Η εθνική ομάδα μπάσκετ, στο σημαντικότερο τεστ της νέας εποχής της (μέχρι το επόμενο), έδειξε ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο θα την οδηγήσει ύστερα από χρόνια ανομβρίας, ξανά στην κορυφή.
Παρότι η μεγάλη των Πλάβι σχολή παρουσιάστηκε χωρίς κομβικούς παίκτες στον αγώνα της Πέμπτης (απουσίαζαν οι Μπιέλιτσα, Μπογκντάνοβιτς, Μαριάνοβιτς, Νέντοβιτς, αλλά και ο Μίτσιτς που τραυματίστηκε), η ελληνική ομάδα έχοντας κι αυτή πολύ σημαντικές απουσίες, όπως οι Παπαγιάννης, Παπαπέτρου, Μήτογλου και ο Κώστας Αντετοκούνμπο που αποχώρησε κι αυτός, στάθηκε αξιοπρεπώς στην κατάμεστη και θορυβώδη Σταρκ Αρίνα του Βελιγραδίου.
Τι μπορούμε να κρατήσουμε από το ντέρμπι αυτό;
Αρχικά, τη συνοχή μιας ομάδας ειδικών συνθηκών όπως μια εθνική ομάδα. Ο Δημήτρης Ιτούδης και το επιτελείο του, έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν ένα σύνολο ομαδικότητας κι όχι ένα τσούρμο παικτών που κοιτά μόνο την ατομική προβολή.
Η εθνική ομάδα δείχνει να έχει ξεκάθαρους ρόλους και ο κάθε παίκτης μοιάζει να τους έχει αποδεχθεί.
Κατά δεύτερον, ίσως μετά την εποχή Γκάλη, η ομάδα έχει την τύχη να έχει στις τάξεις της έναν τόσο παρεμβατικό και καθοριστικό παίκτη στο παιχνίδι της. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ένα ανέλπιστο δώρο για το ελληνικό μπάσκετ. Οπως και ο «γκάνγκστερ», ο Greek Freak προκαλεί δέος στους αντιπάλους (οι δηλώσεις των Σέρβων μετά τον αγώνα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές).
Καθαρά αγωνιστικά, κάνει σχεδόν τα πάντα. Από την άμυνα, μέχρι την επίθεση. Από να ματσάρει έναν βαρύ παίκτη όπως ο Γιόκιτς στο «5», μέχρι να γεμίσει τη ρακέτα και να χαλάσει το παιχνίδι των αντιπάλων με τα απίστευτα deflections του. Από το να τελειώσει έναν αιφνιδιασμό ήδη από το… κέντρο του γηπέδου, μέχρι να μαζέψει πάνω του όλη την αντίπαλη ομάδα και να πασάρει σε αμαρκάριστο συμπαίκτη.
Ο Γιάννης αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Εθνική, που πρέπει να διαφυλαχθεί και να προφυλαχθεί. Καμιά ομάδα, όμως, δεν κερδίζει στο σύγχρονο μπάσκετ με έναν παίκτη. Και η ελληνική, απέναντι στη Σερβία, μπορεί να είχε αρκετά αμυντικά άλλοθι, επιθετικά όμως λίγα πράγματα πήγαν καλά.
Δύο από τα σημαντικότερα στοιχεία που μας έλειψαν ήταν η δημιουργία και τα σουτ.
Ο Νικ Καλάθης βρίσκεται ακόμη μακριά από τον καλό εαυτό του, με πολλά λάθη, ο Σλούκας παρά τις 6 ασίστ δεν αποτέλεσε απειλή και ήταν άστοχος. Η Εθνική προσπαθούσε να ροκανίζει τις διαφορές των Σέρβων κι όταν αυτοί άνοιγαν ξανά το σκορ, άρχιζε πάλι η… επιχείρηση επιστροφής στο ματς.
Η ελληνική ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να επιβάλλει το παιχνίδι της. Αφενός γιατί οι Σέρβοι έκλεισαν τις διαβάσεις της α’ περιόδου και οδήγησαν την Ελλάδα στο σετ παιχνίδι (εκεί που πονάει δηλαδή), αφετέρου διότι δεν μπήκαν σουτ που οι αντίπαλοί μας τα έβαλαν. Ενδεικτικά, ο πιο καθαρόαιμος σούτινγκ γκαρντ της ομάδας ο Ντόρσεϊ, σημείωσε μεν 16 π. αλλά με 4/10 τρίποντα, 2/4 δίποντα, ο Σλούκας μόλις 2 π. και ο Καλάθης 5.
Αν αυτή η καθοριστική τριάδα δεν «μπει» στα ματς, τότε η Εθνική θα παρουσιάσει σοβαρά προβλήματα. Γράφουν… ωραία στο γυαλί και στο χαρτί οι 40 πόντοι του Γιάννη και η… «έκλαμψη» του Θανάση με 12 π., όμως επί της ουσίας δείχνουν το επιθετικό βραχυκύκλωμα της Ελλάδας απέναντι στη Σερβία στο σετ παιχνίδι.
Η Εθνική έχει την πολυτέλεια να αγωνίζεται σ’ αυτήν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, όμως θα πρέπει το γρηγορότερο να μπουν στο παιχνίδι και οι υπόλοιποι παίκτες μας, να βρουν τα πατήματά τους με την επανένταξη των Παπαγιάννη και Παπαπέτρου. Θα είναι κρίμα με τέτοιο ρόστερ όπως το φετινό, να μην αρπάξουμε την ευκαιρία από τα μαλλιά.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
