Μια από τις πιο αμήχανες αλλά και τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή του Ενρίκο Κιέζα ήταν όταν μερικοί νεαροί «τιφόζι» πολιόρκησαν για αυτόγραφα τον γιο του κι αφού τα πήραν, ζήτησαν μετά κι από τον ίδιο, σαν να του έκαναν χάρη.
«Μου είπαν μιας και είσαι ο πατέρας του Φεντερίκο, θα θέλαμε κι από εσένα ένα αυτόγραφο. Όταν τα υπέγραφα, σκεφτόμουν τα 138 γκολ μου στη Serie A, το Κύπελλο UEFA που πήρα με την Πάρμα, τα Κύπελλα Ιταλίας με την Πάρμα και την Φιορεντίνα. Αλλά χωρίς ζήλεια, αυτό το αστείο περιστατικό με έκανε πολύ περήφανο για το παιδί μου, έκανε την καρδιά μου να σκιρτήσει» είπε ο σπουδαίος αυτός Ιταλός επιθετικός όταν ρωτήθηκε για τη σχέση του με τον γιο του, τον Φεντερίκο Κιέζα της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας, μέλος της τωρινής ομάδας που θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί στα γήπεδα της Γερμανίας το τρόπαιο που είχε κατακτήσει στο Euro 2020 της Αγγλίας.
Η οικογένεια Κιέζα δεν είναι η μόνη που είδε ένα μήλο της να πέφτει κάτω από τη μηλιά! Έξι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται με επιτυχία στο Euro 2024, είναι παιδιά διάσημων μπαμπάδων που είχαν φορέσει κι αυτοί σε Euro τη φανέλα με το εθνόσημο πριν κάμποσα χρόνια, με τεράστιες επιτυχίες και μια καριέρα που δύσκολα θα καταφέρουν να φτάσουν, πόσο μάλλον να ξεπεράσουν, τα βλαστάρια τους. Η φήμη των γονιών είναι πάντα ένα βάρος στις πλάτες της επόμενης γενιάς όταν αυτή προσπαθεί να σταθεί στα δικά της πόδια και να χαράξει μια αυτόνομη πορεία στον ίδιο χώρο, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη κληρονομιά, ένα δώρο με ξεχωριστή λάμψη που τη γεμίζει από νωρίς με ευθύνες και αυτοπεποίθηση.
«Like father, like son» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούν οι αγγλόφωνοι για να περιγράψουν τέτοιες καταστάσεις όταν η σκυτάλη περνά από τη μία γενιά στην άλλη, ειδικά σε πολύ υψηλό επίπεδο, εικόνα αρκετά συνηθισμένη στον ανταγωνιστικό χώρο του ποδοσφαίρου.
View this post on Instagram
Σε ένα σύνολο περισσότερων από 600 ποδοσφαιριστών που βρέθηκαν με τις εθνικές τους ομάδες στο Euro 2024, σίγουρα είναι πολλές οι περιπτώσεις παικτών που οι πατεράδες τους είχαν τη δική τους διαδρομή στο ποδόσφαιρο, άλλοι σε πιο χαμηλό και άλλοι σε υψηλότερο επίπεδο. Κοιτώντας στα πολύ ψηλά… συννεφάκια, ξεχωρίζουμε έξι ζευγάρια που οι εκπρόσωποι της τωρινής ποδοσφαιρικής γενιάς «μπήκαν στα παπούτσια» αυτών της προηγούμενης, έστω κι αν στην πλειοψηφία τους δεν έφτασαν τη λάμψη των διάσημων πατεράδων τους. Υπάρχουν, βέβαια, πολλές άλλες περιπτώσεις σαν κι αυτήν του Θωμά Στρακόσια, του τερματοφύλακα της εθνικής Αλβανίας και γιού του Φώτη Στρακόσια που είχε παίξει σε αρκετές ελληνικές ομάδες με «ταβάνι» τον Ολυμπιακό, αλλά δεν έχουν συνδέσει το όνομά τους με το Euro όπως τα έξι ζευγάρια που ξεχωρίζουμε:
Ενρίκο και Φεντερίκο ΚΙΕΖΑ
Ο μπαμπάς Ενρίκο δεν έπαιξε ποτέ σε πολύ μεγάλη ομάδα όπως ο γιος του, Φεντερίκο, ο οποίος ξεκίνησε την επαγγελματική του διαδρομή από τη Φιορεντίνα και πολύ σύντομα, σε ηλικία 22 ετών, πήγε στη Γιουβέντους. Από τους πιο σημαντικούς παίκτες της νέας γενιάς του ιταλικού ποδοσφαίρου, ο Φεντερίκο ήταν μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του Euro 2020 και από τους βασικούς συντελεστές της τεράστιας επιτυχίας της Ιταλίας να κατακτήσει το τρόπαιο με αντίπαλο στον τελικό τη διοργανώτρια Αγγλία.
Το ίδιο σημαντικός στην εποχή του ήταν και ο πατέρας του. Ίσως από δικό του καπρίτσιο, ίσως από συγκυρίες, ο Ενρίκο Κιέζα δεν έπαιξε ποτέ (αν και το άξιζε) σε κάποιο από τα κορυφαία κλαμπ του ιταλικού ποδοσφαίρου κι ας ήταν από τους κορυφαίους σκόρερ της εποχής του, με μεγάλη διαδρομή και στην εθνική ομάδα. «Το μόνο που έλειψε από την καριέρα μου, είναι οι λεγόμενες μεγάλες ομάδες. Πάντα πήγαινα αντίπαλός τους και τις πολεμούσα. Δεν έχω μετανιώσει, εκείνα τα χρόνια οι παραστάσεις στην Πάρμα ή στη Φιορεντίνα ήταν του ίδιου κύρους. Μιλάμε για τεράστιες ομάδες, με τεράστιους παίκτες. Τελείωσα την καριέρα μου στα χωμάτινα γήπεδα, εκεί όπου ξεκίνησα. Κι αυτό δεν ήταν φτηνή επιλογή…» λέει ο 54χρονος Ενρίκο, ο παίκτης με ένα ιδιότυπο ρεκόρ: έχει τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της εθνικής Ιταλίας προερχόμενος από τον πάγκο! Ως προπονητής, πάντως, δεν έχει καταφέρει να φτάσει στο ίδιο επίπεδο που είχε ως παίκτης.
Ντάνι και Ντάλεϊ ΜΠΛΙΝΤ
Από τότε που σταμάτησε να μπουσουλάει και πάτησε γερά στα πόδια του, ο Ντάλεϊ Μπλιντ έγινε μια γνώριμη φιγούρα στα παιχνίδια του Αγιαξ στο Άμστερνταμ. Ο μπαμπάς του, Ντάνι Μπλιντ, ήταν μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του Αίαντα στα χρόνια της δεύτερης ακμής του τη δεκαετία του ’90 και σε κάθε ευκαιρία, έπαιρνε μαζί του τον ξανθομάλλη μπόμπιρα να τον συνοδεύει σαν μασκότ της ομάδας στο γήπεδο, ως μια μικρή αποζημίωση για τις πολλές ώρες που βρισκόταν μακριά του λόγω των αγωνιστικών του υποχρεώσεων.
Αυτός ο τότε ξανθομάλλης πιτσιρικάς είναι τώρα 34 χρονών, βασικό στέλεχος (110 συμμετοχές) στην εθνική Ολλανδίας, έχει παίξει περισσότερα από 220 παιχνίδια στις δύο θητείες του στον Άγιαξ, φόρεσε τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε ένα μικρό πέρασμα από τη Μπάγερν ενώ τώρα αγωνίζεται στην ομάδα – θαύμα τη Ισπανίας, Τζιρόνα. Με περισσότερα από 600 επαγγελματικά παιχνίδια στα πόδια του και 25 γκολ αν και αμυντικός, δεν έχει πάρει Champions League όπως το 1995 με τον Αγιαξ ο πατέρας του, κέρδισε όμως το Europa League με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2018 και αρκετούς άλλους εγχώριους τίτλους με τις ομάδες του.
Ο Ντάνι Μπλιντ υπήρξε ίσως ο κορυφαίος αμυντικός (λίμπερο) στην ιστορία του Άγιαξ, με δύο ευρωπαϊκούς τίτλους, πολλά τρόπαια με τον Αίαντα, συμμετοχές σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και άλλες δύο σε Euro με την Ολλανδία. Έζησε και μια σπάνια στιγμή μαζί όταν πανηγύρισαν αγκαλιά μέσα στον αγωνιστικό χώρο το γκολ του γιού του εναντίον των ΗΠΑ που έστειλε τους «Οράνιε» στην προημιτελική φάση του Μουντιάλ του Κατάρ, μιας και ήταν βοηθός του Λουίς Φαν Χάαλ. Τον είχε και παίκτη όταν ήταν για δυο χρόνια προπονητής στην εθνική Ολλανδίας και έδωσε μεγάλο αγώνα δίπλα του όταν ο Ντάλεϊ διαγνώστηκε με μυοκαρδίτιδα μετά από ένα παιχνίδι του Champions League και χρειάστηκε βηματοδότη για να μπορέσει να συνεχίσει την καριέρα του. Όταν μάλιστα κατέρρευσε ξανά μέσα στο γήπεδο το 2020, ο Ντάνι ήταν στην εξέδρα και έζησε από κοντά τον νέο εφιάλτη, που οφειλόταν σε κακή λειτουργία του βηματοδότη. Τον ρυθμίσανε και επέστρεψε ξανά στα γήπεδα, σαν να μη συνέβη τίποτα!
Σέρτζιο και Φρανσίσκο ΚΟΝΣΕΪΣΑΟ
Για να δει από κοντά το νικητήριο γκολ που πέτυχε ο γιoς του στις καθυστερήσεις της πρεμιέρας της Πορτογαλίας στο Euro 2024 κόντρα στην Τσεχία, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο είχε ναυλώσει ιδιωτικό τζετ για να τον μεταφέρει από το Πόρτο στη Γερμανία. Η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη στον πρώην άσο του ΠΑΟΚ και του επιτρέπει να ζει τέτοιες πολυτέλειες, μιας και απολαμβάνει τώρα ως προπονητής τις ίδιες επιτυχίες που είχε και ως παίκτης. Ο 49χρονος πλέον Σέρτζιο φόρεσε τη φανέλα μεγάλων ομάδων όπως η Πόρτο, η Ίντερ, η Λάτσιο και έκλεισε την καριέρα του στην Τούμπα, πριν ανοίξει το κεφάλαιο της προπονητικής, όπου έκανε εξαιρετική δουλειά με την Πόρτο.
Ο Φρανσίσκο είναι μόλις 21 ετών και παίζει στην Πόρτο από τα 18 του, όντας ο δεύτερος πιο μικρός σε ηλικία παίκτης που αγωνίστηκε με τη φανέλα της στο Champions League. Το «χρυσό» γκολ που πέτυχε εναντίον της Τσεχίας ενώνει δύο ποδοσφαιρικές γενιές της Πορτογαλίας καθώς είχε σκοράρει και ο πατέρας του σε παιχνίδι Euro, πριν από 24 χρόνια, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Βελγίου και Ολλανδίας. Τι είναι όμως πιο εντυπωσιακό απ’ όλα; Ότι ο μπαμπάς Σέρτζιο και ο γιος Φρανσίσκο Κονσεϊσάο έχουν υπάρξει αμφότεροι συμπαίκτες με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην εθνική Πορτογαλίας! Ο Σέρτζιο έχει κι άλλα δύο παιδιά που είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, ο Φρανσίσκο όμως είναι αυτός που ξεχωρίζει και θεωρείται ως το next big thing του πορτογαλικού ποδοσφαίρου.
Γκεόργκε και Γιάνις ΧΑΤΖΙ
Ο μπαμπάς Χάτζι είναι ο ζωντανός θρύλος του ρουμανικού ποδοσφαίρου, με βλάχικη καταγωγή που παραπέμπει στις ελληνικές ρίζες του. Είναι αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και ένας από τους καλύτερους επιθετικούς χαφ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Για την ποδοσφαιρική Ευρώπη είναι ο «Μαραντόνα των Καρπαθίων», για τους συμπατριώτες του είναι ο «Regele» (Ο Βασιλιάς) ενώ για τους Τούρκους που τον έζησαν για 5 χρόνια με τη φανέλα της Γαλατάσαραϊ του Φατίχ Τερίμ, είναι ο «Comandante», ο «Διοικητής» που ξέρει να οδηγεί τους συμπαίκτες του στη μάχη! Με θητεία τόσο στη Ρεάλ Μαδρίτης όσο και τη Μπαρτσελόνα σε εποχές που δεν υπήρχε ο νόμος Μποσμάν και όλα ήταν πολύ πιο δύσκολα, ο Γκεόργκε Χάτζι έχει παραδεχθεί ότι βρέθηκε στο ξεκίνημα της καριέρας του πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό του «καπετάνιου» Γιώργου Βαρδινογιάννη, αλλά το καθεστώς Τσαουσέσκου αποφάσισε τελικά να χαλάσει τη μεταγραφή!
Ο ίδιος μας σύστησε τον Γιάνις Χάτζι όταν ήταν μόλις 15 ετών, λέγοντας ότι ο γιός του είναι πολύ καλύτερος απ’ αυτόν στην ίδια ηλικία. Ο 25χρονος πια μεσοεπιθετικός δεν δικαίωσε στον υπέρτατο βαθμό τις προσδοκίες του διάσημου πατέρα του, έχοντας ένα μικρό πέρασμα από τη Φιορεντίνα και τη Γκενκ, πριν αποκτηθεί από τη Ρέϊντζερς η οποία τον παραχώρησε πέρυσι δανεικό στην Αλαβές. Δικαίωσε όμως την προφητεία του πατέρα του ότι «σύντομα θα είναι αρχηγός στην εθνική Ρουμανίας». Ο Γιάνις είναι από τους πιο σημαντικούς παίκτες του σύγχρονου ρουμανικού ποδοσφαίρου και κάποιοι επιμένουν πως αν καταφέρει να ξετινάξει από την πλάτη του το «φάντασμα» του διάσημου πατέρα του, δεν είναι τόσο αργά για να εκτινάξει την καριέρα του!
Πέτερ και Κάσπερ ΣΜΑΪΧΕΛ
Για έναν τύπο που έπαιζε ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο και για να βγάλει τα προς το ζην δούλευε σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας και ως υπάλληλος καθαρισμού σε γηροκομείο, η συνέχεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας μοιάζει με παραμύθι. Όταν πήρε στα σοβαρά την ευκαιρία που του πρόσφερε το ποδόσφαιρο για να αλλάξει τη ζωή του, ο Πέτερ Σμάιχελ εξελίχθηκε ίσως στον πιο σημαντικό τερματοφύλακα της γενιάς του και έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών, φτάνοντας πολύ κοντά σε χίλια επαγγελματικά παιχνίδια, τα περισσότερα εκ των οποίων με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (στις μεγάλες δόξες της) και της εθνικής Δανίας. Ήταν και εξαιρετικός… σκόρερ, καθώς μέτρησε στην καριέρα του 11 γκολ, άλλα με κεφαλιές, άλλα με πέναλτι, άλλα με ακροβατικά και κάθε απίθανο τρόπο!
Ο Κάσπερ Σμάιχελ ήλθε στη ζωή όταν ο πατέρας του ήταν μόλις 23 ετών και πρόλαβε να τον απολαύσει στο απόγειο της καριέρας του. Ακολούθησε κι αυτός τον μοναχικό δρόμο του τερματοφύλακα και τώρα που κλείνει τα 38 του χρόνια, μπορεί να νιώθει ότι τα κατάφερε αρκετά καλά, έστω κι αν ποτέ δεν άγγιξε τη λάμψη του διάσημου πατέρα του. Παιδί του Μάντσεστερ, ξεκίνησε (περιέργως πώς) την καριέρα του από τη Μάντσεστερ Σίτυ και όχι την αγαπημένη Γιουνάιτεντ του μπαμπά του. Η Σίτυ τον έδωσε σε 8 ομάδες δανεικό μέσα σε 6 χρόνια, πριν στεριώσει στη Λέστερ στην οποία έπαιξε για μια δωδεκαετία, υπογράφοντας μάλιστα και το ιστορικό της πρωτάθλημα επί των ημερών του Κλαούντιο Ρανιέρι. Εξυπακούεται ότι συνέχισε την τεράστια παράδοση του πατέρα του στην εθνική Δανίας, στην οποία αγωνίζεται ακόμα στα 38 του χρόνια!
Λιλιάν και Μάρκους ΤΟΥΡΑΜ
Γεννημένος στην εξωτική Γουαδελούπη, ο μπαμπάς Λιλιάν Τουράμ έκανε σπουδαία καριέρα με την εθνική Γαλλίας, με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Μας συστήθηκε ως ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου με την Μονακό και την Πάρμα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι, πριν μετακομίσει στο Τορίνο για τη Γιουβέντους, όπου μεγαλούργησε. Υπήρξε και συμπαίκτης του Μέσι στην Μπαρτσελόνα, αλλά το πιο σημαντικό κομμάτι της πλούσιας καριέρας του ήταν αυτό με τη Γιουβέντους και την εθνική Γαλλίας. Πέρα από το Μουντιάλ του 1998, έπαιξε μαζί της και στον χαμένο τελικό (με την κουτουλιά του Ζιντάν) του 2006, ενώ κέρδισε και το Euro 2000. Φόρεσε την «τρικολόρ» φανέλα 142 φορές και δικαίως θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δεξιούς μπακ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο ύψους 1,92 μ. Μάρκους Τουράμ δεν έγινε επιθετικός σαν τον πατέρα του, αλλά πολλοί θεωρούν ότι σε όλα τα άλλα είναι… κλώνος του! Πάντα κομψός, προσέχει όπως ο μπαμπάς του κάθε λεπτομέρεια στο ντύσιμό του και διαβάζει πάρα πολύ, εντυπωσιάζοντας με την ευρυμάθεια και τις γνώσεις του. Είναι έντονα πολιτικοποιημένος και δεν διστάζει να τοποθετείται συχνά – πυκνά με αιχμηρό τρόπο για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που όλοι οι άλλοι τα αποφεύγουν για να μην μπλέξουν. Ο Μάρκους έχει την ιταλική φινέτσα γιατί στην Ιταλία μεγάλωσε ως παιδί ακολουθώντας τον πατέρα του, οπότε νιώθει… βασιλιάς στο Μιλάνο φορώντας τη φανέλα της Ίντερ, με την οποία κατέκτησε εφέτος το πρωτάθλημα Ιταλίας.
