Η παροιμία «ακόμα δεν τον γνωρίσαμε, Γιάννη τον βγάλαμε», έχει την πλήρη… εφαρμογή της στους νέους παίκτες που εμφανίζονται. Η υπερβολή που υπάρχει για τους ποδοσφαιριστές είναι εμφανής. Δύο καλές, άντε τρεις εμφανίσεις και ανακαλύπτουμε τους Ελληνες Μέσι και Ρονάλντο.
Είναι ένα «μάρκετινγκ» για να αναδειχτεί το «προϊόν», ώστε να ανέβει το κασέ του παίκτη, η προμήθεια του μάνατζερ και να πουλήσουν τα ΜΜΕ. Εδώ δημιουργείται μια απορία: Αν συμφέρει αυτό στα αφεντικά των ομάδων. Οχι όταν ο παίκτης φτάσει σε ένα επίπεδο, αλλά όταν ακόμα «πλάθεται» το ταλέντο του.
Πιστεύω πως είναι τεράστιο λάθος τους, να αφήνουν ανεξέλεγκτη αυτή την κατάσταση, ακόμα κι όταν, λόγω επικοινωνιακής πολιτικής, πρέπει να καλύψουν άλλες αδυναμίες και προβλήματα των ομάδων τους. Γιατί αυτή η «διαφήμιση» έχει αποδειχτεί πολλάκις αρνητικός παράγοντας στην εξέλιξη του ποδοσφαιριστή, που στα 19-20 χρόνια του βλέπει το όνομά του και τη φωτογραφία του στα πρωτοσέλιδα.
Πώς να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα; Πώς να στρωθεί στη δουλειά και να ακούει τις συμβουλές του προπονητή του; Πώς να αντισταθεί στους διάφορους πειρασμούς;
Ας σκαλίσουν λίγο τη μνήμη τους οι παράγοντες. Ας ανατρέξουν στα αρχεία και θα δουν πόσα ταλέντα που θα μεσουρανούσαν όχι στο ελληνικό, αλλά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, είναι στα αζήτητα. Και ας αναλογιστούν πως μαζί μ’ αυτούς βγήκαν και οι ίδιοι χαμένοι.
