Ζωή Φίτσιου / Μιλένα Κοντού, Αντώνης Παπακωνσταντίνου / Πέτρος Γκαϊζατζής. Τα δύο χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια των ελληνικών κουπιών. Τους δίνεις το χέρι για να τους πεις συγχαρητήρια και νομίζεις ότι κάνεις χειραψία με… γρανιτένιο βράχο. Χέρια -ιδιαίτερα των ανδρών- γεμάτα ρόζους.
Και όμως αυτά τα σκληρά χέρια έχουν αγγίξει χρυσάφι, ασήμι και χαλκό. Εχουν σηκώσει τη γαλανόλευκη σε ιστούς διεθνών διοργανώσεων. Τραβάνε κουπί και προχωράνε. Για το αγαπημένο τους άθλημα πολλοί θα πουν ότι θυσίασαν την εφηβική και τη μετεφηβική ζωή τους. Τα παιδιά με τους ρόζους στα χέρια όμως δεν το βλέπουν έτσι. «Οταν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν υπάρχουν θυσίες», λένε στην «Κ».
«Τραβάω κουπί», λέει ο λαός για να περιγράψει μία δύσκολη ή κοπιαστική κατάσταση. Και οι κωπηλάτες μας το ζουν κυριολεκτικά. Μόνο που το απολαμβάνουν. Είναι το άθλημά τους. «Εμείς δεν έχουμε τόσους πολλούς ρόζους στα χέρια. Είμαστε πιο τεχνικές», μας λένε γελώντας η Ζωή με τη Μιλένα. Οι δύο αθλήτριες έγιναν αθλητικό «ζευγάρι» το 2023. Από τη Θεσσαλονίκη η πρώτη από τη Λέσβο η δεύτερη. Στις κωπηλατικές διαδρομές έσμιξαν οι δρόμοι τους και πολύ γρήγορα κατέκτησαν ασημένιο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του 2023. Ενα χρόνο νωρίτερα, η Ζωή είχε έρθει 2η στο μονό σκιφ, στο ευρωπαϊκό.
Η Ζωή θα μπορούσαμε να πούμε ότι μεγάλωσε σε… βάρκα. Με πατέρα τον προπονητή κωπηλασίας Δάνο Φίτσιο έμαθε από μικρή να… τραβάει κουπί. Σπούδασε νηπιαγωγός και για λίγο χρονικό διάστημα έφυγε από την -όπως αποκαλεί σήμερα την κωπηλασία– «οικογένεια» της. Δεν άντεξε όμως μακριά το «σπίτι» της. Επέστρεψε, αρχικά, στην παράκτια και ύστερα ξαναμπήκε στην κλασική. Η επιθυμία της να δείξει την αξία της, όπως μας είπαν οι άνθρωποι του αθλήματος, ήταν μεγάλη και σιγά σιγά ξεχώρισε. Πήρε μέρος στις προκρίσεις και μπήκε στην εθνική ομάδα. Στις προπονήσεις είναι πάντα με το χαμόγελο. Κανένας δεν θυμάται να την έχει δει κατσουφιασμένη.
Με το χαμόγελο στα χείλη βρήκε και από το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο η Μιλένα Κοντού. Η 19χρονη θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της παγκόσμιας κωπηλασίας. Στον «ασημένιο» κόλπο Γέρας της Λέσβου, εκεί που βρίσκονται οι πήγες Θέρμα, η Μιλένα μπήκε για πρώτη φορά σε βάρκα. Στα χέρια της σχηματίστηκαν οι πρώτες φουσκάλες με το υγρό. Από την πίεση του κουπιού έσκασαν αλλά τα αίματα δεν τρόμαξαν την πιτσιρίκα. Σιγά σιγά τα χέρια άρχισαν να σκληραίνουν και να αντέχουν στο «ζόρι». Πολύ γρήγορα έδειξε το ταλέντο της. Οι άνθρωποι της κωπηλασίας μας είπαν ότι διαθέτει «εκπληκτική τεχνική». Στα εργόμετρα «σπάει» συνεχώς ρεκόρ. «Μπορεί να μην την “πιάνει” το μάτι σου αλλά μέσα στη βάρκα γίνεται θηρίο», είπαν στην «Κ» παλαιοί κωπηλάτες.
Το 2022, η Μιλένα, μαζί με τη Νατσιούλα, κατέκτησαν το χρυσό στο ευρωπαϊκό Κ22. Πρώτευσε στο παγκόσμιο Κ23 του 2023 και αναδείχθηκε καλύτερη κωπηλάτρια κάτω των 18 ετών. Από εκείνη τη χρονιά ο δρόμος της έσμιξε με αυτόν την Ζωής. Το χάλκινο μετάλλιο που φόρεσαν στον λαιμό τους στο κωπηλατοδρόμιο του Τορσί έδειξε -και αυτό- την αξίας τους. Οι δύο κωπηλάτριες μετά την απονομή, πρώτο ευχαρίστησαν τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρο Καπράλο, καθώς το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή» που εμπνεύστηκε, αποτελεί κινητήριο δύναμη για την κωπηλασία και γενικότερα για τον αθλητισμό μας. Η Μιλένα θέλει να σπουδάσει ιατρική. Φυσικά, προς το παρόν, δε θα αφήσει τον πρωταθλητισμό.
Τριακόσιες από τις ημέρες του χρόνου σε κοινόβια
Η ζωή των αθλητών και των αθλητριών της κωπηλασίας ίσως είναι από τις πιο δύσκολες. Τις 300 από τις ημέρες του χρόνου μένουν σε προπονητικά κοινόβια ή βρίσκονται σε αγώνες. Δεν υπάρχουν γιορτές και αργίες. «Είναι αυτό που έχουμε επιλέξει. Δεν θεωρούμε πως κάνουμε κάποια θυσία», δήλωσαν στην «Κ» οι «χάλκινοι» Ολυμπονίκες. Οι κωπηλάτες μας γνωρίζουν καλά ότι μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά θα έρθει η επιτυχία και τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν.
Τα χέρια του Αντώνη Παπακωνσταντίνου και του Πέτρου Γκαϊζατζή είναι πιο σκληρά από… βράχο. Φοιτητής βιολογίας ο Αντώνης, φοιτητής ιατρικής ο Πέτρος. Και οι δύο έχουν ζήσει πολλές δύσκολες στιγμές μέσα στο άθλημα αλλά συνέχισαν με πείσμα και υπομονή. Και οι δύο δούλεψαν παρέα για τον μεγάλο στόχο τους. Και δικαιώθηκαν. Ο Αντώνης λατρεύει το hiking. Οταν του το επιτρέπει το αγωνιστικό πρόγραμμά του πηγαίνει για εξερευνήσεις στην ελληνική φύση. Στα πανέμορφα μονοπάτια των ελληνικών βουνών «καθαρίζει» το μυαλό του από το αγωνιστικό άγχος και επικεντρώνεται στον επόμενο στόχο.
Δίπλα στους «χάλκινους» Ολυμπιονίκες του Παρισιού βρισκόταν συνεχώς ο Βασίλης Πολύμερος. Παιδί με ρόζους στα χέρια και αυτός. Τα χρόνια που… τραβούσε κουπί έχουν περάσει αλλά συνεχίζει να είναι δίπλα στο άθλημα που αγαπάει. Με τέσσερις συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, με ένα ασημένιο και ένα χάλκινο από το Πεκίνο και την Αθήνα, αντίστοιχα, στην τροπαιοθήκη του αλλά και πολλές επιτυχίες σε διεθνείς διοργανώσεις είναι ένας από τους κωπηλάτες που τοποθέτησαν τα γαλανόλευκα κουπιά ψηλά στο διεθνές στερέωμα. «Η νέα γενιά της κωπηλασίας είναι εκπληκτική. Διαθέτουμε παιδιά με ταλέντο, όρεξη για δουλειά και αγάπη για αυτό που κάνουν», δήλωσε στην «Κ».
