Στις χρυσές δέλτους της αθλητικής ιστορίας έγραψαν τ’ όνομά τους στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες, μεταξύ άλλων, ο Αρμαντ Ντουπλάντις, ο Λεόν Μαρσάν, ο Φίλιπ Κιμ και η Αμι Γιουάσα. Ο Σουηδός, διότι έγινε ο πρώτος επικοντιστής που νικά για δεύτερη φορά στον θεσμό, συνδυάζοντας τη νίκη του με ρεκόρ κόσμου. Ο Γάλλος κολυμβητής, επειδή είναι ο πρώτος που θριαμβεύει στα 200 μ. πεταλούδας και στα 200 μ. προσθίως. Αλλά ο Καναδός και η Γιαπωνέζα τι πέτυχαν; Α, είναι οι πρώτοι νικητές στην ιστορία των Ολυμπιακών στο… μπρέικντανς.
Είχαμε γράψει την ημέρα έναρξης των Αγώνων ότι αυτοί τείνουν να μετεξελιχθούν σε Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα. Με τα πατίνια (σκέιτμπορντ), τα ποδήλατα ΒΜΧ, την αναρρίχηση, την… ιπτάμενη ιστιοπλοΐα (κάιτ), το μπρέικντανς και διάφορα άλλα που ήλθαν ή έρχονται, όπως τα… ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Οταν υπάρχει το μπάσκετ, τι χρειάζεται το μπάσκετ 3×3; Η ύπαρξη του βόλεϊ σάλας καθιστά περιττό το μπιτς βόλεϊ. Διότι, με την ίδια λογική, πρέπει να περιληφθούν το μπιτς σόκερ, το μπιτς χάντμπολ και το μπιτς πόλο – ναι, υπάρχει και τέτοιο. Αλλά και το ποδόσφαιρο των ανδρών, τι θέση έχει στους Ολυμπιακούς, αφ’ ης στιγμής δεν μετέχουν οι κορυφαίοι αθλητές του; Ακόμη και αθλήματα, στα οποία το ευρύ κοινό δεν αντιλαμβάνεται, με ποια κριτήρια αναδεικνύονται οι νικητές (π.χ. η πολύ όμορφη ρυθμική γυμναστική, η καλλιτεχνική κολύμβηση, η ιππική δεξιοτεχνία κ.ά.), ίσως πρέπει ν’ αφαιρεθούν από το πρόγραμμα. Επίσης, να μειωθούν αγωνίσματα από κάποια αθλήματα, όπως η σκοποβολή.
Είναι βέβαιο ότι απαιτείται αναθεώρηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Προς ποια κατεύθυνση; Κατά την ταπεινή μου άποψη –η οποία, βεβαίως, ελάχιστη σημασία έχει– όχι προς αυτήν που έχει πάρει η ΔΟΕ.
