Είναι μια χώρα μυστήριο. Απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, κάτω από το σκληρό καθεστώς του Κιμ Γιονγκ-Ουν, η Βόρεια Κορέα προκαλεί πάντα την περιέργεια όλων, αφού ελάχιστα έως λίγα πράγματα από την καθημερινότητα των κατοίκων βγαίνουν έξω από τα ερμητικά κλειστά σύνορά της.
Και όμως η Βόρεια Κορέα μάς κίνησε το ενδιαφέρον με δύο ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά και απέχουν πολύ από αυτές που κάνουν τον υπόλοιπο κόσμο να κοιτάξει προς το μέρος της και αφορούν συνήθως κάποια δοκιμή εκτόξευσης πυρηνικού πυραύλου. Μέσα σε διάστημα περίπου 40 ημερών δύο εθνικές ομάδες της Βόρειας Κορέας, η Κ20 και η Κ17 κατέκτησαν τα αντίστοιχα Παγκόσμια Κύπελλα Γυναικών. Η πρώτη επικράτησε με 1-0 της Ιαπωνίας στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στην Μπογκοτά τον Σεπτέμβριο, κερδίζοντας μάλιστα όλα τα παιχνίδια που έδωσε στη διοργάνωση, ενώ η δεύτερη μόλις πριν από λίγες ημέρες πανηγύρισε τη δική της κατάκτηση νικώντας στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στον Αγιο Δομίνικο στα πέναλτι την Ισπανία με την κανονική διάρκεια και την παράταση να βρίσκει τις δύο ισόπαλες με 1-1.
Και όλα αυτά ενώ όλες οι εθνικές ομάδες της χώρας απείχαν από οποιαδήποτε διοργάνωση για έξι χρόνια εξαιτίας των σκληρών μέτρων που είχαν παρθεί για την πανδημία. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η Βόρεια Κορέα μετρά τρεις κατακτήσεις στην Κ20 (2006, 2016, 2024), ισοφαρίζοντας τις Γερμανία και ΗΠΑ, ενώ άλλες τόσες έχει η Κ17 (2008, 2016, 2024), περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει την «Chollima» (μυθικό φτερωτό άλογο που είναι το παρατσούκλι) να έχει τόσες επιτυχίες στις μικρές ηλικίες του γυναικείου ποδοσφαίρου, το οποίο μάλιστα είναι εξαιρετικά δημοφιλές στη χώρα, αλλά πρόκειται ουσιαστικά για παίκτριες άγνωστες στον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίες εξαφανίζονται πίσω από όλο αυτό το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα πάντα στην Βόρεια Κορέα, μόλις επιστρέψουν σε αυτήν. Οσοι παρακολουθούν πιο στενά το ποδόσφαιρο γυναικών, η πορεία αυτή των δύο εθνικών ομάδων μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η Βόρεια Κορέα κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα των καλύτερων ομάδων ποδοσφαίρου γυναικών στον κόσμο, υψηλότερα από τη Βραζιλία και την Αυστραλία, ενώ έχασε σε αγώνα μπαράζ με την Ιαπωνία, την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Γενικότερα, το ποδόσφαιρο γυναικών στη Βόρεια Κορέα είναι μια συναρπαστική ιστορία. Έχει ειπωθεί συχνά o… αστικός μύθος των αξιωματούχων του κόμματος που επέστρεψαν με ένα σχέδιο προσέγγισης από τη σύνοδο κορυφής της FIFA το 1986, όπου η Νορβηγίδα αντιπρόσωπος, Ellen Wille, κυριολεκτικά ούρλιαξε στη σκηνή από απογοήτευση, απαιτώντας ένα κανονικό Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών. Συγκεκριμένα στην ομιλία της -η πρώτη γυναίκας σε συνέδριο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας- η Νορβηγίδα εμφανίστηκε εξοργισμένη από τον παραγκωνισμό του ποδοσφαίρου γυναικών, το οποίο είχε «στριμωχτεί» σε μισή σελίδα στην βαρύγδουπη ετήσια έκθεση της FIFA. Απαίτησε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για τις γυναίκες. Η Ομοσπονδία, σοκαρισμένη, συμφώνησε.
Και, σύμφωνα με τη θεωρία, οι Βορειοκορεάτες εκπρόσωποι στην αίθουσα επέστρεψαν στην Πιονγκγιάνγκ με ένα σχέδιο. Αυτό ήταν απλό, σαρωτικό και αποτελεσματικό. Ποδοσφαιρική εκπαίδευση στο σχολείο από μικρή ηλικία, αποστολή ανιχνευτών σε όλη τη χώρα και, για τις καλύτερες, μια κεντρική σχολή αριστείας και μια σειρά από ομάδες του στρατού που τους επέτρεπαν να προπονούνται και να αναπτύσσονται με πλήρη απασχόληση με έξοδα του κράτους.
Το πρώτο ματς της εθνικής ομάδας γυναικών της Βόρειας Κορέας δόθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1989 και παρά την ήττα με 4-1 από την Κίνα ο Κιμ Γιονγκ Ιλ δηλώνει δημόσια τον θαυμασμό του για την ομάδα. «Πρέπει να αναπτύξουμε το ποδόσφαιρο γυναικών. Πρόσφατα, οι ικανότητες της γυναικείας ποδοσφαιρικής μας ομάδας έχουν βελτιωθεί. Μπορεί να είναι σε θέση να κερδίσουν διεθνή τουρνουά στο εγγύς μέλλον». Τα λόγια του αποδεικνύονται προφητικά, καθώς τα επόμενα χρόνια ακολουθούν οι επιτυχίες.
Η Βόρεια Κορέα κατέκτησε το Κύπελλο Ασίας το 2001, το 2003 και το 2008. Στη συνέχεια ήρθε η μεγάλη διακοπή. Το 2011 πέντε παίκτριες της εθνικής ομάδας βρέθηκαν θετικές σε ένα σπάνιο στεροειδές. Ως δικαιολογία ειπώθηκε το ότι όλα οφείλονταν στην χρήση ενός παραδοσιακού φαρμάκου που παρασκευάζεται από τους αδένες ενός ελαφιού και χορηγήθηκε στις κοπέλες, επειδή χτυπήθηκαν από πτώση… κεραυνού. Η FIFA όπως αναμενόταν δεν πίστεψε τη δικαιολογία και η Βόρεια Κορέα αποκλείστηκε από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2015, έχασε τη θέση της στην κατάταξη, απέτυχε να προκριθεί το 2019 εν μέρει ως αποτέλεσμα της αγωνιστικής απραξίας, και στη συνέχεια μπήκε σε μεγάλη απομόνωση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επανεμφανιζόμενη μόνο προς το τέλος του 2023, όταν και διεκδίκησε την παρουσία της στους Αγώνες.
Οι υλικές ανταμοιβές για τις παίκτριες της Βόρειας Κορέας δεν είναι συμβόλαια με μεγάλα χρηματικά ποσά ή μεταγραφές στο εξωτερικό. Αντίθετα, η μετεγκατάσταση, στην πρωτεύουσα παρά η αμοιβή, είναι το δέλεαρ, καθώς σε αυτή η ζωή είναι λίγο πιο εύκολη από ότι στις αγροτικές περιοχές, όπου οι ελλείψεις σε τρόφιμα, υγειονομική περίθαλψη και θέρμανση είναι συνηθισμένες. Στη δεκαετία του 2000, όταν οι αγώνες των γυναικών στην Αγγλία σπάνια προσέλκυαν πενταψήφιο αριθμό θεατών, η Βόρεια Κορέα γέμιζε το χωρητικότητας 50.000 θέσεων στάδιο Kim Il-sung. Ανεξάρτητα από το αν όλοι οι θεατές παρευρίσκονταν οικειοθελώς ή όχι – οι εικόνες με στρατιώτες ή εργάτες εργοστασίων στις εξέδρες ήταν συνήθεις- οι παίκτριες είναι προσωπικότητες που κερδίζουν τον σεβασμό όλων. Οι φίλαθλοι τις γνωρίζουν, τις θαυμάζουν και τις ζητούν αυτόγραφα, ενώ κάποια στιγμή στην τηλεόραση προβλήθηκε και μια «σαπουνόπερα» βασισμένη γύρω από μια ποδοσφαιρική ομάδα γυναικών, με φανταστικά προβλήματα – γονείς που αντιδρούσαν στο να παίζουν ποδόσφαιρο ή απαγορευμένες ερωτικές σχέσεις. Η συμμετοχή στην εθνική ομάδα σημαίνει επίσης ότι οι παίκτριες μπορούν να φύγουν από τη χώρα. Οι Βορειοκορεάτες δεν επιτρέπεται να ταξιδεύουν στο εξωτερικό χωρίς άδεια από το κράτος. Ετσι τα διεθνή τουρνουά και οι αγώνες βοηθούν τις παίκτριες να περνούν τα σύνορα και να έρχονται σε επαφή με άλλες αθλήτριες και άλλους κόσμους και συνήθειες, κάτι που δεν θα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν αν δεν ήταν στην εθνική ομάδα.
Βέβαια οι επιτυχίες αυτές δεν μένουν ανεκμετάλλευτες από το καθεστώς που μέσα από αυτές θέλει να προβάλει τη δύναμη του έθνους, να ενισχύσει το ηθικό του κόσμου και παράλληλα να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, ο οποίος βέβαια συνεχίζει να παραμένει εντελώς αποκομμένος από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του.
Στα δύο Παγκόσμια Κύπελλα Γυναικών Κ20 και Κ17, η Βόρεια Κορέα πέτυχε το στοιχείο του απόλυτου αιφνιδιασμού εμφανίζοντας δύο χρυσές φουρνιές ποδοσφαιριστριών. Επόμενος στόχος είναι αυτά τα κορίτσια να αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας που θα παρουσιαστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2027, με την προσδοκία να επιστρέψουν και από αυτό νικήτριες για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Φωτογραφία από την υποδοχή της ομάδας U-20 στην Πιόνγιανγκ: AP Photo/Jon Chol Jin
