Στην Ιταλία λένε πως όταν ο Αντόνιο Κόντε είναι χαρούμενος και το δείχνει, τότε οι αντίπαλοι πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν. Ο προπονητής της Νάπολι την Τρίτη το βράδυ χαμογελούσε πλατιά όταν διάβαινε το παλιό του γήπεδο, το «Σαν Σίρο», επευφημώντας τους παίκτες του, χτυπώντας παλαμάκια και μοιράζοντας αγκαλιές.
Ισως εκείνη την ώρα από το μυαλό του περνούσαν σαν φιλμ οι μεγάλες στιγμές που πέρασαν και ταυτόχρονα ονειρεύτηκε αυτές που θα έρθουν.
Ρεαλιστικά, είναι πολύ νωρίς για να χρίσει κανείς τους «παρτενοπέι» φαβορί για τον τίτλο στη Serie A, έχοντας περάσει μόλις 10 αγωνιστικές. Ομως αυτό το «διπλό» μέσα στο Μιλάνο ,και κυρίως οι λεπτομέρειες που πάντα κάνουν τη διαφορά, είναι με το μέρος τους. Προϊδεάζουν πως οι πρωταθλητές του 2023 μπορούν να επιστρέψουν με θριαμβευτικό τρόπο κατακτώντας και πάλι το σκουντέτο.
«Αυτή είναι μία από τις καλύτερες ομάδες με τις οποίες έχω συνεργαστεί στην καριέρα μου», είπε στον τηλεοπτικό σταθμό Dazn ο 55χρονος τεχνικός. «Αναπνέω καθαρό, όμορφο αέρα. Αναπνέω το πάθος και τον ενθουσιασμό».
Η ομάδα του είχε μόλις νικήσει τη Μίλαν με 2-0, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα 64α γενέθλια του «αθάνατου» Ντιέγκο, μια νίκη που ήταν η πέμπτη διαδοχική, διατηρώντας τη διαφορά των τεσσάρων βαθμών από τη δεύτερη Ιντερ και παραμένοντας στην κορυφή του Καμπιονάτο.
Μιλάμε για μια εκπληκτική ανατροπή των δεδομένων, αν φανταστεί κανείς πως την περυσινή σεζόν οι Ναπολιτάνοι τερμάτισαν 41 ολόκληρους βαθμούς πίσω από τους πρωταθλητές «νερατζούρι».
Κυριακή ή μάλλον Κυριακές… κοντές γιορτές, αφού μεθαύριο ο Κόντε και οι παίκτες του υποδέχονται την τρίτη Αταλάντα, από την οποία τους χωρίζουν έξι βαθμοί, και την επομένη θα ξαναπάνε στον «τόπο του εγκλήματος», για να αποδείξουν κόντρα στην Ιντερ ότι είναι σε θέση να της πάρουν τα σκήπτρα.
Το καρέ των κινήσεων
Μπορεί αλήθεια να τα καταφέρει αυτή η ομάδα; Το σίγουρο είναι πως ο Κόντε, που ανέλαβε τις τύχες της τον περασμένο Ιούνιο με ορίζοντα τριετίας, έχει ήδη επαναφέρει τους χειρότερους υπερασπιστές του τίτλου όλων των εποχών σε γνήσιους διεκδικητές του.
Με στοχευμένες κινήσεις το καλοκαίρι απέδειξε ότι έχει το χάρισμα της αναδόμησης.
Αφού από τη διοίκηση απαίτησε και πήρε 3ετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές 6 εκατ., συν 1 εκατ. bonus για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, 1 για την έξοδο στο Champions League και 5 για την ενδεχόμενη κατάκτησή του, έκανε ένα καρέ κινήσεων: Πρώτα απέκτησε τον «πιστό» του Ρομέλου Λουκάκου, με τον οποίο είχαν κατακτήσει πρωτάθλημα και στην Ιντερ.
Στη συνέχεια, ζήτησε άλλη μια υπέρβαση 30 εκατ., για να έρθει από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Σκωτσέζος μέσος Σκοτ ΜακΤομινέι. Επίσης έθεσε βέτο στο στυλ «ή εγώ ή αυτός» για την απομάκρυνση του Οσιμεν, ενώ όσον αφορά τους Κβαρατσκέλια και Ντι Λορέντσο, οι οποίοι είχαν ζητήσει να φύγουν, τους έπεισε λέγοντάς τους πως «δεν πάτε πουθενά. Σας έχω ανάγκη και μαζί με τον Λουκάκου θα είστε οι κολόνες αυτής της Νάπολι». Από εκεί και πέρα, ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά…
Οι έξι εβδομάδες των απαντήσεων
Το παιχνίδι της Τρίτης σηματοδότησε την έναρξη ενός σερί έξι εβδομάδων που αναμένεται να δώσουν σαφείς απαντήσεις. Το πρόγραμμα άλλωστε μέχρι στιγμής ήταν σχετικά βατό, αλλά τώρα, μετά τις Αταλάντα και Ιντερ, θα αντιμετωπίσουν κατά σειρά τις Ρόμα, Τορίνο και Λάτσιο (δύο φορές) μέχρι τα Χριστούγεννα.
«Θα μπορούμε να δούμε πού μπορούμε να φτάσουμε μετά από 10 αγώνες. Πάντως, αυτό που κάνουμε τώρα είναι κάτι απίστευτο που ούτε ο πιο τρελός ανάμεσά μας δεν θα περίμενε», είπε ο Κόντε.
Η Νάπολι στο ματς με τη Μίλαν χρειάστηκε μόλις πέντε λεπτά για να δείξει ότι είναι απτόητη. Βασική σημείωση είναι πως στο παιχνίδι ξεκίνησαν επτά παίκτες που είχαν στεφθεί πρωταθλητές επί Σπαλέτι. Δηλαδή σχεδόν τα 3/4 της ομάδας που πέρυσι απογοήτευσε.
Από την άμυνα, ο Ραχμάνι τροφοδότησε τον Ανγκισά, και αυτός με ένα απλό άγγιγμα βρήκε τον Λουκάκου λίγο έξω από το ημικύκλιο της περιοχής. Ο Βέλγος παρέσυρε στο διάβα του τον Πάβλοβιτς και τελείωσε ιδανικά τη φάση με πλασέ στη δεξιά γωνία. Ηταν ένα γκολ που περιείχε τόσο πολλά, από αυτά που δουλεύονται στην ομάδα από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Ηταν ο… διάβολος που κρύβεται στις λεπτομέρειες. Κανένας προπονητής δεν έχει καταλάβει ποτέ τον Λουκάκου όπως ο Κόντε, και η αυτοπεποίθηση του παίκτη ήταν εμφανής στον τρόπο που τζάρτζαρε τον κεντρικό αμυντικό της Μίλαν πετώντας τον δυο μέτρα μακριά. Ή, πάλι, η λιγότερο εντυπωσιακή αλλά πολύ ουσιαστική κίνηση του Πολιτάνο, που στη φάση τραβήχτηκε έξω δεξιά μαζί με τον αντίπαλό του, βοηθώντας στη δημιουργία χώρου για την ασίστ προς τον σκόρερ.
Το «δολοφονικό» χτύπημα, λίγο πριν από το ημίχρονο, ήταν μια πράξη ατομικής ικανότητας με πρωταγωνιστή τον Κβαρατσχέλια που από τα αριστερά σύγκλινε και «πυροβόλησε» τον αντίπαλο τερματοφύλακα σχεδόν από τα 20 μέτρα. Η Μίλαν δεν συνήλθε ποτέ. Υπήρξε μια στιγμή, στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ο Μοράτα έδωσε με κεφαλιά στον Τσουκουέζε, το «Σαν Σίρο» ταρακουνήθηκε για λίγο και μετά «έσβησε».
Ο Κόντε και στη Νάπολι έχει καταφέρει αυτούς τους μήνες που έχει τα ηνία της να δημιουργήσει ένα σύνολο συμπαγές, με προτεραιότητα την αμυντική του λειτουργία, αλλά πάντα έτοιμο να ξεχυθεί στην κόντρα και να χτυπήσει σαν κόμπρα τον αντίπαλο.
Αυτό το ματς, πέρα από τα προτερήματα της Νάπολι, ανέδειξε δυνατά και τα ελαττώματα της Μίλαν. Οι «Ροσονέρι» αγωνίζονται για να βρουν την ταυτότητά τους με τον νέο τους προπονητή, τον Πάουλο Φονσέκα, του οποίου η απόφαση να αφήσει τον Ραφαέλ Λεάο εκτός της βασικής ενδεκάδας για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος πυροδότησε τις φήμες που θέλουν τις σχέσεις τους να βρίσκονται στο ναδίρ. Σε συνδυασμό με την απουσία του Πούλισιτς, η Μίλαν ακολουθεί την αντίθετη πορεία, ευρισκόμενη στην 8η θέση.
Ομως, για να επιστρέψουμε στην ομάδα του Κόντε, δείχνει μια εκπληκτική συνέπεια.
Εκείνη η βαριά ήττα με 3-0 από τη Βερόνα, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, μάλλον της έκανε καλό, αφού από τότε έχει κερδίσει τους οκτώ από τους εννέα αγώνες, ένα σερί που διακόπηκε μόνο από τη «λευκή» ισοπαλία με τη Γιουβέντους. Εχει επίσης κρατήσει ανέπαφη την εστία της σε επτά αγώνες, όσους κατάφερε όλη την περυσινή χρονιά.
Η απουσία της από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτέλεσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα, δίνοντας στον προπονητή περισσότερο χρόνο να δουλέψει στην προετοιμασία με παίκτες που έφτασαν αργά στη μεταγραφική περίοδο. Η αποτυχία του συλλόγου να βρει αγοραστή για τον Βίκτορ Οσιμεν απειλούσε να καταστρέψει όλα τα σχέδια του Κόντε, αλλά οι συμφωνίες για τον Λουκάκου και τους Σκωτσέζους ΜακΤόμινεϊ και Γκίλμουρ πραγματοποιήθηκαν έστω και την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου.
Η ελευθερία του Κβαρατσχέλια
Και οι τρεις παίζουν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία. Το γκολ του Βέλγου ήταν το τέταρτο φετινό, ενώ ο ΜακΤόμινεϊ είναι ο μπαλαντέρ της ομάδας, επιτρέποντας στον προπονητή να αναπτύξει ένα υβριδικό 4-3-3/4-2-4 καθώς προχωρά από τη μεσαία γραμμή για να παίξει ως δεύτερος σέντερ φορ. Οσο για τον Γκίλμουρ, δείχνει όλο και περισσότερο σαν στο σπίτι του στην καρδιά της μεσαίας γραμμής. Η ζεστή αγκαλιά του Κόντε στον πρώην παίκτη της Μπράιτον μετά το τέλος του ματς και η αναφώνηση «Grandissimo» τα λένε όλα.
Υπάρχουν κι άλλα που αρέσουν σε αυτή τη Νάπολι, από τις νέες μεταγραφές –συμπεριλαμβανομένου του 25χρονου κεντρικού αμυντικού Αλεσάντρο Μπουοντζόρνο– μέχρι τους ήρωες της ομάδας που κατέκτησε τον τίτλο το 2022-23.
Στον Κβαρατσχέλια δίνεται η ελευθερία να ακολουθεί το ένστικτό του και να κινείται περισσότερο με την μπάλα, όπως έκανε με εξαιρετικό τρόπο την Τρίτη. Στο πλαίσιο της διαχείρισης και προκειμένου να μην εξαντληθεί γίνεται αλλαγή.
Ο Ανγκισά φαίνεται να έχει ανακτήσει τη φόρμα που είχε την εποχή του Σπαλέτι, ενώ ο αριστερός μπακ Ματίας Ολιβέιρα κάνει μερικές από τις καλύτερες εμφανίσεις του με την μπλε φανέλα.
Ερωτηθείς αν οι παίκτες πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν ξανά το πρωτάθλημα, ο Κβαρατσχέλια απάντησε χωρίς δισταγμό: «Φυσικά και ναι». Τόνισε ότι ο πρωταρχικός στόχος του συλλόγου ήταν απλώς να επιστρέψει στην Ευρώπη και ιδανικά στο Champions League. «Αλλά θέλουμε οι οπαδοί μας να ονειρεύονται», είπε ο Γεωργιανός.
Είναι η παρουσία του Κόντε, πάνω απ’ όλα, που τους εμπνέει να το κάνουν. Είναι ο προπονητής που κερδίζει όπου κι αν πάει: οδηγεί τη Γιουβέντους πίσω στην κορυφή μετά το «Calciopoli», την Ιντερ στον πρώτο της τίτλο στη Serie A εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία και την Τσέλσι σε έναν θρίαμβο στην Premier League
«Οταν οι άνθρωποι με ρωτάνε για το μεγαλύτερο θαύμα της καριέρας μου, τότε τους λέω για την Τότεναμ. Ναι μεν μπορεί να μην κατακτήσαμε κάποια κούπα, όμως, νομίζω ότι έβγαλα από την ομάδα τον καλύτερο δυνατό εαυτό εκείνης της ομάδας. Την ανέλαβα ένατη στο πρωτάθλημα και την έβγαλα αμέσως στους ομίλους του Champions League».
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος με τη Νάπολι αυτή τη σεζόν μπορεί να σβήσει μονομιάς το θαύμα των «πετεινών» στο μυαλό του Κόντε. Στην πόλη όπου οι εικονογραφίες του ποδοσφαίρου και της θρησκείας συνδυάζονται τόσο αρμονικά, επόμενο είναι και ο ίδιος να… προσηλυτιστεί. Αλλά ας μην προτρέχουμε. Αυτός και η ομάδα του σε μια εβδομάδα ξαναπάνε στο «Σαν Σίρο», για να αντιμετωπίσουν τούτη τη φορά τους πρωταθλητές. Τα δύσκολα μόλις άρχισαν…
