Μαριαλένα Σπυροπούλου

Κάποιος που θα είμαι σε λίγο εγώ, ακούει πίσω απ’ τις φυλλωσιές έναν επίμονο, οξύ ήχο. Σπρώχνοντας ακανθώδη κλαδιά σταματάω προσωρινά το πρώτο ξυπνητήρι της μέρας. Σκέφτομαι: χθες ήμουν γκρίζος, σήμερα θα είμαι λευκός.

Σε δύο παράλληλους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας, δύο καλλιτέχνες που δεν συναντήθηκαν ποτέ στη ζωή τους και δεν πρόκειται να συναντηθούν, χωρίς και οι ίδιοι να το γνωρίζουν, ανοίγουν μια συνομιλία μέσα από τα έργα τους.

Η συγγραφέας Μαρία Γιαγιάννου, που επιμελείται την έκθεση «Γη-Νέκυια» στην The Project Gallery, μιλάει στην «Κ».

Αν κάτι ξεχωρίζει στις ιστορίες της Στράουτ, είναι ένα γυναικείο βλέμμα που διαθέτει τη διεισδυτικότητα να μιλήσει για τα φύλα και την ανθρώπινη κατάσταση χωρίς στερεότυπα.

Η σκηνοθέτις Ελενα Μαυρίδου μιλάει για τη θεατρική «Πτέρυγα» και την ανομολόγητη εμπειρία της κύησης.

Είναι συνήθειο από παλιά να ρωτάμε ένα παιδί την αφελή ερώτηση: τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Το καθένα, ανάλογα με τη σκέψη και τη φαντασία του, θα απαντήσει είτε περιγράφοντας μερικά πραγματικά επαγγέλματα, είτε επινοώντας τα δικά του –συνήθως είναι οι ωραιότερες απαντήσεις– ή θα πει ότι δεν το έχει σκεφτεί.

«Δεν μπορούμε να είμαστε αξιοπρεπείς άνθρωποι στο σπίτι, αγνοώντας τα κακά του κόσμου», σημειώνει ο μεταφραστής της αγγλικής εκδοχής του έργου «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές» Αλιστερ Μπίτον. Η σκηνοθέτις, υπεύθυνη του Μικρού Εθνικού και παιδοψυχίατρος Σοφία Βγενοπούλου, όταν επέλεγε το έργο του Μαξ Φρις να ανεβάσει στην εφηβική σκηνή, δεν μπορούσε να φανταστεί σε […]

Η Σοφία Βγενοπούλου με τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες και επιστημονικές της γνώσεις ξεκινάει την επαγρύπνηση από τις μικρότερες ηλικίες. Από τους εφήβους, εκεί όπου όλα ακόμα διαμορφώνονται. Συνομιλήσαμε μαζί της προτού ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και τώρα που ανέβηκε η παράσταση στο Εθνικό Θέατρο, όλα μοιάζουν προφητικά στη συζήτησή μας.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Ορέστης Ανδρεαδάκης μιλάει για τη ζωή του.

«Οσα κλείνει η πόρτα σου», έλεγαν συχνά οι μεγαλύτεροι στους νέους, τις εποχές που η σοφία μεταλαμπαδευόταν από στόμα σε στόμα, από γιαγιά σε εγγονή, από πατέρα σε γιο.

Η αναζήτηση μιας αυθεντικής συναισθηματικής συνάντησης.

Η εδραίωση της Ψυχολογίας στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα και ο δρόμος που πρέπει ακόμη να καλύψουμε ως χώρα.