Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός… έφερε τα πάνω-κάτω και η κατάκτηση του πρωταθλήματος μπάσκετ θα κριθεί στον 5ο τελικό, αύριο στο ΟΑΚΑ. Θεωρητικά, έγινε ξανά αυτός φαβορί. Ομως, επειδή τα… είδαμε όλα σ’ αυτή τη σειρά των τελικών, κανείς δεν μπορεί να ποντάρει, όλα του τα λεφτά σ’ αυτό.
Το θέμα είναι τι θα μείνει στον κόσμο από αυτά τα παιχνίδια και τι κέρδη θα έχει αποκομίσει το άθλημα. Πιστεύω πως όχι μόνο δεν θα κερδίσει απολύτως τίποτα, αλλά ήδη έχει χάσει και πολλά. Κι αυτό όχι από τη συμπεριφορά των παικτών, αλλά των παραγόντων των δύο ομάδων.
Στις δηλώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, μετά την ήττα, την περασμένη εβδομάδα, ήρθαν να προστεθούν κι αυτές των Αγγελόπουλων. Δεν τις βάζω στη… ζυγαριά για να βρω ποιες είναι πιο απογοητευτικές ή πιο προκλητικές. Σημασία έχει, πως για ακόμα μία φορά, η απώλεια της νίκης οφείλεται στη διαιτησία.
Ουδείς μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί τα δικά του λάθη. Εντάξει, δεν λέω να τα… κοινοποιήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες. Ομως, τουλάχιστον, ας μην προκαλούν. Γιατί όταν στα τέσσερα παιχνίδια, το μόνο που παρακολουθήσαμε ήταν ένα σχετικό πάθος από ορισμένους παίκτες και κάποια αγωνιώδη τελευταία λεπτά, δεν υπήρξε τίποτα περισσότερο ώστε να πούμε ότι «είδαμε μπάσκετ».
Κι αυτό οφείλεται στα αφεντικά των «αιωνίων», που για δικούς τους λόγους αποφάσισαν να έχουν τους παίκτες ή τους προπονητές που έχουν στο ρόστερ τους. Με τις φωνές ή τις απειλές δεν μπορούν να ξεγελάσουν τον κόσμο.
