«Ο χρόνος έχει κοφτερά δόντια και τα συνθλίβει όλα με βία», έχει πει ο Σιμωνίδης ο Κείος και τα λόγια του αρχαίου ποιητή επιβεβαιώνονται σε όλους τους τομείς της ζωής. Από αυτά τα «δόντια» δεν μπορούν να ξεφύγουν ούτε οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου. Αυτά τα «δόντια», τα τελευταία χρόνια είχαν αρχίσει να αφήνουν τα βαθιά σημάδια τους και στον Ράφαελ Ναδάλ. Τραυματισμοί, αποκαταστάσεις, αγώνες με τη βοήθεια παυσιπόνων, ενώ κάποιες φορές, μέσα στα κορτ, έμοιαζε να βρίσκεται μόνον η σκιά του τενίστα, μέλους του «Βig 3» του παγκοσμίου τένις. Ο 38χρονος Ισπανός αποφάσισε να γράψει ο ίδιος τον επίλογο της ένδοξης καριέρας του με έναν τελευταίο… τενιστικό χορό. Οι φίλοι του θα έχουν την ευκαιρία να τον δουν να αγωνίζεται από τις 19 έως τις 24 Νοεμβρίου, στη Μάλαγα, όπου θα υπερασπιστεί το εθνόσημο της χώρας του στον τελικό του Davis Cup.
Το 1986, στο «μαργαριτάρι» των Βαλεαρίδων Νήσων, στη Μαγιόρκα, γεννήθηκε ο Ράφα Ναδάλ. Μέχρι την ηλικία των δεκατεσσάρων ετών η αθλητική ζωή του κυλούσε ανάμεσα στο τένις και στο ποδόσφαιρο καθώς ο ένας θείος του υπήρξε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ενώ ο άλλος ήταν προπονητής τένις. Ο μικρός Ράφα προτιμούσε τη μεγάλη «στρογγυλή θεά» από το κίτρινο μπαλάκι αλλά, από την άλλη πλευρά, φοβόταν να πει στον θείο του, τον Τόνι, ότι θα διαγράψει τελείως το τένις. Πολλές φορές γυρνούσε στο σπίτι κλαίγοντας. Οι γονείς του όμως επέμεναν να συνεχίσει τα μαθήματα και η επιμονή τους ανταμείφθηκε.
Το ίδιο και η υπομονή και τα τεχνάσματα του θείου Τόνι, που εξήντλησε κάθε ίχνος εφευρετικότητας για να προσελκύει τον Ράφα στο κορτ ώστε κάποια στιγμή να εγκαταλείψει τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Σε ηλικία οκτώ ετών ο μικρός κατέκτησε ένα τουρνουά για παιδιά κάτω των 12 ετών. Τότε ο θείος μελέτησε το παιχνίδι του και άρχισε να τον ενθαρρύνει να παίζει με το αριστερό χέρι. Στην αρχή έπαιζε μόνο για 20 λεπτά την ημέρα. Σταδιακά αύξησε τον χρόνο και αυτή η σκέψη – απόφαση του προπονητή και θείου του θα αποδειχθεί στο μέλλον χρυσοφόρα για τον τενίστα.
Όταν ο Ράφαελ Ναδάλ έγινε 11 ετών οι άνθρωποι του ισπανικού τένις κατάλαβαν πως η χώρα τους διαθέτει έναν φέρελπιν αθλητή και οι γονείς του ότι θα πρέπει να φτιάξουν ένα δωμάτιο για τις διακρίσεις του. Και από το 1997, η μία διάκριση θα ακολουθούσε την άλλη.
Το ποδόσφαιρο έχασε, το τένις κέρδισε
Μέχρι εκείνη την ηλικία, ο Ράφαελ Ναδάλ προσπαθούσε να… ισορροπήσει ανάμεσα στο τένις και το ποδόσφαιρο. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του έπαιξε η νίκη του το 1998 σε ένα ανεπίσημο παγκόσμιο πρωτάθλημα για παιδιά έως 12 ετών. Δώδεκα χρόνια μετά, σε μία επιστολή που έστειλε στους διοργανωτές ομολόγησε ότι αυτή η πρωτιά ήταν που τον ώθησε να… κρεμάσει τα παπούτσια του ποδοσφαίρου. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη καθώς μέχρι την ηλικία των 14 ετών ο αθλητής θεωρείτο ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της Ισπανίας σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία.
Το ταλέντο όμως δεν αρκεί για να γίνει κάποιος πρωταθλητής. Η επιμονή, η υπομονή, είναι κάποιες από τις αρετές που συμπληρώνουν το… παζλ. Στα 14, ο Ράφα κατέκτησε το ισπανικό πρωτάθλημα τένις σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία. Και εδώ, ίσως κάποιοι να πείτε ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα ταλαντούχο παιδί. Όμως αυτή τη διάκριση την πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του με σπασμένο το ένα δάχτυλο του αριστερού χεριού. Κράτησε τη ρακέτα με τα τέσσερα δάχτυλα, ξέχασε τον πόνο και ανέβηκε στο βάθρο. Στο μέλλον θα χρειαστεί πολλές φορές να ανατρέξει σε εκείνη την ημέρα για να βρει δύναμη να ξεχάσει άλλους τραυματισμούς και να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Στις αρχές του 2001, στα 14, θα γίνει επαγγελματίας. Και από εκείνη τη χρονιά και έπειτα θα αρχίσουν οι νίκες και τα ρεκόρ. Για τον ίδιο οι αριθμοί δεν είχαν αξία. Τον ενδιάφερε μόνο η νίκη και όχι πόσες σερί νίκες έχει πετύχει. Η δύναμη, το αριστοτεχνικό άγγιγμα της μπάλας, η εντυπωσιακή αντοχή και η υπομονή στον πόνο συνθέτουν το… μωσαϊκό των αθλητικών επιτυχιών του.
Μαζί με τους Φέντερερ και Τζόκοβιτς θα συνθέσουν τους «Big 3», το τρίδυμο που άλλαξε το παγκόσμιο τένις. Οι φανατικοί φίλοι του θα που ότι σε αυτόν ανήκει το προσωνύμιο GOAT (Greatest Of All Time). Κάθε αθλητής όμως έχει το δικό του στυλ και προσωπικότητα. Ποιος θα μπορέσει να ξεχάσει τον αγώνα του Ράφα απέναντι στον Φέντερερ στον τελικό του Γουίμπλεντον το 2008; Ή την αναμέτρηση με αντίπαλο τον Τζόκοβιτς στον τελικό του αυστραλιανού όπεν το 2012; Ή το παιχνίδι των προημιτελικών του Γαλλικού Όπεν του 2022 με αντίπαλο και πάλι τον Τζζόκοβιτς;
Ο Ναδάλ βρέθηκε απέναντι στον Τζόκοβιτς 60 φορές με τον Σέρβο να προηγείται στις νίκες (29-31) αλλά ο Ναδάλ έχει καλύτερο ποσοστό σε τελικούς γκραν σλαμ (5-4). Ο Ισπανός αντιμετώπισε 40 φορές τον Φέντερερ (24-16). Ο τελευταίος μεγάλος τίτλος του Ναδάλ ήταν πριν από δύο χρόνια όταν κατέκτησε το Γαλλικό Όπεν παρόλο που το πόδι του χρειαζόταν παυσίπονες ενέσεις για να τον στηρίξει.
Στη, γεμάτη τίτλους, καριέρα του ξεχωρίζουν τα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (μονό και διπλό), οι 22 τίτλοι από τουρνουά γκραν σλαμ (οι 14 από το Ρολάν Γκαρός) και οι 36 τίτλου από 1000άρια Masters. Ο ίδιος πάρα τις διακρίσεις του παρέμεινε ταπεινός και βοηθάει όποιον έχει ανάγκη. Τα συνολικά χρηματικά έπαθλα ξεπερνάνε τα 134 εκατομμύρια ευρώ και αρκετά από αυτά τα χρήματα τα έχει προσφέρει σε φιλανθρωπικές πράξεις.
Σε, περίπου, ενάμισι μήνα ο Ράφαελ Ναδάλ θα δώσει την τελευταία αγωνιστική παράστασή του και όταν η αναμέτρηση ολοκληρωθεί θα γίνει το 2ο μέλος των «Big 3» που θα παρακολουθεί αγώνες από τις κερκίδες.
