Νικολέτα Μακρυωνίτου

Fine dining αφιερωμένο στη ροδίτικη κουζίνα.

Ζαμπόνι και μορταδέλα, σουτζούκι και παστουρμάς, όλα με ελάχιστα συντηρητικά, από μια οικογένεια που φτιάχνει και εμπορεύεται αλλαντικά από το 1967 και προτιμά να παράγει λίγα και καλά.

Μπέργκερ, φρέντο και κρουασάν γιοκ. Στην Κωνσταντινούπολη τρώνε μύδια ντολμά στο χέρι, περπατούν πίνοντας μπόζα και γλυκαίνονται στα όρθια με πεϊνίρ χαλβά.

Τι τυριά τρώμε στη δίαιτα; Ξεχάστε τα αδιάφορα ξένα τυριά που πλασάρονται ως light. Οι Έλληνες παραγωγοί φτιάχνουν τα δικά τους, χαμηλά σε λιπαρά αλλά πλούσια σε γεύση.

Φρέσκα ψάρια, κυρίως από τη Χαλκίδα, καλό τηγάνι, μαστόρικο ψήσιμο στη σχάρα και κάμποσα ούζα και τσίπουρα μέσα και έξω, στις σκιές της πλατείας.

Κι όμως ένα λαδερό μπορεί να είναι λάιτ. Κι ένας κεφτές μπορεί να είναι λάιτ. Ακόμα και ο μουσακάς και οι τηγανητές πατάτες μπορεί να είναι λάιτ. Με μερικά κόλπα, κάποιες μικρές πινελιές, τα ελαφραίνουμε και σε λιπαρά και σε θερμίδες. Στον Γαστρονόμο Μαΐου, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με την «Καθημερινή», έχουμε 140 συνταγές, […]

Το Ουζερί ο Κώστας σερβίρει ό,τι πιαστεί στα δίχτυα μαγειρεμένο με τον πιο απλό και σωστό τρόπο.

Τα χαρακτηριστικά κάθε κομματιού, πώς τα μαγειρεύουμε και 17 συνταγές για τα κρεατικά της Λαμπρής και της άνοιξης, που τα αξιοποιούν όλα: από μαγειρίτσα με αρνίσιο κεφαλάκι και τσιλιχουρδόπιτα με εντόσθια και ποδαράκια μέχρι το απόλυτο γιουβέτσι με μπούτι και σπάλα.

Η Ρέα Μπούρτζη από το Φερίκιοϊ και η Ρέα Καλφάογλου από το Γενίκιοϊ, μας συστήνουν το νηστίσιμο συνταγολόγιο της Πόλης, στο οποίο τα συγκλονιστικά μύδια της Μαύρης Θάλασσας, του Βοσπόρου και του Μαρμαρά έχουν πρώτο ρόλο.

Πληθωρικά και με γεμάτη γεύση, το δυναμωτικό ταχίνι και τα συγγενικά του βούτυρα ξηρών καρπών είναι υπερτροφές που ξεχειλίζουν ασβέστιο, ω3 και ω6. Τα τρώμε στο πρωινό μας, τα βάζουμε και στο φαγητό!

Στην Ερμούπολη, ο καφενές «Ρεβάνς» κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις.

Τέτοιους ντολμάδες που δεν θέλουν τύλιγμα, ομολογώ δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Που να είναι γιαλαντζί, αλλά vegan όχι. Που να έχουν μύδια ως περιέκτη και που να είναι τόσο, μα τόσο νόστιμα. Για πρώτη φορά τούς γεύτηκα ένα Σάββατο βράδυ σε ένα παλιό και περιποιημένο ρεστοράν της Κωνσταντινούπολης, που αυτοπροσδιορίζεται ως λοκάντα, δηλαδή μαγέρικο.