«Οι 25 ημέρες του Κλοντ Μακελελέ στην Τρίπολη». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός ριάλιτι επιβίωσης, με πρωταγωνιστή έναν από τους σπουδαιότερους χαφ που ανέδειξε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η σύντομη θητεία του Γάλλου στον πάγκο του Αστέρα ήταν η… φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Η ανισορροπία ανάμεσα στις ποδοσφαιρικές παραστάσεις και στα «θέλω» του για την ομάδα και στην επιθυμία των ανθρώπων της αρκαδικής ΠΑΕ για ένα μεγάλο όνομα στον πάγκο που θα τη διαφήμιζε, αλλά θα προσαρμοζόταν στα στερεότυπα με τα οποία πορεύονται οι μικρομεσαίες ομάδες στην Ελλάδα, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.
Μετά την ακατανόητη απόλυση του Μίλαν Ράσταβατς και το «ναυάγιο» με τον Ιρλανδό Ρόμπι Κιν, ο Μακελελέ είδε το πρότζεκτ του Αστέρα ως μια πρόκληση. Οι συστάσεις που έλαβε για το κλαμπ από τον στρατηγικό σύμβουλο του Ολυμπιακού και αδελφικό του φίλο, Κριστιάν Καρεμπέ, ήταν καθοριστικές.
Στις συζητήσεις με τη διοίκηση δέχθηκε την προτεραιότητά της για την περαιτέρω αξιοποίηση των παικτών που προέρχονται από την ακαδημία και τη συμμετοχή τους στην πρώτη ομάδα. Ωστόσο, αυτό δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να συμβεί έπειτα από μόλις τρεις αγώνες, στους οποίους παρέμεινε αήττητος. Στο ματς με την Καλλιθέα έκρινε πως ένας 18χρονος Γάλλος (Μπιλέ) που έφερε αυτός στην ομάδα θα έπρεπε να αγωνιστεί και δικαιώθηκε. Το «μοντέλο ακαδημίες» ήταν η αφορμή. Τα αίτια άλλα. Κάπως έτσι, ο Γάλλος θα έχει να θυμάται το ολιγοήμερο πέρασμά του από την πόλη του Μοριά και κάπως έτσι ο Αστέρας θα επιστρέψει σε κάποιες γνώριμες και συμβατές περιπτώσεις για τον πάγκο του, είτε αυτές λέγονται Σάββας Παντελίδης, Αργύρης Γιαννίκης ή κάπως αλλιώς…
