Οσοι πίστεψαν, ή τουλάχιστον ήλπιζαν, πως μπορεί ξαφνικά να ξεπηδήσει στο ελληνικό επαγγελματικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μια… Λέστερ, διαψεύστηκαν. Ο προπονητής της Ξάνθης, Ράζβαν Λουτσέσκο, με ένα παράπονο στον τόνο της φωνής του, προσγείωσε τους πάντες στην πραγματικότητα έπειτα από την ήττα στο ματς με τον Ολυμπιακό.
«Ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, με ιστορία και παράδοση, θα βρουν τους τρόπους για να επανέλθουν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και να παίξουν στα πλέι οφ. Οσο για τον Ολυμπιακό, για διάφορους λόγους έχει ξεφύγει και πλέον υπάρχουν δύο όμιλοι ομάδων στη Σούπερ Λίγκα. Αυτός και οι υπόλοιποι».
Ετσι, ουσιαστικά, διαμορφώνεται ο δεύτερος γύρος του μαραθωνίου προς την τελική ευθεία και την κατάταξη στο φινάλε. Με απλά λόγια, μία από Ξάνθη – Πανιώνιο να μένουν εκτός της τετράδας που θα διεκδικήσει τη σειρά των ευρωπαϊκών εισιτηρίων.
Ομως αυτή η… μονοτονία έχει κουράσει. Ακόμα και τους οπαδούς των «ερυθρολεύκων». Και το αποτέλεσμα απεικονίζεται στις ημιγεμάτες εξέδρες του «Γεωργίου Καραϊσκάκης» και στις σχεδόν άδειες στα υπόλοιπα γήπεδα. Σε κάθε αγωνιστική, σχεδόν, καταρρίπτεται και το αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης των φιλάθλων στις κερκίδες.
Ετσι φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούν, ομάδες και Τύπος, να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο με τις μεταγραφές παικτών, οι οποίες όμως οι περισσότερες παραμένουν με την… υποψηφιότητά τους. Και όσες τελικά πραγματοποιηθούν, αποδεικνύονται «φούσκες», όπως οι περισσότερες μετοχές στη «χρυσή» περίοδο του ελληνικού χρηματιστηρίου.
Βέβαια και αυτή η τακτική έχει κουράσει. Γιατί ο σκεπτόμενος φίλαθλος και οπαδός έχει νιώσει πολλές απογοητεύσεις και έμαθε από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Δεν παρασύρεται από ελεύσεις «σωτήρων», «Μέσι» και «Ρονάλντο». Γνωρίζει πως με τα χρήματα που διαθέτουν οι ομάδες τους, δεν μπορούν να αγοράζουν και να δανείζονται παρά μόνο από τα… καλάθια και ό,τι περισσεύει στο φινάλε των μεταγραφικών περιόδων. Οπως η νοικοκυρά που πάει αργά στη λαϊκή, όταν πέφτουν οι τιμές…
Παλιά, θα έπρεπε να κόβεις τα αποκόμματα των πρωτοσέλιδων, για να έχεις αρχείο και να βλέπεις πώς είχε παρουσιαστεί μία μεταγραφή και πού τελικά κατέληξε. Τώρα, την εποχή της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, με το πάτημα ενός πλήκτρου, θυμάσαι, αν έχεις ξεχάσει, πώς «πουλούσε» ο Τύπος ένα νέο απόκτημα. Αλλά και μπορείς να δεις πώς, τελικά, τον πέταξε στα σκουπίδια, γιατί αποδείχτηκε «παλτό» ή «συνταξιούχος».
Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι βιώνουμε τη χειρότερη περίοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατ’ εικόνα και ομοίωση της όλης κοινωνικής που ζούμε εδώ και μία δεκαετία. Η μπάλα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Με τη μόνη διαφορά πως στον πολιτικό και οικονομικό τομέα, υπάρχουν και κάποιες «φωνές» που προσπαθούν να αφυπνίσουν τον κόσμο. Στο ποδόσφαιρο, δυστυχώς, παρέμειναν μόνο… ψίθυροι. Που θα εισακουστούν…
