Μια… χαμένη τέχνη χάρισε στον Βινς Καρτερ τη Hall Of Fame «αθανασία»

Είναι μία «υπόθεση ιστορίας» ενδεχομένως λίγο υπερβολική. Για μερικούς τα κριτήρια είναι ελαφρώς ακατανόητα. Για άλλους λίγο… «μασονικά», ώστε να αποτρέπουν πολλούς «νικητές». Η ένταξη στο Hall Of Fame του μπάσκετ, στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης – εκεί όπου ήδη έχει φορέσει το περίφημο πορτοκαλί σακάκι και ο Νίκος Γκάλης(!) , ωστόσο, έχει πάψει να στηρίζεται μόνο σε «παράσημα». Η προ ετών είσοδος των «παρεξηγημένων» Άλεν Άιβερσον και Ντένις Ρόντμαν, δύο «κακών παιδιών» κόντρα στη νόρμα του «καθωσπρέπει», το θύμισε. Η επίδραση είναι εξίσου σημαντική.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας (14/10), το δαχτυλίδι της ένταξης πέρασε και στο χέρι του Βινς Κάρτερ, παρά την έλλειψη της «λάμψης» ενός τίτλου ΝΒΑ. Ο 47χρονος παλαίμαχος φόργουορντ ο οποίος αποχώρησε το 2020 σε ηλικία 43 ετών, με 22 σεζόν στην αμερικανική Λίγκα αλλά και με 25.728 πόντους καριέρας σε Τορόντο, Νιου Τζέρσεϊ, Ορλάντο, Φίνιξ, Ντάλας, Μέμφις, Σακραμέντο και Ατλάντα, άφησε τη δική του σφραγίδα στο παρκέ. Για την ακρίβεια, την έχει ακόμη να… αιωρείται στη «στρατόσφαιρα», κάπου εκεί ψηλά όσο πηδούσε εντυπωσιακά για να ακουμπήσει με τόση χάρη τη στεφάνη σε κάποιο από τα χιλιάδες εκπληκτικά καρφώματά του.

Vince Carter speaks on the love and support he’s received from his cousin, Tracy McGrady 🤞

📺 #24HoopClass Enshrinement Ceremony on NBA TV pic.twitter.com/3jf2UgtkEj

— NBA (@NBA) October 14, 2024

Ο Κάρτερ μεγαλούργησε σε μία εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της επόμενης, που κινητά και social media δεν κυριαρχούσαν. Κάθε στιγμή «μαγείας» του έπρεπε να περιμένεις αρκετά για να την παρακολουθήσεις ξανά. Ήταν όμως κάτι που έμενε, που δεν άφηνε τον θεατή να ξεχαστεί και να πάρει το βλέμμα του από πάνω του, για να μη χάσει την επόμενη. Η αυθόρμητη «τέχνη» του απόφοιτου του φημισμένου πανεπιστήμιου Νορθ Καρολάινα στηριζόταν στην έμπνευση. Αν και ο ίδιος, στην εφηβεία του, με παρακίνηση της μητέρας του προκειμένου «να μη σε καθορίσει το μπάσκετ», ήταν συχνά «κλεισμένος» σε μία παρτιτούρα. Έπαιζε σαξόφωνο και ντραμς και από γυμνάσιο Μέινλαντ στη γενέτειρά του, Φλόριντα, έλαβε μουσική υποτροφία για το κολέγιο Μπεθούν-Κούκμαν! Δεν την «εξαργύρωσε» ποτέ. Το μπάσκετ ήταν η… ποίησή του.

Από τη μία «ταμπέλα» στην άλλη…

Ο Βινς Κάρτερ φοίτησε στο Νορθ Καρολάινα, όπου είχε διαπρέψει και ο Μάικλ Τζόρνταν και το 1998 προσγειώθηκε στο ΝΒΑ. Ήταν Ιούνιος του 1998, μέρες της δεύτερης αποχώρησης του Τζόρνταν. Ο τότε κομισάριος του ΝΒΑ, ο αείμνηστος Ντέιβιντ Στερν, έψαχνε τον «νέο Τζόρνταν» και ο Κάρτερ ήταν μία clean-cut φιγούρα, χωρίς τατουάζ (Άιβερσον), «γυάλινα» πόδια (Γκραντ Χιλ) ή υπεροπτικό ύφος (Κόμπι Μπράιαντ). Το Γκόλντεν Στέιτ τον επέλεξε στο Νο5 του ντραφτ, αλλά λίγα λεπτά μετά τον έστειλε στο Τορόντο, αντί του συμπαίκτη του στους «Tarheels» και Νο4, Αντουάν Τζέιμισον . Ο ενθουσιασμός του Κάρτερ δεν ήταν, αρχικά, αμοιβαίος με το καναδικό κοινό.

Ο ίδιος ήταν ένας από τους πιθανούς «διαδόχους» του Τζόρνταν, όμως εκτός του ότι αυτό το ρόλο υποδύθηκε τελικά ο Κόμπι,  δεν κατέκτησε τίτλο πρωταθλητή ούτε αναδείχθηκε MVP. Βρέθηκε σε μία ομάδα που δημιουργήθηκε τρία χρόνια νωρίτερα, αλλά είχε ταυτόχρονα, την «ευλογία» να παίζει σε ένα «άγονο» (μπασκετικό) έδαφος και την «κατάρα» να «κερδίσει» ένα κοινό που λατρεύει το χόκεϊ επί πάγου. Οι Ράπτορς αναγκάζονταν στην αρχή να αγωνίζονται σε γήπεδο μπέιζμπολ, με κάτι παράξενες μωβ φανέλες με έναν πτερόσαυροστο στέρνο. Το «παραμύθι» δεν είχε δράκο, αλλά δεινόσαυρο και ο Κάρτερ δεν θέλησε να προσαρμοστεί σε αυτή την πραγματικότητα, αλλά να φτιάξει μία νέα, «δική του», από την αρχή.

Στη δεύτερη σεζόν του σκοράρει μέσο όρο 25,7π. και οδηγεί τους Καναδούς για πρώτη φορά στα Playoffs. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2000, ο κατά πολλούς κορυφαίος dunker όλων των εποχών δίνει νέα πνοή στον διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game (κάτι που, με εξαίρεση το 2016, λείπει ακόμη), με ένα προσωπικό σόου που έμεινε στην ιστορία. Ο Βινς Κάρτερ έφερε πια την «ταμπέλα» του θεαματικού. Η ουσία έλειπε… Το 2000-01 έμοιαζε με (τελευταία) χαμένη ευκαιρία.

Στον δεύτερο γύρο της Ανατολικής Περιφέρειας, κόντρα στους Σίξερς του MVP Άιβερσον, οι Ράπτορς οδήγησαν τη σειρά στον 7^ο αγώνα, με τους δύο σταρ να έχουν 30+ πόντους σε κάθε ματς! Τη μέρα του Game 7, όμως είχε οριστεί η τελετή αποφοίτησης από το Νορθ Καρολάινα και δεν ήθελε να τη χάσει, για χάρη της μητέρας του. Ταξίδεψε 645 χιλιόμετρα, πήρε το πτυχίο στη γαλάζια τήβεννο και πρόλαβε το σπουδαίο ματς στη Φιλαδέλφεια, όπου σκόραρε «μόνο» 20π. με 6/18 σουτ και αστόχησε στο σουτ της νίκης… «Τι μέρα θα ήταν για μένα αν ευστοχούσα!», δήλωσε με μελαγχολία και όταν ρωτήθηκε αν επηρεάστηκε από το πρωινό ταξίδι, αποκρίθηκε κοφτά: «Θα το ξανάκανα». Ακόμη κι έτσι, είχε βάλει το Τορόντο στον μπασκετικό «χάρτη», σε μία «ταμπέλα» (του).

Γυρολόγος αλλά και Ολυμπιονίκης

Το καλοκαίρι του 2001 ο Βινς υπέγραψε εξαετή επέκταση συμβολαίου αντί 94 εκατομμυρίων δολαρίων, όμως άμεσα άρχισαν να κουράζονται τα γόνατά του. Ο περίφημος «Half Man–Half Amazing» δεν ήταν ο ίδιος σε Νετς, Μάτζικ, Σανς, Μαβς, Γκρίζλις, Κινγκς και Γκρίζλις, έχοντας στις δύο πρώτες ομάδες περιστασιακά καλές στιγμές. Όμως είχε αφήσει τη θεαματική παρακαταθήκη του όχι μόνο με το «στέμμα» στο All Star Game. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ όχι μόνο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, στον μοναδικό ομαδικό τίτλο του, αλλά τον έκανε αξέχαστο όταν στον προκριματικό γύρο κόντρα στη Γαλλία -την οποία οι Η.Π.Α. νίκησαν και στον τελικό – «πέταξε» και πέρασε πάνω από τον ύψους… 2,16μ. Γάλλο σέντερ, Φρεντερίκ Βάις! Οι ίδιοι οι Γάλλοι αποκάλεσαν το στιγμιότυπο «Le Dunk De La Mort» (=«το κάρφωμα του θανάτου»)!

Η ένταξη στο Hall Of Fame είναι η πρώτη μεγάλη φετινή τιμή στον Βινς Κάρτερ. Στις 2 Νοεμβρίου, οι Ράπτορς θα αποσύρουν τη φανέλα του με το Νο15, η οποία θα γίνει η πρώτη στην ιστορία τους που θα κρεμαστεί στην οροφή του γηπέδου τους. Στις 25 Ιανουαρίου 2025, οι Μπρούκλιν Νετς θα κάνουν το ίδιο και ο Κάρτερ θα γίνει ο πρώτος που θα δει δύο φανέλες του ψηλά την ίδια χρονιά. Κάθε τελετή θα είναι σπουδαία, σαν τα σόου που πρόσφερε ο ίδιος είτε ως μουσικός στο γυμνάσιο Μέιλαντ είτε σε ένα παρκέ του ΝΒΑ.

Αποσύρθηκε ως τρίτος όλων των εποχών σε αγώνες με 1.541, πίσω μόνο από τους Ρόμπερτ Πάρις (1.611) και Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ (1.560)., 15^ος σε λεπτά (46.367) και 21^ος σκόρερ. «Το μπάσκετ ήταν ευγενικό μαζί μου», σχολίασε στο ντοκιμαντέρ «The Carter Effect» της πλατφόρμας Netflix, το οποίο εξιστορεί και εξηγεί την επίδρασή του στο Τορόντο. Η αφήγηση του σκηνοθέτη, Σον Μίναρντ, αναλύει την πορεία ενός νέου ανθρώπου σε μία «απόμακρη» πόλη, την οποία… υποχρέωσε  να αγαπήσει το μπάσκετ. Δεν κρύβει το μελαγχολικό ύφος και την ενόχλησή του με τη διοίκηση πριν από την ανταλλαγή του, που στην πορεία, πάντως, ξεχάστηκε. Ο Βινς Κάρτερ άφησε το αποτύπωμά του στην καναδική πόλη και γενικά στο άθλημα. Μπορεί να έλεγε ως ρούκι, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ότι «όποιος σταθεί στον δρόμο μου, θα γίνει εικόνα στο πόστερ!», όμως το επιβεβαίωσε και δεν έμεινε απλώς στην ιστορία ως «dunker», σε μία «τέχνη» που, τουλάχιστον στα All Star Games δείχνει να «ξεφτίζει»…