Οι πρώτες ενδείξεις της Εθνικής μας ποδοσφαίρου, με προπονητή τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, σίγουρα είναι ελπιδοφόρες. Ειδικά αν δεχθούμε πως πρωτίστως σε αυτήν την περίοδο μετράει μόνο το αποτέλεσμα.
Από το σημείο όμως αυτό μέχρι να ακούμε και να διαβάζουμε διθυράμβους, ξεφεύγουμε από το μέτρο. Κάτι που είναι σίγουρο ότι δεν το θέλει, πρώτος από όλους, ο πάντα μετριόφρων και χαμηλών τόνων Σέρβος εκλέκτορας.
Το πρέπον στην παρούσα φάση είναι να αναλυθούν τα πρώτα δείγματα και πώς μπορεί να βελτιωθεί αυτή η ομάδα ώστε να επιτευχθεί ο στόχος. Τι αλλαγές και τι προσθήκες χρειάζεται το ρόστερ, ποιοι θα συνδράμουν σε αυτό.
Το σίγουρο είναι ότι η παρουσία του Γιοβάνοβιτς δημιουργεί την αίσθηση πως οι επιλογές του θα είναι καθαρά αξιοκρατικές. Χωρίς συλλογικές προτιμήσεις και παρεμβολές των μάνατζερ.
Κάτι άλλο που διαπιστώθηκε σε αυτό το σύνολο είναι πως οι περισσότεροι παίκτες του αγωνίζονται στο εξωτερικό. Γεγονός που τους κρατάει μακριά από την τοξικότητα του πρωταθλήματός μας.
Αυτό όμως θα πρέπει να ακολουθηθεί και από τα αθλητικά ΜΜΕ, διότι εξακολουθούν ορισμένα να κρίνουν τους διεθνείς με οπαδικά κριτήρια. Κι αυτό κάποια στιγμή μπορεί να αποβεί καταστροφικό για τη «γαλανόλευκη».
Στις 10 Οκτωβρίου είναι η μεγάλη δοκιμασία στο Λονδίνο, με την Αγγλία. Επειτα από αυτό το παιχνίδι θα φανεί κατά πόσον η ΕΠΟ, ο κόσμος και ο Τύπος πιστεύουν σε αυτήν και στον προπονητή της.
Φυσικά, όχι αν υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, αλλά αρνητικό. Γιατί στις ήττες χρειάζεται η συσπείρωση και η στήριξη του κάθε εγχειρήματος, το οποίο δείχνει να είναι σωστό και ελπιδοφόρο.
