«Θα είναι οι καλύτεροι Αγώνες της σύγχρονης Ιστορίας», είχαν πει οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού. Στη θεωρία όλα μοιάζουν εύκολα. Ομως αυτό που μένει είναι οι πράξεις. Η διοργάνωση στην Πόλη του Φωτός από την πρώτη ημέρα σήκωσε σημαία της βιωσιμότητας και των καινοτόμων ιδεών. Οι τόσο ωραίες, στη θεωρία, ιδέες ωστόσο δεν ήταν εύκολο να εφαρμοστούν όλες στην πράξη. Κάποιες από αυτές, μάλιστα, φέρουν στο μυαλό διοργανώσεις του παρελθόντος και ιδιαίτερα αυτούς του (πολύ μακρινού) 1900, που παραλίγο να βάλουν ταφόπλακα εν τη γενέσει…
Για ένα μεγάλο ποσοστό των Γάλλων, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μια γιορτή και είναι ενθουσιασμένοι που διεξάγονται στη χώρα τους. Γεμίζουν τα γήπεδα, ενώ όσοι εμπλέκονται με τη διοργάνωση προσπαθούν με χαμόγελο να βοηθήσουν για την επίλυση των προβλημάτων. Δυστυχώς, όμως, σε κάποιες περιπτώσεις το χαμόγελο δεν φτάνει, καθώς οι παραλείψεις είναι πολλές.
«Je ne parle pas Anglais»
H φράση «Désolé je ne parle pas Anglais» (συγγνώμη, δεν μιλάω αγγλικά) πρέπει να είναι η φράση που έχει ακουστεί περισσότερο και από τη λέξη «μπράβο» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Εργαζόμενοι στη διοργάνωση αλλά και εθελοντές δεν μιλούν αγγλικά και, παρά την προθυμία τους να βοηθήσουν, αποτυγχάνουν να δώσουν τις σωστές πληροφορίες, καθώς είτε επειδή είναι πρόθυμοι να απαντήσουν στην ερώτηση είτε επειδή δεν έχουν καταλάβει, τα κάνουν… θάλασσα. Το βράδυ που η εθνική πόλο αγωνίστηκε με το Μαυροβούνιο, για να καταφέρουμε να βγούμε από το κολυμβητήριο και να φτάσουμε στον χώρο με τα λεωφορεία χρειαστήκαμε περισσότερη από μία ώρα. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι μας ενημέρωσαν πως το τελευταίο λεωφορείο θα φύγει στις 23.00 και μετά δεν θα υπάρχει τρόπος μεταφοράς (με εξαίρεση το μετρό που βρισκόταν αρκετά μακριά) διότι ο δήμος, εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων, πραγματοποιεί… έργα στο οδόστρωμα.
Στη διοργάνωση του Παρισιού εργάζονται ή βοηθούν ως εθελοντές και πολλοί Ελληνες. Πολύγλωσσοι, άρτια πληροφορημένοι, δίνουν λύσεις σε προβλήματα και αποτελούν διαφήμιση για τη χώρα μας. Οι περισσότεροι από αυτούς σπουδάζουν ή εργάζονται στο Παρίσι.
Μια άλλη πληγή της διοργάνωσης είναι ο… λαβύρινθος. Σε αρκετά αθλητικά κέντρα οι ταμπέλες δεν είναι σωστά τοποθετημένες, με αποτέλεσμα οι φίλαθλοι να μπερδεύονται. «Σε αυτούς τους Αγώνες, η απάντηση στις περισσότερες ερωτήσεις μας θα έπρεπε να είναι η λέξη “ίσως”. Ρωτάμε, π.χ., εάν αυτό το λεωφορείο πηγαίνει εκεί που θέλουμε και μας απαντάνε “ναι” ή “όχι” χωρίς να ξέρουν σίγουρα. Κανονικά θα έπρεπε να μας λένε “ίσως”», δήλωσε στην «Κ» δημοσιογράφος από τη Σαμόα, ο οποίος καλύπτει Ολυμπιακούς από τα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Αριστα παίρνει η ταχύτητα στο Διαδίκτυο. Σε όλα τα αθλητικά στάδια υπάρχει για τους δημοσιογράφους καλό Wi-Fi. Αντιθέτως, ο κλιματισμός αποτελεί πρόβλημα. Σε κάποιους κλειστούς χώρους υπολειτουργεί, ενώ σε άλλους η θερμοκρασία είναι τόσο χαμηλή που απαιτείται μπουφάν.
Το σύστημα μεταφορών
Οι περισσότεροι από τους οδηγούς πούλμαν που μεταφέρουν τις αποστολές, τους επίσημους και τους δημοσιογράφους, έχουν έρθει στο Παρίσι από τη γαλλική επαρχία, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν τους δρόμους. Η χρήση GPS μοιάζει να είναι… άγνωστη στους οδηγούς με συνέπεια να χάνουν τις διαδρομές. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο, συνήθως πράος, πρωταθλητής της κολύμβησης Απόστολος Χρήστου εκνευρίστηκε όταν αντιλήφθηκε ότι ο οδηγός του πούλμαν που μετέφερε τους αθλητές για προπόνηση στην πισίνα έκανε «κύκλους». Επίσης, τα δρομολόγια από και προς τα αθλητικά κέντρα δεν είναι συχνά, κάτι που έχει προκαλέσει δυσφορία σε όλους όσοι εμπλέκονται με τους Αγώνες.
Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η άγνοια της αγγλικής γλώσσας, με αποτέλεσμα οι πληροφορίες να είναι σχεδόν πάντα λανθασμένες.
Από αυτά τα λεωφορεία ελάχιστα διαθέτουν κλιματισμό, όπως και πολλά βαγόνια τρένων. Οι επιβάτες προσπαθούν με βεντάλιες, φορητά ανεμιστηράκια ή τις διαπιστεύσεις τους να δροσιστούν. Οι διοργανωτές έχουν μεριμνήσει στα σιδηροδρομικά δίκτυα και στο μετρό να υπάρχουν υπάλληλοι για να παρέχουν πληροφορίες για το δαιδαλώδες σύστημα μεταφορών των γαλλικών τρένων. Φοράνε μοβ γιλέκα και με ευγένεια προσπαθούν να βοηθήσουν. Δυστυχώς, κι εδώ, σε αρκετές περιπτώσεις δεν μιλούν αγγλικά ή δεν γνωρίζουν τις ανταποκρίσεις των τρένων. Τα βαγόνια, όπως και οι σταθμοί, είναι πεντακάθαρα, ενώ και σε όλες τις περιοχές που σχετίζονται με τους Αγώνες, παρά τους χιλιάδες επισκέπτες δεν υπάρχει στο έδαφος ούτε χαρτάκι.
Το ολυμπιακό χωριό
Το πολυδιαφημισμένο «πράσινο» ολυμπιακό χωριό, με τα πλούσια γεύματα παρασκευασμένα από σεφ με αστέρια Michelin, είναι, όπως λένε οι αθλητές, κατώτερο των περιστάσεων. Στο Σεν Ντενί, σε ένα πολύ όμορφο εξωτερικά περιβάλλον και δίπλα από τον Σηκουάνα, μέχρι και τις 11 Αυγούστου θα μένουν κάποιοι από τους καλύτερους αθλητές και αθλήτριες του κόσμου. Τα 7.000 δωμάτια διαθέτουν ένα γεωθερμικό σύστημα ψύξης, το οποίο όμως δεν αποδείχθηκε επαρκές. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, προμηθεύτηκαν φορητά κλιματιστικά προκειμένου να προστατευτούν οι αποστολές τους από τη ζέστη.
Το κεντρικό εστιατόριο του ολυμπιακού χωριού διαθέτει 3.000 θέσεις. Οι υπεύθυνοι είχαν υποσχεθεί ότι τα γεύματα θα είναι «λουκούλλεια» και προσαρμοσμένα στις ανάγκες των αθλητών (με πρωτεΐνες κ.λπ.). Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική, καθώς δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία και γρήγορη εξυπηρέτηση. Η πρώτη που διαμαρτυρήθηκε ήταν η αποστολή της Μ. Βρετανίας. Στη συνέχεια, οι διοργανωτές ενίσχυσαν τα γεύματα με πρωτεΐνες, και περισσότερα από 700 κιλά αυγά και ένας τόνος κρέατος παραδόθηκαν στους επικεφαλής της κουζίνας.
Προβλήματα πάντως υπάρχουν και στα δωμάτια. Η Αμερικανίδα τενίστρια Κόκο Γκοφ, με ανάρτησή της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, καυτηρίασε τα λίγα μπάνια που υπάρχουν στα δωμάτια, ενώ αρκετές αθλήτριες από την αμερικανική ομάδα, εξαιτίας των συνθηκών, προτίμησαν να φύγουν από το χωριό και να νοικιάσουν δωμάτια σε ξενοδοχεία. Για έλλειψη νερού στο ολυμπιακό χωριό παραπονέθηκαν οι παίκτες της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Αργεντινής.
Οι Γάλλοι πολίτες
Οι Παριζιάνοι δυσφορούν έντονα για τους περιορισμούς στις μετακινήσεις τους και τα έντονα αστυνομικά μέτρα, αλλά μέρα με τη μέρα αγκαλιάζουν περισσότερο τη διοργάνωσή τους. Τα γήπεδα συγκεντρώνουν όλο και πιο πολύ κόσμο, φτάνοντας στο σημείο να σπάσουν το ρεκόρ εισιτηρίων. Πλέον έχουν πωληθεί περισσότερα από 8.500.000 «μαγικά χαρτάκια» (περισσότερα από τα μισά εισιτήρια τα έχουν αγοράσει Γάλλοι) και στα πιο πολλά αθλήματα, στις κερκίδες, δεν χωράει να πέσει ούτε καρφίτσα. Με πρόσωπα βαμμένα στα χρώματα της χώρας, με σημαίες στα χέρια και τον φρυγικό σκούφο στο κεφάλι, δημιουργούν στα στάδια εκπληκτική ατμόσφαιρα. Βέβαια, κάποιες φορές, όπως στους αγώνες της Δώρας Γκουντούρα με τις Γαλλίδες ξιφομάχους, αυτή η ατμόσφαιρα ξεφεύγει από το φίλαθλο πνεύμα.
«Είναι οι δικοί μας Αγώνες. Δεν θα ξαναγίνουν στη χώρα μας για πολλά χρόνια. Είμαι χαρούμενη που το ζω αυτό», μας είπε η 21χρονη Αμελί, η οποία εργάζεται ως σερβιτόρα προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για να προμηθευτεί εισιτήρια για κάποια αθλήματα που την ενδιαφέρουν.
Ο Σηκουάνας
Οσο και να προσπάθησαν οι Γάλλοι να «μπαλώσουν» το θέμα της ρύπανσης του Σηκουάνα, ο «ιερός ποταμός» τούς εξέθεσε, καθώς πέραν της εμπλοκής με το τρίαθλο και της κακής εικόνας με τα θολά νερά, υπάρχει και το θέμα της δυσοσμίας. Ιδιαίτερα αν περάσει κάποιο ταχύπλοο, τα απόνερά του επιδεινώνουν το πρόβλημα. Ενα πρόβλημα, φυσικά, το οποίο ενοχλεί μάλλον μόνο τους επισκέπτες μια και οι Παριζιάνοι φαίνεται πως το έχουν συνηθίσει. Σε ερώτησή μας για το πώς βιώνουν αυτή την κατάσταση, οι περισσότεροι χαμογελούν πλατιά αποφεύγοντας κάποιο αρνητικό σχόλιο, ενώ ένας από αυτούς μας είπε όταν έμαθε ότι είμαστε από την Ελλάδα: «Ωραία νερά μόνο στη χώρα σας»…
