Αέρας, θάλασσα και το ιστιοφόρο να «πετάει» στα κύματα. Κάθε κύμα και μία… ένεση αδρεναλίνης. Οι ιστιοπλόοι της ανοικτής θάλασσας «ζουν» για αυτές τις στιγμές. Κάποιες φορές, όταν ο σεβασμός απέναντι στο υγρό στοιχείο και στους κανόνες ασφαλείας έπονται της δράσης, τότε, μία στιγμή μπορεί να αποβεί μοιραία. Πριν από λίγες ώρες, μία 40χρονη Γαλλίδα έχασε της ζωή της στο Αιγαίο ενώ έπαιρνε μέρος στη διεθνή διοργάνωση «Αegean 600».
Σε παγκόσμιο επίπεδο η ιστιοπλοϊκή κοινότητα έχει θρηνήσει πολλές φορές μέλη της. Ένας εξ αυτών ήταν ο διάσημος ιστιοπλόος Ερίκ Ταμπαρλί, ο όπως τον αποκαλούν «πατριάρχης της γαλλικής ιστιοπλοΐας».
«Ένα πλοίο που ταξιδεύει είναι στρατός σε μάχη. Η καταιγίδα μπορεί να μη φαίνεται, αλλά καραδοκεί. Όλη η θάλασσα είναι μία ενέδρα», έχει γράψει ο Βίκτωρ Ουγκώ και αυτό οι ιστιοπλόοι το γνωρίζουν πολύ καλά και πρέπει να είναι κάθε λεπτό σε εγρήγορση για αυτόν τον ιδιαίτερο… πόλεμο. Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στον Διεθνή Ιστιοπλοϊκό Αγώνα «Aegean 600», παρόλο που δεν είναι το πρώτο στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αγώνα, ήρθε να μας θυμίσει με τον χειρότερο τρόπο τα λόγια του διάσημου Γάλλου συγγραφέα.
Το πάθος για τους αγώνες ή για την ιστιοπλοΐα στην ανοικτή θάλασσα κάνει ακόμα και τους πιο έμπειρους αθλητές να λησμονούν τους κανόνες ασφαλείας σαν να είναι πρωτάρηδες. Στο «βιβλίο» των ιστιοπλοϊκών δυστυχημάτων ένα από τα ονόματα που ξεχωρίζει είναι αυτό του Γάλλου Ερίκ Ταμπαρλί, ο οποίος έχασε τη ζωή του στη θάλασσα της Ιρλανδίας, σε ηλικία 66 ετών, ενώ βρισκόταν με το σκάφος του σε «περατζάδα» (σ.σ. έτσι αποκαλούν οι ιστιοπλόοι τη «χαλαρή» διαδρομή από το ένα λιμάνι στο άλλο προκειμένου να μεταφερθεί το ιστιοφόρο για να πάρει μέρος σε αγώνες) από την Κορνουάλη στη Σκωτία για να μετάσχει σε ιστιοπλοϊκή διοργάνωση.
Ο Ερίκ Ταμπαρλί είχε ασχοληθεί με την ιστιοπλοΐα από την ηλικία των τριών ετών. Έμαθε την τέχνη των ιστίων στο οικογενειακό σκάφος «Pen Dick», το οποίο είχε σχεδιαστεί από τον Γουίλιαμ Φάιφ Τζούνιορ, μέλος της γνωστής οικογένειας ναυπηγών ιστιοφόρων. Αργότερα, το 1953, κατετάγη ως εθελοντής στο ναυτικό της Γαλλίας και πήρε μέρος στον Α΄ Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Από το 1956 και έπειτα αποφάσισε να ασχοληθεί με την παιδική αγάπη του την ιστιοπλοΐα. Επισκεύασε το «Pen Duic» που ήταν παροπλισμένο και εγκαταλελειμμένο και το 1962 πήρε μέρος στον πρώτο μεγάλο αγώνα του, το Single Handed Trans Atlantic Race. Τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που επιθυμούσε και έτσι με τη βοήθεια των Σκωτσέζων ναυπηγών κατασκεύασε το «Pen Duik 2», το πρώτο ιστιοφόρο που σχεδιάστηκε για υπερανταντικό αγώνα με πλήρωμα ένα άτομο.
Στη διοργάνωση του 1964 κατέκτησε τον τίτλο, κάτι που εκτόξευσε τη φήμη του. Τα επόμενα χρόνια, παράλληλα με την εργασία το στο ναυτικό, έπαιρνε μέρος σε διοργανώσεις και πολλές φορές πανηγύριζε στην πρώτη θέση. Από το 1966, και χάρη στη μετάθεσή του από το Υπουργείο Άμυνας στο αντίστοιχο του Αθλητισμού, ο Γάλλος επικεντρώθηκε στην ιστιοπλοΐα.
Παράλληλα με την ιστιοπλοΐα, ο Ταμπαρλί βοήθησε και την εξέλιξη της ιστιοπλοϊκής ναυπηγικής τέχνης. Συμμετείχε σε φημισμένους αγώνες ανοικτής θάλασσας και κατέρριψε πολλά ρεκόρ διαδρομών. Οι διακρίσεις του ενέπνευσαν ένα ολόκληρο έθνος για να ασχοληθεί με τη θάλασσα αλλά και μία γενιά αθλητών την ανοικτής θάλασσας. Από το 1964 μέχρι και το 1976, χάρη στις γνώσεις, την ψυχική αντοχή και το τεράστιο ταλέντο του, κατάφερε να τερματίσει την κυριαρχία των Βρετανών στους θαλάσσιους στίβους.
Τον Ιούνιο του 1998, ο Γάλλος ωκεανοπόρος είχε αποφασίσει να πάρει μέρος σε έναν αγώνα που διοργάνωνε ο «μπαμπάς» των σκαφών του, ο Γουίλιαμ Φάιφ. Η «περατζάδα» από την Κορνουάλη στη Σκωτία για τον ιστιοπλόο ο οποίος είχε «τρέξει» σε αγώνες στον Ατλαντικό δεν αποτελούσε κάτι παραπάνω από μία ευχάριστη βόλτα. Μαζί του είχε ένα φιλικό του ζευγάρι, ένα φίλο του και έναν φωτογράφο ιστιοπλοΐας. Από όλα τα μέλη του πληρώματος μόνο ο Ταμπαρλί και ο φωτογράφος γνώριζαν από χειρισμό σκάφους.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 13ης Ιουνίου ο αέρας δυνάμωσε και ο έμπειρος αθλητής έκρινε πως θα έπρεπε να μειωθεί η ιστιοφορία. Στο τιμόνι του σκάφους βρισκόταν ο ίδιος. Κατά τη διάρκεια ενός ελιγμού ο Ταμπαρλί προσπάθησε να πιάσει το πανί αλλά εκείνη τη στιγμή τον χτύπησε η μάτσα στο στήθος και έπεσε στη θάλασσα. Η περιγραφή των μελών του πληρώματος είναι συγκλονιστική: «Ήταν πολύ σκοτεινά και επικρατούσε θαλασσοταραχή. Το ιστιοφόρο ταξίδευε όρτσα. Αποφασίσαμε να κατεβάσουμε τα μπροστινά πανιά και να γυρίσουμε πίσω με κινητήρα. Εκτοξεύσαμε δύο φωτοβολίδες κινδύνου και από ένα φορητό VHF προσπαθήσαμε να κάνουμε γνωστό το συμβάν αλλά η μπαταρία του VHF «έπεσε». Όλη τη νύχτα «σαρώναμε» τη θαλάσσια περιοχή μήπως βρούμε κάποιο σκάφος να μας βοηθήσει. Στις 7 το πρωί είδαμε ένα ιστιοφόρο και ένα εμπορικό πλοίο. Ρίξαμε μία φωτοβολίδα κινδύνου και τα δύο σκάφη ήρθαν προς το μέρος μας. Ζητήσαμε βοήθεια (ελικόπτερο και διασώστες) και συνεχίσαμε να ψάχνουμε την περιοχή».
Το πτώμα του Ερίκ Ταμπαρλί βρέθηκε ένα μήνα αργότερα (20/7) από το πλήρωμα μιας βρετανικής τράτας. Η νεκροψία-νεκροτομή έδειξε ως αιτία θανάτου τον πνιγμό. Η κρατική τηλεόραση της Γαλλίας διέκοψε την απευθείας μετάδοση του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου και ο τότε πρόεδρος της χώρας Ζακ Σιράκ και ο τότε πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν μίλησαν με συγκινητικά λόγια για τον ιστιοπλόο και κήρυξαν εθνικό πένθος.
