Λίνα Πανταλέων

Κεντρική μορφή της νουβέλας είναι η φωνή του παντεπόπτη αφηγητή, ο οποίος μέσα από συνεχείς αναδρομές υποχρεώνει τον πατέρα να γίνει αποδέκτης τόσο της φρίκης που διέπραξε όσο και της οργής (της κόρης του) που εισέπραξε.

Οι γυναίκες του βιβλίου βρίσκονται στην ακμή του θυμού τους. Τις διεγείρει η προσμονή της βίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΣΟΡΡΑΧΗΣ Λιθούπολη εκδ. Εστία, σελ. 176 Εντάξει, όλοι το ξέρουμε. Ζούμε σε έναν ασυνάρτητο, παράλογο κόσμο, που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος.

Eνα από τα δυσκολότερα αινίγματα με τα οποία αντιμετριέται η λογοτεχνία είναι ο θάνατος. Της είναι αδύνατον να απαλλαγεί από τη σκέψη του θανάτου. Αυτή η ατέρμονη ερωτοτροπία τρέφει πανάρχαιους μύθους.

Μια επαρχιακή πόλη το 1948. Συννεφιά, ατμόσφαιρα κάτωχρη και υγρή, μέρες χειμωνιάτικες. Σε αυτό το σκηνικό ο Θανάσης Βαλτινός παρατάσσει στιγμιότυπα από τη ζωή δύο αγοριών. Πηγαίνουν στο σχολείο, απομονώνονται στα δωμάτιά τους, χασομερούν στην αλάνα, περιπλανιούνται στους γκρίζους δρόμους, φαντασιώνονται τη δασκάλα των Γαλλικών.

Δύο ονόματα στην επίσημη εκδοχή τους. Πρώτα το ανδρικό, έπειτα το γυναικείο, για να τηρηθούν οι νόμοι της πατριαρχίας, ανυπέρβλητοι στην Κρήτη. Ο τρόπος που η Ρέα Γαλανάκη απευθύνεται, ήδη από τον τίτλο του βιβλίου, στους γονείς της, μαρτυρεί τα όρια της οικειότητας.

«Ο Περικλής Γιαννόπουλος είναι προϊόν του μύθου της Μεγάλης Ιδέας». Λόγιος, λογοτέχνης, δανδής της αθηναϊκής ελίτ, μεγαλορρήμων και εγωκεντρικός, σαλός από την πολλή Ελλάδα μες στον νου του. Ο Περικλής Γιαννόπουλος τελείωσε, αλλιώς τελειοποίησε, τη λαμπροστόλιστη ζωή του με την οπερετική αυτοκτονία του.

Η «Ανέγγιχτη» είναι μια γυναίκα που γράφει ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα για τον πρώην σύζυγό της, τον Αλέξανδρο Καστρινάκη, έναν διακεκριμένο συγγραφέα. Το μαράζι της γράφουσας είναι ο δεκαπεντάχρονος ερωτικά στείρος γάμος της.

Aνθρωποι τρελαμένοι από την αγωνία της ασφυξίας, αργοσαλεύουν ναυαγισμένοι σε ενδότατους, υποθαλάσσιους χώρους, όπου τους στραγγαλίζουν ανείπωτοι, λερναίοι τρόμοι.

Εκείνος, ένας Ελληνοβρετανός δημοσιογράφος «με νοοτροπία αποικιοκράτη και καλλιεργημένου κοσμοπολίτη». Εκείνη, η Ματούλα Μυλλέρου, μια φωτεινή μαγική ύπαρξη ελληνοβαυαρικής καταγωγής, «μια γυναίκα αναθρεμμένη στην Αυλή του Κωνσταντίνου».

Παλιά οι ανθρακωρύχοι κουβαλούσαν μαζί τους στις στοές των ορυχείων κλουβιά με καναρίνια. Τα πουλιά τούς κρατούσαν συντροφιά στο σκοτάδι με το κελάηδημά τους, αλλά και τους προειδοποιούσαν, όταν το τραγούδι τους εξασθενούσε, για τη διαρροή τοξικών αερίων.

Ενας άνθρωπος με το όνομα Μαρίκα, που τυχαίνει να είναι η τραγουδίστρια Μαρίκα Νίνου, προσαράζει σε μια νουβέλα του Σάκη Σερέφα, συνεπώς παθαίνει πάθη πολλά.