Παντελής Μπουκάλας

Ολα είναι θέμα οπτικής γωνίας, δηλαδή «πολιτικής βούλησης» και ψυχικών αναγκών. Θέλουμε να δούμε το ποτήρι ολόγεμο και όχι απλώς μισογεμάτο, μολονότι κάποιες τρυπούλες στα πλαϊνά του δίνουν στη διαρροή γνωρίσματα ακατάσχετης αιμορραγίας; Θα το δούμε. Θα μας βοηθήσουν οι τρεις Μοίρες της εθελοτυφλίας: η μυωπία και η πρεσβυωπία (για να μη βλέπουμε ούτε την […]

Κυβερνάς επί μία πενταετία, και μάλιστα δίχως σοβαρή αντιπολιτευτική ενόχληση, κοινωνική ή κομματική. Η επικοινωνιακή σου υπεροπλία είναι και ολοφάνερη και πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Εχεις στη διάθεσή σου τα κρατικά ταμεία, προς διευκόλυνση του ρουσφετολογικού μηχανισμού, των απευθείας αναθέσεων κτλ. Ενστερνίζεσαι συνθήματα και δόγματα κομμάτων και δημαγωγών που βρίσκονται στα ακροδεξιά σου, μέσα στην […]

Ημέρα ευρωεκλογών η σημερινή και ποια καλύτερη συνθήκη για να σκεφτούμε αν υπάρχει στ’ αλήθεια ελεύθερη βούληση. Αν δηλαδή εμείς οι ψηφοφόροι φτάνουμε μπροστά στην κάλπη και διαλέγουμε κάποιο κόμμα ή στρεφόμαστε στο λευκό ή στο άκυρο με τη θέλησή μας ανεπηρέαστη, αφενάκιστη και ακηδεμόνευτη. «Μεγάλη κουβέντα φάε, μεγάλη μπουκιά μη λες»; Κάπως έτσι.

Πανελλήνιες Εξετάσεις, αχρείαστα δραματοποιημένες (το «αχρείαστα» όχι με τη σημασία της λέξης στη σκληρή δήλωση του πρωθυπουργού «αχρείαστη η μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί»). Γ΄ Λυκείου, μάθημα Εκθεση. Θέμα Β΄, ερώτηση 4η: «Αμβλύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες τα ταξίδια» ή όχι; Σ’ αυτό κλήθηκαν να απαντήσουν οι μαθητές, διαβάζοντας πρώτα το κείμενο «Η αξία […]

Τον είπαν «Δία». Ο Μεντιλίμπαρ, όμως, καμία σχέση δεν έχει με τους εκρηκτικούς και αλαζόνες Ολύμπιους. Ο μειλίχιος και σεμνός προπονητής έφερε στον Ολυμπιακό τις αρετές που του έλειπαν και τον μετέτρεψε από συνονθύλευμα σε μαχητική και έξυπνη ομάδα.

Τυχαίνει να ξυπνάς κάποιες φορές μ’ ένα τραγούδι κολλημένο στη γλώσσα σου, τσίχλα άνοστη. Οσο και να πολεμάς να το βγάλεις από το μυαλό σου, αυτό σε συνοδεύει άηχο ολημερίς. Ωσπου νυχτώνει, πλαγιάζεις και, επιτέλους, το τραγούδι κάνει τον κύκλο του και αποχωρεί, αφήνοντας τη σκυτάλη πρόχειρη για κάποιο άλλο.

«Να απελευθερώσουμε τους ομήρους και να τσακίσουμε τη Χαμάς». Αυτούς τους στόχους, και με αυτή τη σειρά, προέβαλε η ακροδεξιάς πνοής κυβέρνηση του Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023. Και απέσπασε εύκολα την ενθουσιώδη έγκριση των ισχυρών της Γης, και των περιφερειακών παρακολουθημάτων τους, να ασκήσει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα κατά βούληση. Και χωρίς λογοδοσία. Μετά […]

Ατονη παραμένει η προεκλογική αντιπαράθεση, παρά τα δυναμωτικά που της προσφέρει το τικ τοκ. Αν έστυβε κανείς την καλή του την καρδιά, θα χαρακτήριζε εύθυμα τα βιντεάκια που ανεβάζουν με εφηβική σπουδή όσοι κομματικοί αρχηγοί και υποψήφιοι ευρωβουλευτές αποδεικνύονται πρόθυμοι να εκδιπλώσουν δημόσια όλο το υποκριτικό τους τάλαντο, κατά τας εντολάς των επικοινωνιολόγων τους.

Καθόλου παράδοξο ή απροσδόκητο, το σύμβολο και του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που ιδρύθηκε από τον ΟΗΕ τα αμέσως μεταπολεμικά χρόνια, και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που λειτουργεί από το 2022, είναι η ζυγαριά. Στο Ποινικό μετέχουν 123 χώρες. Αρκετές άλλες συνυπέγραψαν το Καταστατικό της Ρώμης αλλά δεν το επικύρωσαν. Και κάποιες απέσυραν την υπογραφή […]

Τα βλέπω μήνες. Ισως πορεύονται επί χρόνια έτσι, ασυντόνιστα και μεταξύ τους και με την επίσημη ώρα Ελλάδος, και δεν το είχα προσέξει. Λέω για τα δύο μεγάλα στρογγυλά ρολόγια στη στάση Συγγρού – Φιξ του τραμ, επί της οδού Καλλιρρόης, που μια φορά κι έναν καιρό, δήμαρχός τις της ένδοξης πόλης των Αθηναίων τη μετασκεύασε σε «Πάρκο Ολυμπιονικών». Τώρα που το γράφω, το ξανασκέφτομαι.

Τα Βαλκάνια φημίζονται σαν ευλογημένα από τα ουράνια, σέρνουν όμως και την κατάρα τους: παραείναι στενός τόπος για να αφομοιώσει τη συγκρουσιακή συνύπαρξη μισής ντουζίνας μεγαλοϊδεατισμών. Δεν υπάρχει χώρα τους, από τις παλαιότερες έως τις νεότερες, που να μη ζει με την πεποίθηση ότι οι διπλανές της σχηματίστηκαν εις βάρος της, αδικώντας την, στερώντας της […]

Ο κοινός λόγος «κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις» ισχύει, πιστεύω, και για το κορυφαίο των θαυμασίων: την ανάσταση. Είτε για την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου πρόκειται ή του Λαζάρου είτε του ίδιου του Ιησού, η ιστορία των εμπειριών του ανθρώπου τον φέρνει αντιμέτωπο της πίστης του. Θέλει να πιστέψει πως η ανάσταση τον συμπεριλαμβάνει, πρωτίστως για να ξανανταμώσει τους αγαπημένους του.