Η 1η Νοεμβρίου έχει θεσπιστεί από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχευμένων ως Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων. Η Μαρία Ζαχαριάδου, μία αθλήτρια που έχει νοσήσει με λέμφωμα Hodgkin, επέλεξε αυτή την ημέρα για να βρεθεί -και να φωτογραφηθεί- μπροστά από το φωταγωγημένο, με πράσινο χρώμα, Παναθηναϊκό Στάδιο για να γιορτάσει τη μεγαλύτερη νίκη της, τη νίκη στη ζωή. Μία νίκη που ήρθε μέσα από τον αθλητισμό και γι’ αυτό τον λόγο τον χρησιμοποιεί σαν εφαλτήριο, προκειμένου να στείλει το μήνυμα ότι υπάρχει ζωή και μετά τις μεταμοσχεύσεις.
Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή της Μαρίας από την ηλικία των 7 ετών. «Είχα άσθμα και έτσι ξεκίνησα να κολυμπάω. Στη συνέχεια, έπαιξα πόλο στον Παναθηναϊκό αλλά σε ηλικία 23 ετών νόσησα με λέμφωμα Hodgkin. Πάθαινα συνεχώς υποτροπές και κατάλαβα ότι ο πρωταθλητισμός θα αποτελούσε παρελθόν. Στενοχωρήθηκα πολύ αλλά προηγείτο η υγεία. Το λέμφωμα έγινε πολυανθεκτικό και έκανα πολλές και ισχυρές χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, καθώς και δύο μεταμοσχεύσεις μυελού οστών. Μετά τη δεύτερη υποτροπή οι γιατροί ανακοίνωσαν στους γονείς μου ότι δεν θα ζήσω. Ετσι, πήγα στο ερευνητικό ογκολογικό κέντρο Royal Marsden, στην Αγγλία, κι εκεί είχαν εφεύρει σχήματα χημειοθεραπειών για πολυανθεκτικό λέμφωμα. Μέσα στη δεύτερη αλλογενή μεταμόσχευση μυελού των οστών μου έδιναν ένα ειδικό φάρμακο να προστατεύσει το συκώτι μου από τις πολλές και δυνατές θεραπείες. Μέσα όμως σε αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες υπήρχε και μία ευχάριστη έκπληξη: στο δωμάτιο είχαν ένα στατικό ποδήλατο και μου είπαν ότι επιβάλλεται να ασκούμαι για την καλή εξέλιξη της υγείας μου. Στη δεύτερη μεταμόσχευση μυελού οστών έπαθα νόσο μοσχεύματος έναντι ξενιστή, οπότε μου έβαλαν και πάλι κύτταρα μυελού οστών, έλαβα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και αργότερα αντιβίωση εφ’ όρου ζωής, διότι οι θεραπείες ήταν βαριές. Σήμερα είμαι 43 ετών και μπορώ να πω ότι παρόλο που δεν έγινα πρωταθλήτρια στους υγιείς αθλητές έχω πετύχει τη μεγαλύτερη νίκη», δήλωσε στην «Κ» η αθλήτρια του Παναθηναϊκού.
Η Μαρία Ζαχαριάδου μπορεί να μην έκανε πρωταθλητισμό σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά μέσα από τον αθλητισμό πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της. Οι γιατροί στην Αγγλία τη συμβούλεψαν να συνεχίσει να ασκείται. Στην Αγγλία ασχολήθηκε με την πυγμαχία και όταν γύρισε στην Ελλάδα άρχισε να κάνει πάλη. Γρήγορα ήρθαν και οι επιτυχίες σε πανελλήνιο επίπεδο. «Είμαι, σε παγκόσμιο επίπεδο, η μοναδική μεταμοσχευμένη αθλήτρια που αγωνίζεται στην πάλη διότι, επειδή είμαι ανοσοκατασταλμένη, θεωρείται επικίνδυνο. Αυτό όμως δεν το γνώριζα όταν ξεκίνησα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Πρόσφατα πήρα μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα χειροπάλης και απέναντι σε υγιείς αθλήτριες ήρθα 4η στο αριστερό και 5η στο δεξί χέρι στην κατηγορία των 78 κιλών. Σίγουρα όμως οι υγιείς αθλήτριες έχουν περισσότερη δύναμη, αλλά παίζει ρόλο και η τεχνική».
«Εχουμε και εμείς δικαίωμα στη ζωή και στον αθλητισμό»
Ο αθλητισμός αποτελεί τρόπο ζωής για τη 43χρονη νικήτρια στη ζωή. Ανήκει στο τμήμα μεταμοσχευμένων των ΑμεΑ του Παναθηναϊκού και είναι αθλήτρια ρίψεων με πρωτιές σε πανελλήνια πρωταθλήματα μεταμοσχευμένων. «Τώρα δίνω έναν νέο αγώνα. Θέλω να πως σε όλο τον κόσμο ότι υπάρχει ζωή και μετά τις μεταμοσχεύσεις. Εχουμε και εμείς δικαίωμα στη ζωή και στον αθλητισμό. Στέλνω το μήνυμα για τη δωρεά οργάνων και ιστών. Προσπαθώ να παίρνω μέρος σε πολλές αθλητικές διοργανώσεις και εκδηλώσεις για να μεταλαμπαδεύω αυτό το μήνυμα. Ο αθλητισμός με βοήθησε ψυχικά και σωματικά. Με βοήθησε στην κοινωνικοποίηση. Με τις επεμβάσεις χάνεις τη δουλειά σου, χάνεις τους φίλους σου. Με τον αθλητισμό εντάσσεσαι και πάλι στην κοινωνία, δημιουργική και δραστήρια», τόνισε η αθλήτρια.
Η Μαρία Ζαχαριάδου σπουδάζει Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Κάθε μέρα προπονείται και μεταλαμπαδεύει τα δικά της κοινωνικά μηνύματα. «Με τις επεμβάσεις και τις θεραπείες έμεινα λίγο πίσω στις σπουδές. Τώρα χρωστάω μόνο ένα μάθημα. Θα ήθελα να ενταχθούν και άλλοι μεταμοσχευμένοι στον αθλητισμό. Από την άλλη πλευρά, η Αθλητική Ομοσπονδία Νεφροπαθών και Μεταμοσχευμένων θα πρέπει να στηρίζει τους αθλητές της. Δυστυχώς κάποιοι στην Ελλάδα βάζουν εμπόδια στους μεταμοσχευμένους αθλητές να αγωνίζονται στο εξωτερικό. Επίσης, θέλω να βοηθήσω για να ενταχθεί η γυναικεία πάλη στα παγκόσμια πρωταθλήματα πάλη των βετεράνων. Δυστυχώς σε αυτά αγωνίζονται μόνο άνδρες. Η γυναικεία πάλη είναι ολυμπιακό άθλημα και θα πρέπει να μπει και στους βετεράνους», μας είπε η Μαρία Ζαχαριάδου.
