Ο προέδρος Μακρόν ανέμιζε ενθουσιασμένος το σακάκι του και πανηγύριζε με σφιγμένες γροθιές ανάμεσα στο πλήθος. Δίπλα του, χιλιάδες Γάλλοι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο και οι φωνές τους προκάλεσαν έναν μικρό σεισμό.
Στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου κατά την απονομή των μεταλλίων, η θρυλική Μασσαλιώτιδα ακούστηκε τόσο δυνατά από τα πλήθη που ταρακούνησε συθέμελα το 17 χιλιάδων θέσεων κολυμβητήριο «Ντιφένς Αρένα»! Το ίδιο σκηνικό είχε επαναληφθεί λίγες ώρες νωρίτερα, σε ένα εκπληκτικό σκηνικό: οι διαιτητές των γειτονικών «Γκραν Παλέ» της ξιφασκίας και του «Φιλίπ Σατριέ» όπου εκείνη την ώρα οι Ναδάλ και Αλκαράθ αντιμετώπιζαν τους Κράσιγεκ και Ραμ στο διπλό του τένις, αναγκάστηκαν να διακόψουν για κάποια λεπτά τους δικούς τους αγώνες μέχρι να κοπάσει ο αχός που ερχόταν από το κολυμβητήριο και δεν άφηνε τους αθλητές να συγκεντρωθούν.
Ο άνθρωπος που προκάλεσε αυτόν τον σεισμό είναι μόλις 22 χρονών και δεν είναι ροκ σταρ, ούτε ο Λιονέλ Μέσι. Ακούει στο όνομα Λεόν Μαρσάν και είναι πια ο νέος εθνικός ήρωας της Γαλλίας, ο μόνος αθλητής της σε όλη την Ιστορία που κατάφερε να κερδίσει τέσσερα χρυσά μετάλλια σε ατομικά αγωνίσματα στην ίδια διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων. Και το πέτυχε μέσα στο σπίτι του, μπροστά στο δικό του κοινό, σε ένα σκηνικό υστερίας που ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο.
Αυτή, άλλωστε, ήταν μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με άλλες αντίστοιχες επιτυχίες. Ο Μαρκ Σπιτς το 1972 στο Μόναχο, η Κριστίν Ότο το 1988 στη Σεούλ και δύο φορές ο Μάικλ Φελπς στην Αθήνα το 2004 και στο Πεκίνο το 2008, πέτυχαν κάτι αντίστοιχο αλλά σε ξένο έδαφος. Ετσι τα ντεσιμπέλ της αποθέωσης έμειναν σε ελεγχόμενα επίπεδα, όχι όπως τώρα που οι Γάλλοι έζησαν αυτόν τον θρίαμβο μέσα στην πατρίδα τους και τον πανηγύρισαν όπως ποτέ άλλοτε.
Οι ειδικοί λένε ότι ο θρυλικός πλέον «θαλάσσιος Λέων» της κολύμβησης έχει πετύχει κάτι πιο σημαντικό και πολύ πιο δύσκολο από τις άλλες μεγάλες μορφές της πισίνας που έχουν το ίδιο ρεκόρ, γιατί η φύση των αγωνισμάτων που κέρδισε γεννά μεγαλύτερες δυσκολίες. Όπως και να ‘χει, σίγουρα θα είναι τουλάχιστον… βλάσφημο να συγκρίνει κανείς ένα παιδί που μόλις τώρα άρχισε να κτίζει τον δικό του μύθο με τον θρυλικό Μάικλ Φελπς των 28 Ολυμπιακών μεταλλίων (23 χρυσά, 3 ασημένια, 2 χάλκινα) και των αμέτρητων παγκοσμίων ρεκόρ, αλλά κάθε εποχή είναι ξεχωριστή και ο πήχης των δυσκολιών που γεννά ο ανταγωνισμός δεν είναι παντού ο ίδιος.
Ο Φελπς ήταν στην εξέδρα της «Ντιφένς Αρένα» όταν ο Μαρσάν κέρδισε δύο απανωτά χρυσά μετάλλια σε ατομικά αγωνίσματα μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες, κάτι που ούτε ο ίδιος είχε τολμήσει να δοκιμάσει στις μέρες της δόξας του. «Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο double χρυσών μεταλλίων που έχω δει ποτέ στην ιστορία του αθλήματος», δήλωσε ο Φελπς στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο NBC και επιβράβευσε με την καρδιά τον Μαρσάν για τη μοναδική στα χρονικά παράσταση που έδωσε. Κέρδισε πρώτα το χρυσό στα 200 μέτρα πρόσθιο και μόλις 114 λεπτά αργότερα, κατέκτησε το χρυσό και στα 200 μέτρα πεταλούδα, δύο πολύ απαιτητικά και εξαντλητικά αγωνίσματα, με έντονο ανταγωνισμό.
Ηταν μια πρόκληση αδιανόητη και ο προπονητής του μαζί με την μητέρα του (πρωταθλήτρια κολύμβησης κι αυτή, με παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992) τον είχαν συμβουλεύσει να μην το επιχειρήσει γιατί δεν προλαβαίνει ο οργανισμός να ανακάμψει μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να ανταπεξέλθει σε μια τόσο μεγάλη δοκιμασία. Ο μικρός θέλησε να το ρισκάρει και οι διοργανωτές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν αυτήν την τρέλα, τραβώντας λίγο νωρίτερα στο πρόγραμμα τον τελικό του πρόσθιου και λίγο αργότερα αυτόν της πεταλούδας. Και πάλι η χρονική απόσταση ήταν πολύ μικρή για να υπάρχει ελπίδα, αλλά ο Μαρσάν κατάφερε μέσα σε 114 λεπτά να σπάσει στα όρια της λογικής, πετυχαίνοντας και στις δύο κούρσες Ολυμπιακό ρεκόρ!
Στην πρώτη του απόπειρα είχε κερδίσει εμφατικά το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. μεικτή ατομική, συντρίβοντας το στοιχειωμένο ρεκόρ αγώνων που κρατούσε για 16 χρόνια ο Μάικλ Φελπς από το μακρινό 2008 στο Πεκίνο. Το ίδιο έκανε και στο 4ο χρυσό του μετάλλιο, όταν κατέρριψε ξανά ένα ακόμη μεγάλο ρεκόρ του Αμερικανού υπερπρωταθλητή, στο εξίσου απαιτητικό αγώνισμα των 200 μέτρων μεικτής ατομικής. Ηταν, μάλιστα, η 2η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στον κόσμο, έξι δέκατα του δευτερολέπτου μακριά απ’ αυτήν του Ράιαν Λόχτε από το 2011.
Ολα του τα χρυσά μετάλλια τα συνδύασε ο Λεόν Μαρσάν με Ολυμπιακά ρεκόρ, ξεπερνώντας τις επιδόσεις κάθε άλλου αθλητή στην κορυφαία διοργάνωση. Αυτό που θέλει τώρα είναι να πετύχει και τα αντίστοιχα παγκόσμια ρεκόρ, όπως και να εμφανιστεί ακόμα καλύτερος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες το 2028. Μοιάζει λίγο παράξενο να κοιτάει κανείς τόσο μακριά πριν καν καθίσει η σκόνη από μια τόσο μεγάλη επιτυχία, αλλά μάλλον αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την κορυφή. Να κοιτάς πάντα ψηλά και μπροστά, να βάζεις απαιτητικούς στόχους και να μην επαναπαύεσαι.
Ο άνθρωπος που ξέρει τον δρόμο για την κορυφή καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον είναι ο Αμερικανός προπονητής του Λεόν Μαρσάν, Μπομπ Μπάουμαν. Και τον ξέρει γιατί υπήρξε ο άνθρωπος που έχτισε και τον μύθο του Μάικλ Φελπς από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της μεγάλης καριέρας του. Οπως είδε στο πρόσωπο του Αμερικανού έναν αυριανό πρωταθλητή και τον ανέλαβε από πολύ μικρή ηλικία κατακτώντας στη συνέχεια τα πάντα, έτσι και τώρα είδε στον Μαρσάν αυτό που έως εκείνη τη στιγμή, κανείς άλλος δεν είχε καταφέρει να δει.
Μέχρι να τον αναλάβει με έναν μυθιστορηματικό τρόπο ο Μπάουμαν, ο Μαρσάν ήταν απλώς ένας καλός αθλητής που συνήθως περνούσε απαρατήρητος. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκυο και σε ηλικία 19 χρονών, κατέκτησε την 6η θέση στα 400 μέτρα μεικτή ατομική, την 14η θέση στα 200 μέτρα πεταλούδα και την 18η θέση στα 200 μέτρα μεικτής ατομικής, πολύ μακριά από τις διακρίσεις και τον χορό των μεταλλίων. Μετά τους αγώνες, αποφάσισε να μετακομίσει για να σπουδάσει computer science στις ΗΠΑ και έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Παλιοί πρωταθλητές κολύμβησης και οι δύο, οι γονείς του Λεόν, Σαβιέ Μαρσάν και Σελίν Μπονέ, τον παρότρυναν να μην εγκαταλείψει λόγω των σπουδών του την κολύμβηση και να κάνει μια νέα αρχή στην Αμερική, με νέο προπονητή. Με το που κυκλοφόρησε η αγγελία, μέσα σε λίγα λεπτά ο Μπάουμαν είχε στείλει μέιλ και προσφέρθηκε να τον αναλάβει! Είχε ήδη σκανάρει τον Μαρσάν, είχε αντιληφθεί τις τεράστιες δυνατότητές του και έσπευσε αμέσως να τον πάρει στην ομάδα του, προκαλώντας ένα μεγάλο σοκ στον ίδιο και την οικογένειά του. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο θρυλικός προπονητής του Μάικλ Φελπς, ίσως ο κορυφαίος προπονητής κολύμβησης όλων των εποχών, θα ενδιαφερόταν για έναν νεαρό κολυμβητή χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές και επιτυχίες στην μάλλον αδιάφορη πορεία του!
Υπό την καθοδήγηση του Μπάουμαν, ο Μαρσάν απογειώθηκε. Χρονιά με χρονιά άρχισε να ανεβάζει τις επιδόσεις του, να φέρνει επιτυχίες, να κατακτά κορυφές και να δείχνει ότι κάτι μεγάλο ετοιμάζεται με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Αρχισε πρώτα να κυριαρχεί στα αγωνίσματά του στο πάντα απαιτητικό πρωτάθλημα του NCAA, πήρε τέσσερα χρυσά μέσα σε δύο χρόνια με ανταγωνιστές τους κορυφαίους (Αμερικανούς και όχι μόνο) κολυμβητές της ηλικίας του και το 2023 κέρδισε τον τίτλο «Κολυμβητής της χρονιάς».
Πέντε χρόνια νωρίτερα, ουδείς μπορούσε να πιστέψει μια τόσο θεαματική εξέλιξη. Ο 17χρονος τότε Μαρσάν είχε μπλεχτεί στα δίκτυα της κατάθλιψης, έμοιαζε έτοιμος να νικηθεί από τους δαίμονες του και ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την κολύμβηση. «Δεν κολυμπούσε απελευθερωμένος, αλλά με τον φόβο της αποτυχίας. Συνεχώς αναρωτιόταν εάν είναι καλός αθλητής» δήλωσε στην Εκίπ ο ψυχολόγος του, Τομά Σαμί, ο άνθρωπος που τον βοήθησε να κερδίσει αυτή τη μεγάλη μάχη και να πιστέψει στον ταλέντο του.
«Είπα στο εαυτό μου να το απολαύσει. Ενιωσα καλύτερα, ήμουν πιο χαλαρός και διψούσα να απολαύσω τον τελικό. Είμαι ντροπαλός και συγκρατημένος άνθρωπος, δεν μου είναι εύκολο να περιγράψω τα συναισθήματα που είχα. Δεν είναι αυτό κάτι που βρίσκεται στη ζώνη της άνεσής μου, αλλά κατάφερα να κολυμπήσω καλά, να εκφράσω τη χαρά μου και να το διασκεδάσω. Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι πολύ επιτυχημένοι και εύχομαι όλοι οι αθλητές να απολαμβάνουν κάθε στιγμή» δήλωσε ο Λεόν Μαρσάν μετά την κατάκτηση του 4ου χρυσού μεταλλίου του και ανεξάρτητα από ποια κατάληξη θα έχουν οι προσπάθειές του στις σκυταλοδρομίες που θα πέσει για να διεκδικήσει κι άλλα μετάλλια, έστειλε ξεκάθαρες υποσχέσεις για το μέλλον: «Όλα αυτά δεν είναι το τέλος για εμένα, είναι μόνο η αρχή»!
