Στη χώρα μας, όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και στον αθλητισμό, η αποθέωση με το γιουχάισμα απέχουν ελάχιστα. Ο κόσμος αλλάζει άποψη και μετατρέπει τον ήρωα σε… εφιάλτη, από μία φάση, μια λανθασμένη ενέργεια, μια άστοχη αλλαγή.
Το βλέπουμε αυτό από την αρχή της περιόδου στον Ολυμπιακό. Πάρε-δώσε παικτών και αλλαγή της βασικής ενδεκάδας κατά 60% τουλάχιστον. Τα πρώτα σχόλια δεν ήταν αρνητικά. Με το σκεπτικό πως μία ΠΑΕ, πρέπει να πουλάει ακριβά και να αγοράζει φτηνά, ώστε να έχει θετικό πρόσημο στον ισολογισμό. Σημείωνα τότε πως αυτό μπορεί να είναι καλό για το ταμείο, αλλά οι αγωνιστικές του επιπτώσεις θα φανούν στο γήπεδο.
Στα πρώτα φιλικά παιχνίδια, στις ΗΠΑ το καλοκαίρι, η ομάδα έδειχνε πως μπορεί να βαδίσει στα περυσινά μονοπάτια. Αλλά τότε δεν είχε… αποψιλωθεί πλήρως το ρόστερ. Και, επιπλέον, υπήρχε πάντα η αναζήτηση του σέντερ φορ, που θα έκλεινε τη «μαύρη τρύπα» στη θέση αυτή.
Για να έρθουν τα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος, ειδικά τα εκτός έδρας, για να φανεί η αδυναμία στο κέντρο της άμυνας και στη δημιουργία φάσεων. Δεν πρέπει να εξέπληξαν κανέναν αυτές οι διαπιστώσεις. Με Μποτία και Αμπιντάλ ο Ρομπέρτο είναι συνεχώς εκτεθειμένος. Μπορεί ο Γάλλος με ένα γρήγορο παρτενέρ δίπλα του να βοηθήσει με την εμπειρία του. Αλλά με συμπαίκτη τον Ισπανό, εκτίθεται και ο ίδιος.
Εδώ πρέπει να προστεθεί και κατά πόσο ο Μίτσελ μπορεί και θέλει να ξεκινάει στα χαφ από τον Εντινγκά. Οσο έπαιζε στο παιχνίδι με τη Μάλμε, οι επιθετικοί της σουηδικής ομάδας δεν έβρισκαν χώρους. Η αλλαγή του, μετά το 1-0, μετέτρεψε την «ερυθρόλευκη» περιοχή σε ξέφραγο αμπέλι. Το γιατί δεν έβγαλε τον Μανιάτη και να προωθήσει τον Μιλιβόγεβιτς, που και διεισδυτικός είναι και σουτ καλό διαθέτει, ίσως θα πρέπει να απαντηθεί από τον Ισπανό.
Για να περάσω στην παραγωγή φάσεων και στην επίτευξη τερμάτων. Οταν έχεις την κατοχή. Αλλάζεις διπλάσιες και τριπλάσιες πάσες από τον αντίπαλο και δεν κάνεις ούτε μία κλασική ευκαιρία, όπως και με τον Ατρόμητο, τότε δεν σου φταίνε οι επιλογές σου στην άμυνα, αλλά κι αυτές στο άλλο μισό του γηπέδου.
Εντάξει τον Κάμπελ δεν τον άφηνε ο Βενγκέρ να «ψηθεί» κι άλλο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά να πάρεις πίσω τον σέντερ φορ που «μοσχοπούλησες» και δεν μπόρεσε να διακριθεί ούτε σε ένα παιχνίδι με τη Φούλαμ, αποτελεί τεράστιο λάθος. Ο Μήτρογλου, έπειτα από τον τραυματισμό του, δεν επέστρεψε ποτέ στην αγωνιστική κατάσταση που ήταν. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Φαίνεται σε κάθε του ενέργεια στο γήπεδο. Μπορεί να ξαναγίνει ο δεινός εκτελεστής. Ομως μέχρι να συμβεί αυτό, ο Μίτσελ, αν δεν βρει λύση, θα παίζει χωρίς κεντρικό επιθετικό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Φυσικά, ο Ολυμπιακός δεν βγήκε έξω ούτε από τη διεκδίκηση της πρόκρισης για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ ούτε έπαψε να είναι φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ομως η πρώτη περίπτωση, όπου ο δρόμος φαινόταν βατός, μετά την επικράτηση επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, φαντάζει τώρα… Γολγοθάς, ενώ ο «περίπατος» στην Ελλάδα μόνο «υγιεινός» δεν προβλέπεται.
