Η παιδική αφέλεια υποδηλωνόταν μόνο από τα στοιχεία της ταυτότητας και του ποδοσφαιρικού δελτίου του. Κατά τ’ άλλα, ο Ντάνι Ολμο ήξερε –με την απαραίτητη συμβουλή και τεχνογνωσία του παλαίμαχου παίκτη και προπονητή πατέρα του– από την εφηβεία τι ήθελε. Το βλέμμα εκείνου του ξανθού μπόμπιρα που σε ηλικία εννέα ετών άφησε τα τμήματα υποδομής της Εσπανιόλ για τη συμπολίτισσα και μισητή Μπαρτσελόνα, πάντως, δεν «γυάλιζε» από την αρχή. Ηταν, ωστόσο, μία ματιά γεμάτη βεβαιότητα που δεν συμβιβαζόταν και δεν «μασούσε» την τρόπον τινά «παραπλάνηση» της μεγαλοσύνης της περίφημης ακαδημίας «Λα Μασία» της Μπάρτσα.
Από νωρίς, έμαθε, διαπίστωσε ή, αν θέλετε, έκρινε ο ίδιος εκείνο το «ποτέ μη λες ποτέ». Και όχι μόνο. Κάθε απόφασή του, όσο αμφίβολης αποτελεσματικότητας κι αν έμοιαζε στην αρχή, είχε έναν κοινό παρονομαστή στα χείλη του Ολμο. Μία ερώτηση που έμαθε να ξεστομίζει πριν και ύστερα από κάθε επιλογή του. Και την απάντηση, φρόντιζε συνήθως να τη δίνει μόνος του… «Qué hermoso es el futbol?»! Κοινώς, «πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο;»! Αυτό ακριβώς σκέφτηκαν και οι οπαδοί της Μπάρτσα το απόγευμα της Κυριακής, όταν ο 26χρονος σκόραρε δύο φορές στη νίκη 3-1 επί της Εσπανιόλ στο καταλανικό ντέρμπι, που την έφερε 9β. μπροστά από τη (με ένα ματς λιγότερο) Ρεάλ Μαδρίτης!
Ο Ντάνι Ολμο, ο οποίος έφτασε τα πέντε γκολ σε έξι εμφανίσεις με τους «μπλαουγκράνα» –σε 283΄ και μ.ό. ένα γκολ ανά 56,5΄(!)– σκόραρε κατά της πρώτης (παιδικής) ομάδας του. Το ταξίδι του είχε κι άλλους συμβολισμούς μέχρι να τον φέρει πίσω στο «Καμπ Νου».
«Ποτέ» μην του πεις τι να κάνει…
Ο Ντάνι είδε το πρώτο φως στις 7 Μαΐου 1998 στην Τεράσα, στα περίχωρα της Βαρκελώνης. Ο πατέρας του, Μικέλ, είχε παίξει ποδόσφαιρο και στη συνέχεια έγινε προπονητής στις καταλανικές Χιρόνα (2009) και Σαμπαντέλ (2013-14), στη 2η κατηγορία της Ισπανίας. Το 2007, σε ηλικία επτά ετών ο μικρός γράφτηκε στην Εσπανιόλ, όμως δύο χρόνια αργότερα ο Μικέλ έκρινε πως το μέλλον του θα είναι καλύτερο στη «Μασία» της Μπάρτσα, 25 χλμ. από το μέρος που γεννήθηκε. Ο ίδιος ο χαφ της Μπαρτσελόνα, σε κείμενό του στην ιστοσελίδα «The Players Tribune», είχε αποκαλύψει ότι στα οκτώ του, ενώ κλωτσούσε μία μπάλα σε τοίχο ενός γηπέδου που κοουτσάριζε ο πατέρας του, τον υποχρέωσαν να βγάλει μία φωτογραφία με τον… Λιονέλ Μέσι!
«Δεν θέλω, ευχαριστώ», είπε αρχικά. Οταν του επισήμαναν ότι κάθε παιδί θα το ήθελε, απάντησε «είναι απλώς μία φωτογραφία. Προτιμώ να σουτάρω». Τελικά, δέχθηκε και όπως λέει πια, «ευτυχώς που το έκανα, γιατί αυτή η εικόνα είναι κορνιζαρισμένη στο σπίτι μου».
Ο Ντάνι Ολμο χαμογελά πλέον μπροστά σε αυτήν την κορνίζα, όμως όταν στα εννιά του ο πατέρας του τον πήγε στη Μπάρτσα, «έβαλα τα κλάματα γιατί ήθελα να μείνω με τους φίλους μου στην Εσπανιόλ». Ακουσε στωικά τον Μικέλ και για τέσσερα από τα έξι χρόνια της θητείας του στη «Μασία», ήταν πρώτος σκόρερ των ηλικιακών ομάδων του! Μονάχα που αυτό δεν (του) έφτανε…
«Ποτέ» μην του πεις… τι δεν μπορεί να κάνει
Μπορεί το 2014 η Μπαρτσελόνα να είχε δεκάδες προσφορές από αγγλικές ομάδες για τον Ολμο, όμως δεν ήταν διατεθειμένη να τον παραχωρήσει. Δεν θα έκανε το ίδιο λάθος με τον Σεσκ Φάμπρεγας… Ωστόσο, ο μικρός Ντάνι βιαζόταν να μεγαλώσει και στην Καταλονία έβλεπε το περιθώριο να μικραίνει. Οπως εξήγησε το 2019 στην ιστοσελίδα Bleacher Report ο τότε προπονητής του στην U16, Σίλβα Πούιγκ, «ο Ντάνι αποχώρησε» εξαιτίας δύο παικτών από την Κορέα που είχαν έρθει»! Οι Κίεολ Χέουι Γιανγκ και Λι-Σεούνγκ Γου τού πήραν τη θέση και τον ώθησαν στο να πάρει τη μεγάλη, αλλά και απρόσμενη απόφαση.
Daniel Olmo Carvajal (Terrassa-Spain) 07-05-1998. Terrassa FC (2007) Espanyol (2008) FC Barcelona (2008-) @DaniOlmo pic.twitter.com/Mb1pLouK
— FCB Cadete B (@FCBarcelona_98) December 1, 2012
Η έκπληξη δεν ήταν μόνο η επιλογή να παρατήσει τη «Μασία», αλλά και ο προορισμός που διάλεξε. Δεν ήταν η ελκυστική Πρέμιερ Λιγκ που τον έπεισε, αλλά η Κροατία και η Ντινάμο Ζάγκρεμπ! Στα 16 του, άφηνε τη χώρα του για ένα ταξίδι στο άγνωστο, αλλά με την υπόσχεση ότι θα είναι εκείνος ο «οδηγός». Οπως τόνισε στο κείμενο στο «The Players Tribune», «στην Μπαρτσελόνα δεν με πίστεψαν ότι θα φύγω… Κανένας δεν αφήνει την Μπάρτσα για την Κροατία. Κανένας και ποτέ! Ομως ποτέ μη λες ποτέ κι εγώ το έκανα. Οταν ο πατέρας μου με ενημέρωσε για την προσφορά του είπα απλώς “πάμε”. Τόσο απλά».
«Ποτέ» άλλοτε δεν ένιωσε τόσο αποδεκτός
Ο Ολμο δεν ήταν τόσο φοβισμένος όσο όταν άφησε την Εσπανιόλ για τη «Μασία». Είχε ανάγκη να βγει από την «comfort zone» του και πίστεψε τη διοίκηση της Ντινάμο που είπε στον πατέρα του ότι θα τον κάνουν το βασικό πρότζεκτ του συλλόγου, έστω και στα 16 του. Η «ταμπέλα» του «νέου Μόντριτς» –τον οποίο η ομάδα του Ζάγκρεμπ είχε πουλήσει στην Τότεναμ αντί 16 εκατ. ευρώ– δεν τον βάρυνε, αν και λόγω καθυστέρησης των εγγράφων από την Ισπανία, περίμενε ως τον Ιανουάριο του 2015 για να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα. Η προσαρμογή ήταν δύσκολη. Μετακόμισε στο Ζάγκρεμπ με τη μητέρα του, Ντορίτα και τέθηκε υπό την προστασία του Λουίς Ιμπάνιεθ, ενός Αργεντινού αριστερού μπακ που ήταν στον σύλλογο από το 2008 και όπως εξήγησε στην ιστοσελίδα «The Athletic», τον «είχα ως μικρό αδερφό».
Ο πατέρας του Ολμο τον ενθάρρυνε να μάθει την κροατική γλώσσα και το έκανε πρόθυμα, κάτι που τον βοήθησε να προσαρμοστεί γρήγορα και να αισθανθεί σαν στο σπίτι του. Πέρασε επτά σεζόν στην Κροατία, κερδίζοντας εννέα τρόπαια, εκ των οποίων πέντε τίτλοι πρωταθλήματος, σκοράροντας 34 γκολ και μοιράζοντας 28 ασίστ σε 124 παιχνίδια. Λατρεύτηκε από τον Αύγουστο του 2017, στα 19 του, στο «αιώνιο» ντέρμπι με τη Χάιντουκ, όταν στο 78΄ σκόραρε το νικητήριο γκολ! Τότε ήταν που φώναξε πρώτη φορά «Qué hermoso es el futbol?». Εχει πει πως «λίγοι κατάλαβαν τι έλεγα, όμως έπιασαν το συναίσθημα από την παγκόσμια γλώσσα του ποδοσφαίρου».
Εγινε τόσο αγαπητός που ο πρόεδρος της κροατικής ομοσπονδίας και παλαίμαχος επιθετικός, Νταβόρ Σούκερ, του πρότεινε να λάβει την υπηκοότητα της χώρας και να παίξει στην Εθνική της χώρας! Ο Ντάνι προτίμησε την Ισπανία, με την οποία το 2019 είχε κατακτήσει το Euro U21, σκοράροντας και στον τελικό (2-1) επί της Γερμανίας.
«Ποτέ» δεν φανταζόταν όσα έζησε στη Λειψία
Τα κατορθώματά του στο Euro U21 έβαλαν πλάι του μία τιμή 40 εκατ. ευρώ από την Ντινάμο, η οποία αρνήθηκε σχεδόν με χλευασμό το μισό ποσό που πρόσφερε η γερμανική Γκλάντμπαχ… Το συμβόλαιό του ολοκληρωνόταν το 2021, όμως τον Ιανουάριο του 2020 η ομάδα του Ζάγκρεμπ έριξε τις απαιτήσεις της και τον παραχώρησε στη Λειψία αντί 29 εκατ. ευρώ. Τη σεζόν 2021-22 είχε 32 συμμετοχές στην Μπουντεσλίγκα και παρά τους τραυματισμούς του 2022-23, την επόμενη χρονιά ξεκίνησε με χατ τρικ εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, στον τελικό του Σούπερ Καπ!
Η παρουσία του στο υψηλό επίπεδο της γερμανικής λίγκας και του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λειψία όχι μόνο ενίσχυσε το στάτους του, αλλά τον έκανε και αναντικατάστατο μέλος στην Εθνική Ισπανίας. Το ενδεχόμενο του επαναπατρισμού δεν το είχε σκεφτεί. Ποτέ μη λες ποτέ, όμως… Η ζωή στη Λειψία τού ταίριαζε. Του άρεσε η ατμόσφαιρα της μικρής πόλης, στην οποία πανηγύρισε δύο Κύπελλα Γερμανίας κι ένα Σούπερ Καπ, με 29 γκολ και 30 ασίστ σε 148 αγώνες.
Το… «ποτέ» του στο Euro και η επιστροφή στην Μπάρτσα
Το νέο «αριστούργημά» του ήταν το Euro του φετινού καλοκαιριού. Ο Ολμο, που φόρεσε το Νο10 και έπαιξε το πρώτο ματς στο τουρνουά εναντίον της δεύτερης πατρίδας του, της Κροατίας, σκόραρε τρεις φορές στη διοργάνωση, όντας καθοριστικός στα σπουδαία ματς της Ισπανίας με Γερμανία και Γαλλία. Στον τελικό με την Αγγλία, όμως έκανε και… υπερωρίες και «υπέρβαση» θέσης. Εκείνος ήταν που στο 90΄ βρέθηκε πάνω στη γραμμή και με κεφαλιά απέτρεψε την ισοφάριση και την παράταση!
Το πανηγύρισε, εύλογα, σαν να είχε σκοράρει και ήταν κάτι σαν τον άτυπο MVP. Είπε κάτι σαν «ή τώρα ή ποτέ», δεν άφησε τους Αγγλους να ελπίζουν στο πρώτο Euro τους και βοήθησε την Ισπανία να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης για τέταρτη φορά!
Στις αρχές Αυγούστου, η Μπάρτσα… διόρθωσε την προ δεκαετίας «παράλειψη» και απέκτησε τον Ντάνι Ολμο από τη Λειψία, αντί 60 εκατ. ευρώ! Υπέγραψε εξαετές συμβόλαιο και έβαλε το όνομά του σε μία λίστα παικτών που απαρνήθηκαν τους «μπλαουγκράνα» όμως γύρισαν στο «Καμπ Νου», όπως οι Ζεράρ Πικέ, Σεσκ Φάμπρεγας, Τζόρντι Αλμπα, Εκτόρ Μπεγερίν, Αντάμα Τραορέ, Χεράρ Λόπεθ, Λουίς Γκαρσία, Αλέις Βιδάλ και στο ντεμπούτο του σκόραρε το νικητήριο γκολ κόντρα στη Ράγιο Βαγεκάνο.
Ο έφηβος που βιαζόταν να μεγαλώσει επέστρεψε στη Βαρκελώνη ως άνδρας, αν και πάντα θα παραμένει ένα παιδί που απλώς θέλει να κλωτσάει μία μπάλα. Μπορεί πλέον να αναπολεί τις εποχές που στην Καταλονία «έλεγαν πως ήμουν τρελός που άφησα τη “Μασία” για την Ντινάμο Ζάγκρεμπ», όμως απόλαυσε το ταξίδι του. Μία ποδοσφαιρική «οδύσσεια» η οποία δεν τον αλλοίωσε, αλλά τον ωρίμασε. Κι αν τον άλλαξε πολύ ως ποδοσφαιριστή και λίγο ως άνθρωπο, δεν του «έκλεψε» την ερώτηση που πάντα έχει στο μυαλό του και θα την επαναλαμβάνει ρητορικά: «Πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο;»!
