Αλέξανδρος Μαλλιάς

Κάθε εκλογική διαδικασία στη Χειμάρρα αποτελεί δοκιμασία. Εκεί η Αλβανία αποκαλύπτει τις πραγματικές της διαθέσεις.

Αν η Τουρκία δεν θέλει να δίνουμε στην απειλή τη σημασία που της αναλογεί, τότε ας φροντίσει να την περιορίσει και να την εξαλείψει.

Το μήνυμα μέσω κρυπτοτηλετύπου από την Αθήνα προς τον τότε επιτετραμμένο στη Λιβύη, τον Ιούνιο του 1984, για την ειδική πτήση του Hercules C-130 και την εχέμυθη παραλαβή του «Λεωνίδα».

Με αυτήν την εντός συνόρων εικόνα θα αντιμετωπίσουμε τη νέα επικίνδυνη κοσμογονία και τις υπαρξιακές για την Ελλάδα περιφερειακές απειλές;

Κατέγραφε με επιμέλεια στο μικρό σημειωματάριο όλα τα περιστατικά και στοιχεία που τον αφορούσαν ως στρατιώτη. Σε έναν κίτρινο φάκελο διατηρούσε τα στρατιωτικά και ιατρικά έγγραφά του. Τίποτα άλλο, μόνο αυτά. Τα βρήκα πρόσφατα. Στρατιώτης, τραυματίας και κατά δική του εγγραφή «παλαίμαχος» ετών 24. Ανάπηρος πολέμου. Ορφανός από πατέρα, γιος προσφυγοπούλας, μεγάλωσε και ανδρώθηκε στα […]

Α. Με την επιμέλεια που απαιτείται και την προσοχή που επιβάλλεται διαβάζω τις αναλύσεις για τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Ιδίως την εποχή αυτή. Λίγη σημασία έχει αν συμφωνώ ή διαφωνώ. Ζούμε άλλωστε στη χώρα όπου η περί εθνικής νίκης ή ήττας γνώμη παραμερίζει τη γνώση.

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε στις 18 του ίδιου μήνα την Αθήνα. Συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Λόγω «θεσμικής» –κατά το ισχύον τότε κεμαλικής κοπής σύνταγμα– παρέμβασης του στρατιωτικού κατεστημένου δεν μπορούσε να αναλάβει ως πρωθυπουργός μέχρι άρσης από το […]

Το Ο’ John’s Café στη γωνία της λεωφόρου Μάντισον και της 72ας Οδού ήταν το αγαπημένο μας στέκι την τετραετία 1989-1993 που ζήσαμε στο Μανχάταν. Ψυχή του ο εμβληματικός Χρύσανθος Πετσίλας. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα συνεργαστήκαμε υποδειγματικά, εκείνος ως επικεφαλής του ΕΟΤ στη Νέα Υόρκη και εγώ στην Ουάσιγκτον. Με θλίψη έμαθα από τον αδελφό του […]

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κρατικός λειτουργός, διπλωμάτης. Πρόβλημα, αλήθεια, θα είχα αν κάποιος διπλωμάτης ή πολιτικός οποιασδήποτε χώρας μου έλεγε τις λέξεις αυτές. Συγκλονίζουν. Θα τις θεωρούσα Υβριν. Κερδίσεις προσωπικά, ζημιώνοντας όμως την πατρίδα σου. Σκέφτομαι πώς νιώθει ένας κρατικός λειτουργός αν ακούσει τα ίδια λόγια. Πώς σήμερα νιώθει ένας στρατιωτικός μας αν ξένος αξιωματικός του […]

Δεν αρκεί ότι η καθημερινή τους ύβρις «διανθίζεται» και με ανθρωπολογικά (ρατσιστικά) κατά της Ελλάδος χαρακτηριστικά. H ερντογανική Τουρκία στερείται επιχειρημάτων. Επιπόλαιο εντούτοις είναι να θεωρήσουμε ότι η προπαγάνδα που στηρίζεται στο ψέμα και στην εξαπάτηση (deception) δεν μας βλάπτει.

α μικρασιατικά τοπωνύμια της προέλασης, της καθήλωσης και της ήττας που έφερε την Καταστροφή είναι γνωστά. Μας τα υπενθυμίζουν άλλωστε οι σκληρές οικογενειακές μνήμες στους προσφυγικούς συνοικισμούς, πολύτιμα κειμήλια, ιερές εικόνες που διαφυλάχτηκαν, βιβλία και λευκώματα.

Με έχει επηρεάσει η βαριά πολιτική ατμόσφαιρα και η συζήτηση για τη σχέση αιτίου και αιτιατού με τη λειτουργία θεσμών ταγμένων στην προστασία της εθνικής μας ασφάλειας.