Αθως Δημουλάς

Για μια παράσταση που ζωντάνεψε το σύμπαν του Τόμας Μπέρνχαρντ.

Για την απόλαυση να διαβάζει κανείς τον Κερτ Βόνεγκατ και πιο συγκεκριμένα το μυθιστόρημά «Το πρωινό των πρωταθλητών».

Βραβεία, απορίες, ΑΙ και λίγη ποίηση.

Για τον Ρίτσαρντ Πάουερς, την «αμηχανία» και τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες.

Για τον Ντράγκο Γιάντσαρ, το μυθιστόρημα «Ακόμα και ο έρωτας» και τη ματιά του στην Ιστορία.

Δημοσιεύματα από το εξωτερικό κάνουν λόγο έναν νέο ωράριο που θέλει τους νέους να κοιμούνται από νωρίς.

Για τον Ρέι Μπράντμπερι, τους ανθρώπους-βιβλία και τα μυθιστορήματα που γίνονται κόμικς.

Για ένα ημιτελές μυθιστόρημα του Τρούμαν Καπότε που το έφερε στην επιφάνεια η τηλεόραση.

Για το αριστούργημα της Ντόρις Λέσινγκ και τη διαχρονική μάχη των φύλων.

Για τον Άντον Τσέχοφ και −παραδόξως− τον Αλεξέι Ναβάλνι.

Για τον Τόμας Λιγκότι, που ξέρει μόνο από σκοτάδια.

Από τον Γκαίτε μέχρι τον Χάινριχ Μπελ, οι σελίδες των βιβλίων είναι γεμάτες σπασμένες καρδιές.