Αν μπορούσε να μιλήσει, θα αποκάλυπτε πολλά. «Εζησε» πολλά. Μοιάζει απόκοσμο και ταυτόχρονα μαγευτικό. Βρίσκεται στα δυτικά προάστια του Βερολίνου, στην άκρη του δάσους Grunewald. Οι πέντε ολυμπιακοί κύκλοι δεσπόζουν ανάμεσα σε δύο δίδυμους πέτρινους πύργους του, τους δύο από τους έξι που κάποτε σχεδιάστηκαν γύρω του. Ο καθένας αντιπροσώπευε αυτό που οι ναζί θεωρούσαν «μεγάλες γερμανικές φυλές» που θα ενώνονταν υπό τον εθνικοσοσιαλισμό.
Μέρος του παρελθόντος της Γερμανίας μένει θαμμένο μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, εκεί όπου θα βρεθούν αύριο κάτι παραπάνω από 74.000 φίλοι του ποδοσφαίρου για τον μεγάλο τελικό του Euro.
Στο στάδιο αυτό –που σχεδιάστηκε ως ξεκάθαρη δήλωση της γερμανικής ισχύος και κατασκευάστηκε για να προκαλέσει συγκρίσεις με το Κολοσσαίο της Ρώμης– ζει ο μύθος του Τζέσε Οουενς και των τεσσάρων χρυσών μεταλλίων του το 1936 μπροστά στον Χίτλερ, φιλοξενήθηκαν πέντε αγώνες του Μουντιάλ του ’74, και έξι του 2006, συμπεριλαμβανομένου και του τελικού με την «κουτουλιά» του Ζιντάν στον Ματεράτσι, και το 2015 η Μπαρτσελόνα του Μέσι υπέταξε τη Γιουβέντους στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο ίδιο μέρος και ο Γιουσέιν Μπολτ έσπασε δύο παγκόσμια ρεκόρ το 2009, στα 100 και 200 μ. τα οποία κρατούν μέχρι σήμερα, και η διαφυλική Κάστερ Σεμένια, μόλις 18 ετών τότε, κέρδισε τα 800 μέτρων γυναικών.
Μπετόν, μέταλλα και πλαστικό δεν αποτελούν μόνο δομικά υλικά, αλλά μπορούν να «μιλήσουν» και να θυμίσουν γεγονότα, άλλοτε τραγικά, άλλοτε συναρπαστικά. Η αποστροφή του Χίτλερ στις αρχές του συναγωνισμού και της ισότητας μέσα σ’ αυτόν τον χώρο μετετράπη από την Ιστορία στον θρίαμβο της δικαιοσύνης και του «ευ αγωνίζεσθαι».
Αυτό το «μουσείο», λοιπόν, το οποίο έμελλε να μη βομβαρδιστεί κατά τις συμμαχικές επιχειρήσεις στον Β΄ Π.Π., καθώς αποτελούσε σημείο προσανατολισμού για τους πιλότους, θα ξεδιπλώσει αύριο όλη τη χάρη του για ένα μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού, τόσο στο χορτάρι του όσο και στις κερκίδες.
