Ενας τίτλος –κυριολεκτικά- για δύο

Κάθε χρόνο η Woolpack Wanderers και η Garrison Gunners διεκδικούν το μικρότερο πρωτάθλημα του κόσμου

6' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα Νησιά Σίλι (κορνουαλικά: Syllan ή Enesek Syllan, αγγλικά: Scilly), είναι αρχιπέλαγος στο νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου της Κορνουάλης της Μεγάλης Βρετανίας. Παρά το γεγονός ότι τα νησιά Σίλι αποτελούν μέρος της κομητείας της Κορνουάλης, από το 1890 έχουν ξεχωριστή τοπική αρχή. Ο τουρισμός αποτελεί σημαντικό τμήμα της τοπικής οικονομίας, σε συνδυασμό με τη γεωργία. Στην απογραφή του 2011 υπολογίστηκε ο πληθυσμός σε 2.203 κατοίκους.

Αυτά θα βρει κάποιος στην Wikipedia στην περίπτωση που θελήσει να επεκτείνει τις γνώσεις του, σχετικά με τα νησιά. Αυτό όμως που δεν θα βρει και κάνει το συγκεκριμένο μέρος ξεχωριστό, είναι ότι ακόμα και σε αυτή την μικρή κουκίδα παίζεται ποδόσφαιρο. Μπορεί οι ομάδες που κάθε χρόνο διεκδικούν τον τίτλο να είναι μόλις… δύο, αυτό όμως δεν μειώνει το ενδιαφέρον και τον ανταγωνισμό, ενώ αρκετές φορές μεταξύ των θεατών έχουν βρεθεί και μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου που βρέθηκαν εκεί για διακοπές.  

Οι δύο ομάδες είναι η Woolpack Wanderers και η Garrison Gunners. Εκτός από τις 18 φορές που θα συναντηθούν για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα θα παίξουν και μερικές ακόμα για το Κύπελλο, το Σούπερ Καπ που είναι μονοί αγώνες, αλλά και το Λιγκ Καπ που είναι… διπλοί και αρκετές φορές έχουν φτάσει μέχρι τη διαδικασία των πέναλτι.

Πριν από αρκετά χρόνια ο ανταγωνισμός ήταν μεγαλύτερος, καθώς υπήρχαν τέσσερις σύλλογοι που διεκδικούσαν την δόξα και το τρόπαιο. Ομως η μείωση του πληθυσμού των νησιών κατά 6,8% από το 2011 έως το 2021 και η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των κατοίκων από τα 46 στα 50 χρόνια, καθώς οι πιο νέοι αναζητούν σε άλλα μέρη μια καλύτερη τύχη, ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη διάλυση των δύο εκ των τεσσάρων συλλόγων, με τους

Wanderers και του Gunners να είναι αυτοί που απέμειναν. Ολοι οι αγώνες γίνονται στο «Garrison Field» στο μεγαλύτερο από τα νησιά το St Mary’s που απαριθμεί 1.700 κατοίκους και οι δύο ομάδες δίνουν το ραντεβού τους κάθε Κυριακή πρωί μεταξύ Οκτωβρίου και Πάσχα.

Για κάποιους μπορεί να μοιάζει με γελοίο, κουραστικό ή μονότονο, για όσους όμως παίρνουν μέρος, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. «Οι άνθρωποι ρωτούν αν γίνεται λίγο βαρετό και αν είναι επαναλαμβανόμενο, αλλά είναι καλό να τρέχουμε και είναι διασκεδαστικό. Πολλοί από εμάς είμαστε φίλοι και έξω από το γήπεδο κάνουμε παρέα. Αλλωστε το μέρος είναι πολύ μικρό», εξηγεί ο Γουίλ Λέθμπριτζ, ο οποίος μεγάλωσε στα νησιά και έχει παίξει στο πρωτάθλημα για αρκετά χρόνια και συμπληρώνει: «Όπως είναι φυσικό ο καθένας γνωρίζει τον αντίπαλό του, τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του. Υπάρχουν μερικές κίτρινες, κάρτες και κάποια νεύρα μέσα στο παιχνίδι, αλλά όχι μακροχρόνιες αντιπαλότητες ή μπουνιές ή κάτι παρόμοιο».

Για να μπορέσει ο ανταγωνισμός να διατηρηθεί όσο το περισσότερο γίνεται και η υπόθεση τίτλος να μην ξεκαθαρίσει από τις πρώτες αγωνιστικές, με την ολοκλήρωση κάθε σεζόν οι ομάδες… διαλύονται και ξαναδημιουργούνται από την αρχή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι υπάρχουν σταθεροί δύο αρχηγοί που επιλέγουν τους παίκτες μεταξύ των διαθέσιμων, όμως κάναμε μικροί στην αλάνα ή στο σχολείο. Μάλιστα για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις μεταξύ των παικτών, η σειρά της επιλογής κρατείται μυστική, όσο αυτό μπορεί να είναι εφικτό σε μια τόσο μικρή και κλειστή κοινωνία. Το ανακάτεμα της τράπουλας κάθε χρόνο, αποσκοπεί επίσης στο να μην υπάρχουν παίκτες που «δένονται» με την μία ή την άλλη ομάδα, αν και κάποιοι θεωρούν ότι αποδίδουν καλύτερα αν αγωνίζονται για την μια παρά για την άλλη.

Βέβαια υπάρχουν και τα απρόοπτα, καθώς φέτος η μια ομάδα είχε βασιστεί πολύ στην παρουσία ενός παίκτη, ο οποίος όμως βρήκε δουλειά στην Ελβετία και την άφησε στα κρύα του λουτρού. Σύμφωνα με τον Γουίλ Λέθμπριτζ, ρόλο παίζουν επίσης οι τραυματισμοί και οι ασθένειες, αλλά λίγες είναι οι φορές που μια από τις δύο ομάδες μπορεί να χτίσει ένα μεγάλο σερί νικών. «Πάντως φέτος η Wanderers κατάφερε να εξασφαλίσει τον τίτλο τέσσερις αγώνες πριν από το τέλος της σεζόν, το οποίο και πανηγύρισε και τυπικά με τη νίκη της 2-0 στις 5 Μαρτίου», τόνισε ο Λέθμπριτζ.

Σε μια τόσο μικρή κοινωνία και σε ένα πρωτάθλημα μόλις δύο ομάδων πολλά είναι τα απρόοπτα που μπορούν να συμβούν, ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ορισμένοι που είναι δημοτικοί αστυνομικοί ή πυροσβέστες δέχτηκαν κλήση την ώρα που αγωνίζονταν και έφυγαν για το καθήκον, ενώ σε άλλο ματς, ένας παίκτης που είναι κτηνοτρόφος πληροφορήθηκε στο ημίχρονο ότι το είχαν φύγει οι αγελάδες του και αναγκαστικά έπρεπε να τις μαζέψει.  

Άλλες φορές, η μια ομάδα «δανείζει» παίκτες στην άλλη για να συμπληρώσει ενδεκάδα, ενώ έχουν υπάρξει και πολλά παιχνίδια που αναβλήθηκαν επειδή δεν υπήρχαν αρκετοί παίκτες. Το τελευταίο είναι και το μεγαλύτερο αγκάθι προκειμένου η ποδοσφαιρική παράδοση των νησιών να μπορέσει να συνεχιστεί και στο μέλλον, καθώς με δεδομένο ότι οι νέοι άνω των 16 ετών αναγκαστικά πρέπει να μετακομίσουν στην Κορνουάλη για να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους, δεν μπορούν να παίξουν. «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος το πρωτάθλημα να μείνει από παίκτες», λέει ο Λέθμπριτζ. «Μόλις οι άνθρωποι φτάσουν τα 16, πηγαίνουν στην ηπειρωτική χώρα, έτσι χάνουμε περίπου έξι από τα παιδιά κάθε χρόνο. Πριν από περίπου πέντε ή έξι χρόνια, είχαμε ξεμείνει με μόλις οκτώ παίκτες η κάθε ομάδα». Υπάρχει πάντως και το αντίστροφο, καθώς όταν κάποιος πιο μεγάλος σε ηλικία επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, αμέσως προσεγγίζεται για να γίνει μέλος της μίας ή της άλλης ομάδας. Όπως είναι φυσικό δεν υπάρχει όριο ηλικίας για τους παίκτες των Wanderers και των Gunners. Οσοι μπορούν παίζουν είτε είναι 50 είτε ακόμα και 70 ετών, καθώς στο παρελθόν έχει υπάρξει και τέτοια περίπτωση. Πρόκειται για τον Τσας Γουντ, ο οποίος είχε διατελέσει και γραμματέας της διοργανώτριας αρχής.

Εκτός από τα μεταξύ τους παιχνίδια, οι δύο ομάδες έχουν και… διεθνείς αναμετρήσεις, αλλά πάντοτε εντός έδρας. Πρόκειται για το Lyonesse Trophy, έναν αγώνα εναντίον της Dynamo Choughs, μιας ομάδας που απαρτίζεται από ερασιτέχνες παίκτες γειτονικών περιοχών. Το τρόπαιο που δίνεται στον νικητή έχει ύψος μόλις ένα εκατοστό και έγινε τόσο γνωστό διεθνώς που πλέον ακόμα και η FIFA φιλοξενεί ένα αντίγραφο στα γραφεία της.

Η φήμη του πρωταθλήματος έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και μεγάλων εταιριών προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Όπως η Vodafone που χρησιμοποίησε το νησί ως βάση για μια διαφημιστική καμπάνια του 2019, αλλά και την Adidas που το 2007 γύρισε εκεί μέρος της καμπάνιας «Dream Big». Παίκτες όπως ο Μπέκαμ, ο Στίβεν Τζέραρντ, ο Βιέιρα, ο Άντερσον, ο Ντανιέλε ντε Ρόσι και ο Μπάλακ έφτασαν στα Νησιά Σίλι για να τα βάλουν με τους μικρούς ποδοσφαιριστές, θέλοντας να στείλουν το μήνυμα ότι παντού μπορεί να παιχτεί ποδόσφαιρο, προκαλώντας παράλληλα ντελίριο ενθουσιασμού στους κατοίκους, όσο διάστημα διήρκησαν τα γυρίσματα.

Πάντως το μικρότερο πρωτάθλημα του κόσμου δεν μπορεί να διεκδικήσει την είσοδό του στο βιβλίο των ρεκόρ «Γκίνες», καθώς οι δύο ομάδες προκειμένου να κάνουν οικονομία, έχουν εγγραφεί στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αγγλίας ως ένας σύλλογος, τον «St. Mary’s Football Club», συνεπώς οι αγώνες που γίνονται θεωρούνται από την FA κάτι σαν οικογενειακό διπλό, παρά ως επίσημοι. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT