Μια τετραετία, με δύο σερί κατακτήσεις Euro (2008, 2012) και ενδιάμεσα ένα Μουντιάλ (2010). Στο διάστημα αυτό έλαβε χώρα το «ξέσπασμα» μιας σπουδαίας σχολής και η αφορμή για να γίνει μία από τις πλέον περιζήτητες αγορές στην Ευρώπη. Η Ισπανία ανέκαθεν ήταν σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αλλά οι παίκτες της έμοιαζαν να είναι περιχαρακωμένοι στα στενά όριά της. Το ταλέντο τους φάνταζε μια ευκαιρία για χώρες σαν την Ελλάδα ώστε οι ομάδες να «χτίσουν» ένα ελκυστικό αγωνιστικό στυλ που αναδυόταν και υποστηριζόταν από το «άστρο» του Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά και τεχνικούς όπως ο Ράφα Μπενίτεθ, ο Ουνάι Εμερι και ο Κίκε Φλόρες. Αυτό εξασφάλιζε επιθετική επιβολή και αμυντική ισορροπία, με το παιχνίδι κατοχής και την πίεση ψηλά σε πρώτο πλάνο. Η δημιουργία ανθρώπινων τριγώνων, σε κλειστό χώρο, είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ελεύθερες επιλογές και να καθίσταται απρόβλεπτος ο τρόπος επίθεσης, κάτι που συνδύαζε όμορφο θέαμα για την εξέδρα και αποτελέσματα στην ομάδα.
Η επιστροφή του Αρη από τη Β΄ Εθνική στη μεγάλη κατηγορία, το 2006, και η συνεργασία της τότε διοίκησης Σκόρδα με τον Ισπανό ατζέντη Μανουέλ Φερέρ είχαν ως επακόλουθο την άφιξη στη Θεσσαλονίκη οκτώ Ισπανών ποδοσφαιριστών με απώτερο στόχο να αλλάξει εντελώς το προφίλ της ομάδας. Δύο εξ αυτών, οι Κόκε και Χαβίτο, αγαπήθηκαν όσο λίγοι στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Τα προσόντα τους τους μετέτρεψαν σε προδρόμους για τον ερχομό εκατοντάδων συμπατριωτών τους τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα στη χώρα μας.
Σε συνδυασμό με την παρουσία του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό, το 2008, και τις προπονητικές καινοτομίες του, σταδιακά κυριάρχησαν στα ελληνικά γήπεδα, εκτοπίζοντας από την πρωτοκαθεδρία τους Αργεντίνους, τους Βραζιλιάνους και τους Σέρβους, που αποτελούσαν τις παραδοσιακές ισχυρές παρουσίες ξένων στο πρωτάθλημά μας. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, η εφημερίδα As στην ηλεκτρονική έκδοσή της εστίασε στους «κίτρινους», με αφορμή τους επτά Ισπανούς της ενδεκάδας στον αγώνα της πρεμιέρας με τον Ατρόμητο. Οκτώ, εάν υπολογίσουμε και τον Κίκε Σαβέριο, που κατάγεται από το Εκουαδόρ αλλά έχει ισπανικό διαβατήριο και έχει μεγαλώσει από μικρό παιδί στη χώρα.
Είναι χαρακτηριστικό πως με αυτή την οκτάδα η ομάδα του Ακη Μάντζιου είχε περισσότερους Ισπανούς στην ενδεκάδα της από τις Σεβίλλη (4), Ατλέτικο Μαδρίτης (5), Βαγιαδολίδ (4), Μαγιόρκα (4), Ρεάλ Μαδρίτης (1), Ράγιο Βαγιεκάνο (6), Μπαρτσελόνα (7), Λεγκανές (7), Αλαβές (6), Μπέτις (6) και Χετάφε (6), έτσι όπως παρατάχθηκαν στην 1η αγωνιστική της Primera Division.
Θέλοντας ακόμη 11 ημέρες για να ολοκληρωθεί η μεταγραφική περίοδος (χωρίς να υπολογίζεται η παράταση για τους ελεύθερους), οι Θεσσαλονικείς διαθέτουν στο ρόστερ τους ούτε λίγο ούτε πολύ δέκα Ισπανούς, ισοφαρίζοντας ένα ρεκόρ που είχε ο Αστέρας Τρίπολης από την περίοδο 2020-21, μια σεζόν που οι Αρκάδες είχαν τερματίσει στην 6η θέση και πέτυχαν την είσοδό τους στα πλέι οφ.
Είναι η πρώτη και με διαφορά από τις ομάδες της Super League 1 με τους περισσότερους Ισπανούς στο δυναμικό της. Ακολουθεί ο Αστέρας Τρίπολης με τέσσερις, ενώ από τις 14 ΠΑΕ, ο Λεβαδειακός είναι η μοναδική δεν έχει μέχρι στιγμής Ισπανό στο ρόστερ του.
«Πρόκειται για παίκτες με ποδοσφαιρική παιδεία. Οταν έχουν την μπάλα στα πόδια τους, ξέρουν τι να την κάνουν, διαθέτοντας τα ανάλογα τεχνικά χαρίσματα».
Τι είναι αυτό όμως που κάνει τους Ελληνες παράγοντες να επιλέγουν Ισπανούς; Πώς είναι για έναν προπονητή να έχει στην ομάδα του τόσους ξένους από την ίδια χώρα; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα;
«Κατ’ αρχάς, πρέπει να τονιστεί πως πρόκειται για παίκτες με ποδοσφαιρική παιδεία ανεξαρτήτως της εξέλιξής τους στην πορεία του χρόνου», τονίζει στην «Κ» ο προπονητής του Αρη, Ακης Μάντζιος. «Υπηρετούν το σύγχρονο στυλ παιχνιδιού, που έχει στόχο την υπεραριθμία έναντι του αντιπάλου και τη μετάβαση στην επίθεση μέσω της κατοχής της μπάλας. Και το βασικό είναι πως όταν την έχουν στα πόδια τους, ξέρουν τι να την κάνουν διαθέτοντας τα ανάλογα τεχνικά χαρίσματα. Απο κει και πέρα, μπορείς να βρεις σε μια μικρομεσαία ομάδα της La Liga ποδοσφαιριστές που είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά στις πέντε μεγάλες ελληνικές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τον Μορόν, που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος πέρυσι και αγωνιζόταν στην Μπέτις, διαχρονικά μια μεσαία ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος».
Ο 54χρονος τεχνικός κοουτσάρει μια ομάδα η οποία έγινε θέμα στην ιβηρική χώρα, αφού σε αυτήν έχει εγκατασταθεί μια επί της ουσίας ισπανική παροικία Από το ρόστερ των 27 ποδοσφαιριστών που έχει μέχρι στιγμής στα χέρια του, οι 10 είναι Ισπανοί, ενώ υπάρχουν και άλλοι τρεις ισπανόφωνοι. «Η αλήθεια είναι πως όταν ένας προπονητής διαθέτει αρκετούς παίκτες από την ίδια χώρα, διακατέχεται από τον φόβο μήπως υπάρξει κάποιου είδους ‘”γκετοποίηση” στα αποδυτήρια. Γι’ αυτό τον λόγο η όλη κατάσταση χρειάζεται ειδική διαχείριση. Σε ό,τι μας αφορά, όταν είδαμε ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες έχουν τα χαρακτηριστικά που θέλαμε, δεν είχα ενδοιασμό στο να συναινέσω για να τους αποκτήσουμε. Ειδικά από τη στιγμή που η διοίκηση είχε βρει τον δίαυλο επαφής ώστε να έρθουν και ανταποκρινόταν στα οικονομικά τους στάνταρ, δεν θα μπορούσα να αρνηθώ. Τα πρωταθλήματά τους είναι ποιοτικά, ακόμη και αυτά των χαμηλότερων κατηγοριών, και οι δικές μας μικρότερες ομάδες σε αυτή την αγορά βρίσκουν καλούς ποδοσφαιριστές σε προσιτές τιμές».
Εύκολη προσαρμογή
Πώς γίνεται όμως η συνεννόηση μεταξύ τους; «Η αλήθεια είναι ότι στα αποδυτήρια η γλώσσα που κυριαρχεί είναι η ισπανική. Οι οδηγίες δίνονται στα αγγλικά από εμένα και από εκεί υπάρχει μεταφραστής που τις μεταφέρει στους παίκτες. Ο εβδομαδιαίος προγραμματισμός αποστέλλεται στα ισπανικά και κατά δεύτερον στα αγγλικά. Είναι μια κατάσταση που στον Αρη έχει γίνει ρουτίνα επί πολλά χρόνια, δεν ενοχλεί, ενώ και οι οπαδοί μας έχουν εξοικειωθεί με τους Λατίνους. Από την πλευρά τους και οι ίδιοι, έχοντας συμπατριώτες συμπαίκτες, προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα στην Ελλάδα και τους αρέσει πολύ. Είμαστε μεσογειακή χώρα με κοινό ταμπεραμέντο, ανάλογες καιρικές συνθήκες και τρόπο ζωής. Ο Κουέστα, για παράδειγμα, ο οποίος συμπληρώνει φέτος επτά χρόνια στον Αρη, λατρεύει τη Θεσσαλονίκη και θέλει να τερματίσει εδώ την καριέρα του».
Θα συμπλήρωνε 11άδα Ισπανών, αν βρισκόταν κάτι εξαιρετικό μέχρι τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου; Ηδη μέχρι πρότινος το όνομα του Χουάνκαρ που έμεινε ελεύθερος από τον Παναθηναϊκό βρισκόταν ψηλά στα μεταγραφικά σενάρια των «κίτρινων». «Εννοείται πως εφόσον βρούμε αυτό που θέλουμε και είναι Ισπανός δεν θα πούμε “όχι” επειδή έχουμε πολλούς».
Την ώρα που στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με τη Βαλένθια για την 1η αγωνιστική της La Liga έπαιξαν τέσσερις 17χρονοι, 22 Ισπανοί και 16 παίκτες από τις ακαδημίες των δύο συλλόγων, στο ελληνικό πρωτάθλημα, σε ό,τι αφορά τα ταλέντα και τους γηγενείς, οι αριθμοί ήταν εντελώς διαφορετικοί.
