Ακόμη δεν έχει καθίσει στην επιφάνεια της γης η «χρυσόσκονη» που κάλυψε την ατμόσφαιρα μετά τον συγκλονιστικό τελικό του Αυστραλιανού Οπεν. Το ραντεβού του Ρότζερ Φέντερερ με τον Ραφαέλ Ναδάλ στα κορτ της Μελβούρνης θα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και ανάλυσης για αρκετό καιρό ακόμη. Ενδεχομένως, τις επόμενες δεκαετίες να γίνει σημείο αναφοράς των μελετητών του τένις.
Σίγουρα, για τους ειδικούς του αθλήματος αποτελεί «δώρο Θεού». Διότι ο Φέντερερ και ο Ναδάλ είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές του αθλήματος επί σειρά πολλών ετών. Και τούτος ο τελικός βοήθησε να εκτοξευθεί στα ύψη η δημοφιλία του τένις και να εισχωρήσει ακόμη και σε σπίτια τα οποία αγνοούσαν την ιστορία τους και τα τεράστια επιτεύγματά τους.
Δύο αθλητές, όχι στην πρώτη νιότη τους, έδωσαν την παράσταση της ζωής τους στην Ωκεανία. Καλύτερη ακόμη και από τον συγκλονιστικό τελικό τους το 2008 στο Ουίμπλεντον. Εκεί, ο Ισπανός επικράτησε στο πέμπτο σετ με 9-7, στον μεγαλύτερο σε διάρκεια τελικό στην ιστορία λονδρέζικου γκραν σλαμ – είχε διάρκεια 4 ώρες και 48 λεπτά. Τότε ήταν που ο Ναδάλ σήκωσε μέσα στο σκοτάδι τον τίτλο του Ουίμπλεντον.
Αξέχαστη εκείνη η εικόνα. Ομως, πιο βαθιά σημάδια αφήνει πάνω μας η πορεία τους στη Μελβούρνη. Κυρίως λόγω της ηλικίας τους –35,5 ετών ο Φέντερερ, 30 ο Ναδάλ– αλλά και της εξάμηνης αποχής του Ελβετού από την ενεργό δράση εξαιτίας ενός τραυματισμού. Ισως το δεύτερο στοιχείο να είναι το σημαντικότερο, υπό την έννοια πως, στο υψηλότερο επίπεδο και σε αυτή την ηλικία, δύσκολα καλύπτεται το χαμένο έδαφος από πολύμηνη απουσία.
Ο Φέντερερ, όμως, δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση αθλητή. Για την ακρίβεια, διεκδικεί τον τίτλο όχι μόνο του καλύτερου τενίστα όλων των εποχών, αλλά ενδεχομένως και του σημαντικότερου αθλητή! Μια προσέγγιση με την οποία σίγουρα θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι διαφωνούν. Οι αριθμοί, ωστόσο, όπως και η διάρκεια του Φέντερερ, είναι στοιχεία τα οποία αποτελούν ισχυρά όπλα των υποστηρικτών του.
Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε: 18 τίτλοι γκραν σλαμ (με τον Ναδάλ και τον Σάμπρας να ακολουθούν έχοντας από 14), οι 7 στο Ουίμπλεντον, 5 στην Αυστραλία, 5 στο Αμερικανικό Οπεν και 1 στο Ρολάν Γκαρός, 24 Μάστερς 1.000, 17 Μάστερς 500, 1 Ντέιβις Καπ, 1 Χόπμαν Καπ, 2 Ολυμπιακά μετάλλια, 6 τίτλοι στο ΑΤΡ Tour Finals, 6 χρονιές στο Νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, 89 τίτλοι, 1.082 νίκες σε 1.335 αγώνες. Δίχως άλλο, τα νούμερα προκαλούν δέος και αποτελούν το καλύτερο επιχείρημα για την ανάδειξη του μεγέθους του Ελβετού.
Είναι, όμως, και τα στοιχεία που βλέπουν στο παιχνίδι του οι ειδικοί του αθλήματος. Η τεχνική του η οποία αγγίζει την τελειότητα. Χωρίς υπερβολή, η αρμονία και η χάρη στις κινήσεις του φθάνουν τα όρια του ημίθεου. Ναι, μοιάζει αδιανόητο για έναν τενίστα στα 35 χρόνια του να αγωνίζεται με τον τρόπο που είδαμε στη Μελβούρνη. Ξεπέρασε τα ανθρώπινα όρια και κινήθηκε σε άλλη διάσταση.
Μην ψάχνουμε, λοιπόν, να βρούμε μέσα σε κανόνες και επιστημονικές εξηγήσεις πώς τα κατάφερε ο Ρότζερ Φέντερερ. Από μόνος του αποτελεί μια ειδική κατηγορία αθλητή. Και είμαστε τυχεροί όλοι όσοι ζήσαμε τη διαδρομή του και απολαμβάνουμε τα τελευταία χιλιόμετρα της καριέρας του. Δυστυχώς, η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει, για να αποχωρήσει από την ενεργό δράση ο κορυφαίος όλων των εποχών. Για τους υπόλοιπους άνω των τριάντα ετών που ξεχώρισαν στην Αυστραλία, οφείλουμε να κάνουμε μια άλλη κουβέντα.
