Αλέξης Παπαχελάς

Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις όσα έχουμε ζήσει στη χώρα μας να συμβαίνουν τώρα εκεί που δεν θα το περίμενες ποτέ. Στο campus του Πανεπιστημίου Κολούμπια, για παράδειγμα. Αναρωτιέσαι αν εμείς εδώ στην Ελλάδα περάσαμε πρώτοι και πριν απ’ όλους το αντισυστημικό τσουνάμι και τώρα το βιώνουν κι οι υπόλοιποι. Το βέβαιο είναι πως η Αμερική ξαναζεί τα ’60s.

Η γειτονιά μας κρύβει πάντοτε εκπλήξεις, εδώ και αιώνες… Η πιo πρόσφατη έκπληξη ήλθε το απόγευμα της Παρασκευής, όταν ο πρόεδρος Ερντογάν επιτέθηκε στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ και ακύρωσε την επικείμενη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον.

Αν είχα την ευκαιρία να καθίσω απέναντι από τον «Ευρωπαίο διπλωμάτη» που θέτει επιτακτικά το ζήτημα της παροχής αντιαεροπορικών συστημάτων από την Ελλάδα στην Ουκρανία, θα του έλεγα τα εξής: Ευχαρίστως, αν υπήρχε από την πλευρά της Ε.Ε. μια σαφής και απτή δέσμευση για την προστασία της ασφάλειας της χώρας μας, αυτό που οι Αγγλοσάξονες […]

Η Ουκρανία δεν διαθέτει αυτά που χρειάζεται για να συνεχίσει τον αγώνα της. Αυτό είναι μια αποτυχία των ΗΠΑ. Τα σενάρια εμφύλιου διχασμού μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ δεν είναι πια αδιανόητα.

Διαβάζω μερικά από τα ονόματα στη λίστα των ευρωβουλευτών που εκπροσώπησαν την Ελλάδα την περίοδο 1984-89: Ευάγγελος Αβέρωφ, Παρασκευάς Αυγερινός, Ιωάννης Μπούτος, Ευθύμιος Χριστοδούλου, Δημήτριος Ευρυγένης, Μαριέττα Γιαννάκου, Μανώλης Γλέζος, Λεωνίδας Κύρκος, Παναγιώτης Λαμπρίας, Γεώργιος Μαύρος, Σπύρος Πλασκοβίτης, Γιώργος Ρωμαίος, Γεώργιος Αναστασόπουλος, Ιωάννης Τζούνης.

Το κυρίαρχο δυτικό αφήγημα της εποχής μας θέλει τη Δύση να δίνει μια μάχη απέναντι σε έναν σκοτεινό κόσμο που εκπροσωπεί τον αυταρχισμό και αμφισβητεί το φιλελεύθερο μεταπολεμικό οικοδόμημα. Συνοψίζεται στη φράση «η Δύση και οι υπόλοιποι», «the West and the rest». Το αφήγημα έχει ένα βασικό πρόβλημα, δεν περιέχει κανένα στοιχείο αυτοκριτικής.

Το ότι η χώρα μένει καθηλωμένη παρά τις δυνατότητές της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην υπερβολική ενασχόλησή της με την πολιτική με μικρό π. Και για αυτό ευθυνόμαστε αρκετά εμείς οι δημοσιογράφοι και σχολιαστές. Εχουν περάσει κάποιοι μήνες από τις τελευταίες, διπλές κιόλας, εκλογές. Μπροστά μας έχουμε ευρωεκλογές.

Ισως να μην καταλαβαίνουμε το πόσο όλα γύρω μας χαλαρώνουν και φθηναίνουν. Και μακάρι να μην το καταλάβουμε απότομα από κάποιο «ατύχημα». Η ανομία είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο και, το χειρότερο, κανείς δεν έχει καμία απάντηση για το πώς την αντιμετωπίζεις. Τη συναντά κάποιος από τα πεζοδρόμια μέχρι το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και τίποτα […]

Η χώρα είναι πάρα πολύ ευάλωτη· στο κουτσομπολιό, στις θεωρίες συνωμοσίας, στα ξέφρενα πολιτικά μας πάθη, στους θεσμούς που τρίζουν. Οι πολιτικοί –αντί να κυβερνούν ή να ετοιμάζονται σοβαρά να κυβερνήσουν– κοιτούν συνέχεια το κινητό τους για να διαβάσουν το τελευταίο κακεντρεχές σχόλιο ή κουτσομπολιό.

Για να μην τρελαθούμε εντελώς, η χώρα δεν χρειάζεται πάλι εκλογές. Η χώρα χρειάζεται μια σοβαρή κυβέρνηση και μια σοβαρή αντιπολίτευση, που μπορεί να πείσει ότι είναι έτοιμη να κυβερνήσει όταν με το καλό ξαναγίνουν εκλογές. Προς το παρόν, έχουμε μια κυβέρνηση που δεν κατάλαβε πόσο σημαντική ήταν η τραγωδία των Τεμπών για τον μέσο […]

Μια ολόκληρη εποχή της ελληνικής πολιτικής σκηνής τελειώνει. Πώς το καταλαβαίνει κανείς; Από το ποιοι φεύγουν από τη σκηνή και ποιοι έρχονται. Σκεφθείτε για μια στιγμή πόσοι γόνοι μεγάλων πολιτικών οικογενειών είτε εγκατέλειψαν από μόνοι τους την πολιτική είτε τους εγκατέλειψαν οι ψηφοφόροι. Είτε βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.

Ποιος φοβάται και ποιος εμπιστεύεται τις ΗΠΑ; Το κρίσιμο αυτό ερώτημα θέτουν αυτή την περίοδο όχι αντίπαλοι των ΗΠΑ, αλλά μερικοί από τους ανθρώπους που κατείχαν πολύ σημαντικές θέσεις στην Ουάσιγκτον. Το Κογκρέσο έχει «παγώσει» τη διαδικασία έγκρισης στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που ο Πούτιν έχει ισχυροποιηθεί πολιτικά, αλλά […]