολοκληρώνεται συνήθως 15 λεπτά πριν από το φινάλε του αγώνα. Η φωτογραφία του με το τρόπαιο ήταν η επιτομή της έκφρασης «μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις»…
Είκοσι έξι λεπτά αφότου ο Τζακάνι τον «μαχαίρωσε» στην καρδιά, ο Μόντριτς χειροκροτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου. Αναστέναξε και ακούμπησε το πρόσωπό του στο χέρι του, καθώς απαντούσε υπάκουα στις ερωτήσεις των συγκεντρωμένων δημοσιογράφων. «Το ποδόσφαιρο ήταν ανελέητο απόψε. Είναι δύσκολο όταν χάνεις έτσι, να βρεις τις λέξεις για να περιγράψεις πώς νιώθεις», είπε σαν να θρηνούσε, ενώ στη συνέχεια ένας Ιταλός δημοσιογράφος τού ζήτησε, σχεδόν τον παρακάλεσε, να μην αποσυρθεί ποτέ από το ποδόσφαιρο. «Θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω για πάντα, αλλά μάλλον θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να κρεμάσω τα παπούτσια μου. Θα συνεχίσω να παίζω, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα», είπε.
Θα επιστρέψει στη Ρεάλ Μαδρίτης έχοντας συμφωνήσει για μονοετή επέκταση του συμβολαίου του, αλλά η εθνική είναι άλλο κεφάλαιο. Αυτό το ματς μπορεί να ήταν και το τελευταίο του. Ο Μόντριτς θα γίνει 41 ετών τη χρονιά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026 και στην πατρίδα του πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι η Κροατία έκλεισε τον κύκλο της και είναι μια γερασμένη ομάδα που χρειάζεται επανεκκίνηση.
Μπορεί ακόμα να οργανώσει ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου από τη μεσαία γραμμή, μπορεί ακόμα να πιέσει, μπορεί ακόμα να τρέχει με τον ενθουσιασμό ενός εφήβου, αλλά το να αντέξει σε αυτόν τον ρυθμό για 90 λεπτά γίνεται όλο και πιο σπάνιο, κάτι που φάνηκε και μέσα στη σεζόν με τη Ρεάλ. Ο Μόντριτς δεν θα «κοπεί» από κανέναν προπονητή, αλλά μπορεί να αισθάνεται από μόνος του ότι ήρθε η ώρα να φύγει.
Είτε το κάνει είτε όχι αυτό, σίγουρα τα όσα συνέβησαν τη Δευτέρα θα τον πονάνε για πολύ καιρό. Το ματς της Κροατίας με την Ιταλία έδειξε στον μικρόσωμο Κροάτη μάγο της μπάλας το συναισθηματικά πιο τραγικό πρόσωπο του ποδοσφαίρου. Και ο αριθμός 178 θα μείνει στην Ιστορία για τους λάθους λόγους…
