Η πρώτη αγωνιστική του νέου χρόνου συμπίπτει με την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου, με χρωστούμενη αυτήν της 11ης που θα διεξαχθεί στις 10-11 Ιανουαρίου. Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε πως η κούρσα προς τον τίτλο παίρνει στροφή και μπαίνει προς την τελική ευθεία.
Το ευχάριστο, για το ενδιαφέρον και την ανταγωνιστικότητα στην κορυφή, είναι πως δεν έχει κριθεί τίποτα. Ο ΠΑΟΚ έχει το προβάδισμα ενός βαθμού από τον Ολυμπιακό, ενώ ο Παναθηναϊκός, που απέχει πέντε από τον «Δικέφαλο», υπολογίζει ότι θα αντιμετωπίσει και τους δύο στη Λεωφόρο, κάτι που του επιτρέπει να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον.
Αυτά σε αριθμούς, που πράγματι αποτελούν εχέγγυο πως θα παρακολουθήσουμε ένα δεύτερο γύρο με αρκετές συγκινήσεις, αφού, πέρα από τα ντέρμπι των πρωτοπόρων, όλες οι ομάδες απέδειξαν ότι αποτελούν «σκληρά καρύδια» γι’ αυτούς, σε όποια βαθμολογική θέση κι αν βρίσκονται. Πέρα όμως από αυτό, μην περιμένετε να δείτε κάτι το διαφορετικό.
Η όποια ενίσχυση στα ρόστερ των ομάδων δεν πείθει κανένα πως θα παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι είδαμε. Ούτε φυσικά θα διορθωθούν τα τόσα κακώς κείμενα στο ποδόσφαιρό μας. Δεν υπάρχει το μαγικό ραβδάκι που θα μεταμορφώσει το τέρας σε πρίγκιπα.
Ολες σχεδόν οι ΠΑΕ θα εξακολουθήσουν, οικονομικά, να «βράζουν στο ζουμί» τους και πολύ φοβάμαι πως δεν είναι απίθανο να ακολουθήσουν τη Νίκη Βόλου στη διάλυση. Και εδώ γεννάται ένα πρώτο ερώτημα. Με ποιες εγγυήσεις και με τι χαρτιά αυτή η ομάδα πήρε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα; Γιατί δεν είναι δυνατόν η πτώχευση να επήλθε σε πέντε μήνες.
Το δεύτερο είναι αυτό που κατά κόρον έχω τονίσει: θα γίνει επιτέλους νόμος του κράτους ο έλεγχος της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης όσων μπαίνουν σ’ αυτό το δύσμοιρο επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις κανενός, αν και στο παρελθόν έχει αποδειχθεί πως αρκετοί ήταν αυτοί που ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο για δικούς τους προσωπικούς λόγους.
Πρέπει επιτέλους να «σφίξουν» τα λουριά. Να… ξεσκονίζεται αυτός που εμφανίζεται σαν «σωτήρας» για να βγάλει μία ομάδα από το οικονομικό αδιέξοδο. Δεν αρκεί να λέει ή και να δείχνει πως έχει λεφτά. Το θέμα είναι ποιος είναι και από πού τα βρήκε. Γιατί στις μέρες μας, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, υπάρχει το λεγόμενο «ξέπλυμα του χρήματος».
Το φαινόμενο να ξεκινάει το πρωτάθλημά μας με δεκαοκτώ ομάδες και να λήξει με δεκαεπτά –μπορεί και με λιγότερες– αποτελεί άλλο ένα σημείο ανυποληψίας που θα προστεθεί στην ιστορία του. Θα πείτε υπάρχουν τόσα, αυτό μας… μάρανε; Ομως όταν για διαφόρους λόγους, ακόμη και για ψηφοθηρικούς, οι δήθεν αρμόδιοι κάνουν τα στραβά μάτια και καταπατούν τους νόμους για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους, καταλαβαίνετε πού έχουμε φτάσει.
