Κι όμως ουδείς δείχνει να συγκινείται. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, μαθηματικά πλέον οδεύει προς χρεοκοπία. Οι ανώνυμες εταιρείες του άρχισαν ήδη να κλείνουν, αλλά για τους αρμόδιους πέρα βρέχει.
Λες και θα έρθει το ΔΝΤ να δώσει λεφτά στις ΠΑΕ, ώστε να συνεχίσουν να διατηρούν ομάδες. Το μόνο ενδιαφέρον που άρχισε να επιδεικνύεται από ορισμένους εταίρους της Λίγκας, είναι αν θα επιστραφούν οι βαθμοί που έκοψε η Νίκη Βόλου ή ο ΟΦΗ, αν τελικά αποχαιρετήσει κι αυτός το πρωτάθλημα.
Για άλλη μία φορά το ενδιαφέρον είναι για το δένδρο και όχι για το δάσος. Τόσο… κοντόμυαλοι είναι. Δεν μπορούν να δουν πέρα από το προσωρινό ατομικό τους συμφέρον. Και το κράτος; Θα τολμήσει επιτέλους, να ελέγξει το πού πάνε τα λεφτά που παίρνουν οι ΠΑΕ; Αν πράγματι ξοδεύτηκαν, έστω λανθασμένα, ή καταλήγουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των «αετονύχηδων»;
Ο κόμπος έφτασε πια στο χτένι. Πέρα από τις δικαστικές εκκρεμότητες, υπάρχουν και οι οικονομικές, και πολύ πιθανόν, αυτές να είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η μία να είναι απόρροια της άλλης. Η προχωρημένη γάγγραινα δεν θεραπεύεται με γιατροσόφια, αλλά τα μέλη που έχουν προσβληθεί αφαιρούνται με χειρουργική επέμβαση. Και μάλιστα από τη ρίζα.
Αν εξακολουθήσουν οι φορείς του ποδοσφαίρου μας να κρύβουν το κεφάλι τους μέσα στη λάσπη που το περιστοιχίζει, τότε μοιραία αυτό θα οδηγηθεί στο νεκροτομείο. Και τότε οι κάθε λογής προστάτες του -πολιτικοί, παράγοντες- αλλά και μερίδα του Τύπου, θα χύνουν ποτάμια δάκρυα. Οχι γι’ αυτό, αλλά επειδή έχασαν την κότα που έκανε τα χρυσά αυγά.
