Νίκος Βατόπουλος

Ενας διαφορετικός χάρτης της Αθήνας μπορεί να σχεδιαστεί με βάση τα κτίρια και τις στοές που κατά καιρούς και με χαρακτήρα έκτακτο και εφήμερο στέγασαν ή πρόκειται να στεγάσουν εικαστικές εκθέσεις ή δρώμενα.

O Σπύρος Κιοσσές εμβαθύνει στη μικροϊστορία και καλλιεργεί τη μικρή φόρμα με τρόπο που δείχνει ρίζες βαθιές και πάθος μεγάλο. Οι μικρές ιστορίες που συνθέτουν το νέο βιβλίο του με τίτλο «Τσιγάρο βαρ;» (εκδ. Μεταίχμιο) είναι λάμψεις ανθρωπιάς σε μια δίνη του χρόνου στη Θράκη.

Στη δεκαετία του 1950, πολλά κτίρια στην Αθήνα και στον Πειραιά είχαν ερειπωμένη εμφάνιση. Ηταν κτίρια χτισμένα από το 1840 έως το 1910, αντανακλούσαν την αστική θωράκιση των πόλεων επί Οθωνος και Γεωργίου Α΄. Ο Πειραιάς μετά τον βομβαρδισμό του το 1944 και η Αθήνα μετά τα Δεκεμβριανά του 1944 περνούσαν σε μια νέα φάση […]

Χαμένες νεοκλασικές όψεις της Αθήνας αποτυπώνονται σε πίνακές του.

Η επέτειος των 100 χρόνων από τη γέννηση του Τρούμαν Καπότε (1924-1984) είναι ένα από τα σημαντικά γεγονότα του λογοτεχνικού ημερολογίου. Ο Καπότε ήταν βεβαίως κάτι ευρύτερο ενός λογοτέχνη. Η ίδια η προσωπικότητά του είχε τα συστατικά ενός αστέρα και όλες εκείνες τις ιδιότητες που τον καθιστούσαν ξεχωριστό: θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, σεναριογράφος, μια πολυμορφική περσόνα της Αμερικής.

Μια ολόκληρη διαδρομή στην Αθήνα μπορεί να είναι τα ίχνη διαφόρων εθνών, τα μνημεία που συνδέονται με την παρουσία τους, τα πρόσωπα, οι τάφοι, οι μνήμες… Τα ίχνη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Αθήνα είναι πολλά, που έμμεσα ή άμεσα γεννούν συνειρμούς: από τη Σχολή Χιλλ ως την αμερικανική πρεσβεία και το Χίλτον και από την οδό Αμερικής ως το άγαλμα του Τρούμαν.

Αν ρωτήσεις γύρω σου, οι περισσότεροι αυτοπροσδιορίζονται ως μεσοαστοί. Η υπόθεση μοιάζει τόσο εκτός τόπου και χρόνου όσο και η ίδια η αντίληψη περί κοινωνικών τάξεων όπως μας έχει κληροδοτηθεί. Ωστόσο, η μεσαία τάξη, ως ιδέα έστω, εξακολουθεί και αποτελεί το όνειρο των πάσης φύσεως αστών, ανερχομένων, παρακμιακών ή παραδοσιακών, όσο και τον στόχο των […]

Εμφάνιση και πάλι του Βρετανού συγγραφέα στα ελληνικά βιβλιοπωλεία, με έναν τίτλο όχι πολυδιαβασμένο, αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικό.

Από τότε που ένας Τζων Πήτερς έγινε Τζον Πίτερς, η ιστορική γραφή των ξένων ονομάτων πέρασε σε ένα άλλο κεφάλαιο. Πράγματι, χρειάζεται ένας ικανός χρόνος εξοικείωσης ώστε το βλέμμα να μην κλωτσάει σε όσους έχουν διδαχθεί την καθιερωμένη ώς τον 21ο αιώνα μεταγραφή των ξένων ονομάτων στα ελληνικά. Η γραφή είναι και θέμα συνήθειας, είναι […]

Μπορεί μια βόλτα ανάμεσα στα αθηναϊκά ερείπια να αποτελέσει μια γοητευτική εμπειρία;

Η μεγάλη διεθνής συζήτηση για το πώς θα πορευτούν οι πόλεις στο μέλλον αγγίζει ένα από τα πιο προκλητικά ζητήματα των αστικών κέντρων: τις στέγες. Στο Παρίσι, που φημίζεται άλλωστε για τις στέγες του, η συζήτηση αφορά τη δημιουργία πράσινων επιφανειών όπου αυτό είναι δυνατόν για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, αλλά και την καθιέρωση μιας άλλης αισθητικής τοπίου σε πυκνούς ιστούς.

Πόσο διαφορετικά μηνύματα μπορεί να εκπέμψει μια πολυκατοικία της δεκαετίας του ’50 όταν δίπλα σου έχεις διαφορετικούς συνοδοιπόρους. Από τη μια έναν άνθρωπο 85 ετών, που ήταν πολύ νέος όταν αυτά τα κτίρια υψώνονταν και από την άλλη έναν έφηβο 18 ετών, που βλέπει τις πολυκατοικίες αυτές σαν αστική αρχαιολογία.