Αν τύχει και συναντήσετε σήμερα κάποιον Αγγλο στον δρόμο, μην παραλείψετε να του ευχηθείτε «καλή χρονιά». Δεν θα απορήσει, δεν θα σας κοιτάξει περίεργα, δεν θα νομίσει ότι «έσφιξαν» οι ζέστες. Μπορεί να διανύουμε την 220ή μέρα του χρόνου, ωστόσο σήμερα είναι η μέρα που ξεκινάει ένα άλλο έτος: το ποδοσφαιρικό. Στις 14.45, στο Ολντ Τράφορντ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ ανοίγουν την αυλαία της Πρέμιερ Λιγκ και όταν ανοίγει η αυλαία της Πρέμιερ Λιγκ, τότε το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη ξεκινάει ξανά.
Το αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου δεν έχει Μέσι ή Ρονάλντο, ούτε βέβαια ομάδες Α και Β και ανεπικύρωτες βαθμολογίες. Είναι ανταγωνιστικό, απρόβλεπτο, εμπορικό και άρτια οργανωμένο. Οι 20 ομάδες του ξέρουν από τις 17 Ιουνίου το πλήρες πρόγραμμά τους, έως τις 15 Μαΐου, όταν θα πέσει η αυλαία της σεζόν 2015-16.
Το αγωνιστικό σκέλος είναι ένα από τα ενδιαφέροντα κομμάτια της Πρέμιερ Λιγκ. Το άλλο και ενδεχομένως πιο «ζουμερό» είναι το εμπορικό της κομμάτι. Οι αριθμοί είναι εξωπραγματικοί και μια ματιά μόνο στις νέες συμφωνίες που αφορούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων, είναι ικανή να προκαλέσει ίλιγγο. Για παράδειγμα, η πρόσφατη συμφωνία που αφορά την περίοδο 2016-19 θα αποφέρει στην αγγλική λίγκα το ποσό των 5,1 δισεκατομμυρίων λιρών, δηλαδή περίπου 7,2 δισ. ευρώ! Το ποσό αυτό που δαπάνησαν το Sky Sports και η ΒΤ αφορά μόνο τα εγχώρια δικαιώματα. Οχι πως μέχρι σήμερα οι αγγλικές ομάδες εισέπρατταν λίγα. Είναι χαρακτηριστικό πως την περασμένη χρονιά η ΚΠΡ, που υποβιβάστηκε από την τελευταία θέση, είχε συνολικά έσοδα περίπου 65 εκατ. λιρών (92 εκατ. ευρώ) από τηλεοπτικά και χορηγούς! Οσο για την πρωταθλήτρια Τσέλσι, τα έσοδά της άγγιξαν τα 100 εκατ. λίρες (142 εκατ. ευρώ). Με τα νέα δεδομένα υπολογίζεται ότι το ποσό αυτό θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 20 εκατ. ευρώ ανά ομάδα, ενώ κάθε παιχνίδι που θα μεταδίδεται θα κοστίζει στα τηλεοπτικά κανάλια πάνω από 7 εκατ. ευρώ. Στην πρώτη σεζόν της Πρέμιερ Λιγκ, το 1992-93, κάθε παιχνίδι «άξιζε» περίπου 660 χιλιάδες λίρες, δηλαδή όχι πάνω από 950 χιλιάδες ευρώ.
Η άλλη όψη
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει, βέβαια, και η αντίθετη, η οποία έρχεται από τον φίλαθλο κόσμο στην Αγγλία, που δηλώνει όλο και περισσότερο απογοητευμένος από την πλήρη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, που έχει ως αποτέλεσμα η ταυτότητα κάθε ομάδας σταδιακά να φθείρεται. Υπάρχει, όμως, και άλλη μία «μαύρη τρύπα» για τους φιλάθλους, που αφορά τις ακριβές τιμές στα εισιτήρια διαρκείας. Θεωρούν πως, με τόσα έσοδα, οι ομάδες θα έπρεπε να έχουν «ελαφρύνει» σημαντικά το κόστος των εισιτηρίων, παρά τις παροχές που προσφέρουν. Για παράδειγμα, ένας οπαδός της Αρσεναλ που θα ήθελε να έχει μόνιμη θέση στο υπερσύγχρονο «Εμιρεϊτς» θα έπρεπε να καταβάλει από 1.014 έως 2.013 λίρες (1.400 έως 2.800 ευρώ), ενώ αντίθετα η Μάντσεστερ Σίτι είχε τα φθηνότερα διαρκείας αξίας, από 300 έως 860 λίρες (430 έως 1.130 ευρώ). Οσο για την τιμή του μεμονωμένου εισιτηρίου ξεκινούσε πέρυσι από 20 λίρες (28 ευρώ) και έφθανε τις 130 (184 ευρώ). Οι Αγγλοι, βέβαια, δεν είναι διατεθειμένοι να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια και, ήδη, η (αναγνωρισμένη και οργανωμένη) ομοσπονδία των οπαδών σχεδιάζει δράσεις έξω από τα γήπεδα, ενώ έχει αποστείλει επιστολή διαμαρτυρίας προς όλους τους ιδιοκτήτες των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ.
Με γεμάτες τσέπες στο μεταγραφικό παζάρι
Mε τόσα χρήματα πάνω στο τραπέζι, οι αγγλικές ομάδες έχουν την ευχέρεια να ξοδέψουν και μια λίρα παραπάνω για την ενίσχυσή τους. Αλλες για να παραμείνουν στη μεγάλη κατηγορία, άλλες για να διεκδικήσουν μία θέση στην Ευρώπη και άλλες για να κατακτήσουν την Αγγλία και την Ευρώπη.
Την πιο «ηχηρή» κίνηση πραγματοποίησε η Μάντσεστερ Σίτι, που με περίπου 70 εκατ. ευρώ απέκτησε τον Ραχίμ Στέρλινγκ από τη Λίβερπουλ, αλλά πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη έχει βάλει η συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ. Ο Λουίς φαν Χάαλ έχει εντολή επαναφοράς της ομάδας στο επίπεδο που την άφησε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, και για να το καταφέρει έβγαλε από το χρηματοκιβώτιο περίπου 110 εκατ. ευρώ και τα μοίρασε στην Μπάγερν (20 εκατ.) για τον Σβαϊνστάιγκερ, στην Αϊντχόφεν (34 εκατ.) για τον Ντεπάι, στη Σαουθάμπτον (35 εκατ.) για τον Σνέιντερλιν και στην Τορίνο (18 εκατ.) για τον Νταρμιάν.
Οχι πως η Λίβερπουλ πήγε πίσω, αφού μόνο για την απόκτηση δύο ποδοσφαιριστών, του Μπέντεκε από την Αστον Βίλα και του Φιρμίνιο από τη Χόφενχαϊμ, ξόδεψε περίπου 90 εκατ. ευρώ. Ισως, βέβαια, το μεγαλύτερο κέρδος για την ομάδα του Ανφιλντ να προκύψει από την απομάκρυνση του υπερτιμημένου Μάριο Μπαλοτέλι.
Πιο σφιχτά έχει κινηθεί η πρωταθλήτρια Τσέλσι, με τον Ζοσέ Μουρίνιο να κρατά τον κορμό της περυσινής ομάδας και να προσθέτει με μικρό κόστος τον Φαλκάο και δαπανώντας μόλις 17 εκατ. ευρώ για τους Νάθαν από την Ατλέτικο Παραναένσε, Μπέγκοβιτς από τη Στόουκ και Πάντιτς από την Παρτιζάν.
Χρήματα ακούνε και χρήματα δεν βλέπουνε στην Αρσεναλ, η οποία παρότι φέτος είχε τη διάθεση να ξοδέψει, μέχρι στιγμής έχει δώσει «μόνο» 14 εκατ. για τον Πετρ Τσεχ από την Τσέλσι.
Οσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες, η Νιούκαστλ μοιάζει να επιχειρεί μια μικρή υπέρβαση αποκτώντας τους Μίτροβιτς, Μπεμπά και Βαϊνάλντουμ με περίπου 50 εκατ. ευρώ, με τις Γουέστ Χαμ και Αστον Βίλα να ακολουθούν μέχρι στιγμής σε μεταγραφές.
Οι δύο του Μάντσεστερ με την Τσέλσι σε πρώτο πλάνο και οι Λίβερπουλ και Αρσεναλ σε δεύτερο θα είναι και φέτος οι συνδιεκδικήτριες του τίτλου στην Πρέμιερ Λιγκ. Ουδείς, όμως, γνωρίζει την τελική έκβαση του πρωταθλήματος ούτε πόσες φορές οι «μικροί» θα νικήσουν τους «μεγάλους». Είναι το πρωτάθλημα που μέχρι πριν από τρεις δεκαετίες αποτελούσε το κατάλληλο μέρος για ένα χούλιγκαν. Τώρα, είναι το πρωτάθλημα όπου ο οπαδός «διαμαρτύρεται» γιατί πολλές φορές το γήπεδο παραείναι ήσυχο…
