Χαρίδημος Τσούκας

Κάθε φορά που παίρνω το τρένο, και στη συνέχεια το μετρό, για να πάω από το Μαρούσι στο κέντρο της Αθήνας χρειάζομαι περίπου 45 λεπτά. Η σταθερότητα της κίνησης των μέσων σταθερής τροχιάς προσδίδει προβλεψιμότητα στις μετακινήσεις μου. Ενίοτε, βέβαια, συμβαίνουν απορρυθμιστικά γεγονότα, είτε απροσδόκητα (π.χ. απόπειρα αυτοκτονίας σε αποβάθρα), είτε προαναγγελθέντα (π.χ. στάση εργασίας), […]

Στα «Χριστουγεννιάτικα κάλαντα» του Τσαρλς Ντίκενς, ο Εμπενίζερ Σκρουτζ απαντά εκνευρισμένα σε όσους του εύχονται «Καλά Χριστούγεννα»: «Τα Χριστούγεννα είναι σαχλαμάρες». «Τι λόγους έχεις να πιστεύεις, εσύ ο άφραγκος, ότι τα Χριστούγεννα είναι καλά;» ρωτάει αγενώς τον ανιψιό του, ο οποίος τον προσκαλεί στο χριστουγεννιάτικο οικογενειακό γεύμα. Αποπέμπει σκαιά δύο κυρίους που τον επισκέπτονται για […]

Είναι ανθρωπίνως κατανοητή η λύπη των πολιτικών μεντόρων και φίλων της καθαιρεθείσας αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Εύας Καϊλή. Αν και δεν είδα κάποια ανακοίνωση του κ. Βούγια, εικάζω ότι θα είναι συντετριμμένος. Ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε την υπόθεση «τραγική». Μου διαφεύγει η τραγικότητα της κ. Καϊλή, αλλά εμπιστεύομαι την εννοιοπλαστική ικανότητα του ρητορικώς επινοητικού πρώην […]

Η αυταρχικότητα του μεγιστάνα συνδυάζει επιχειρηματική εξουσιαστικότητα και ιδεολογικό συντηρητισμό.

Οπως συνήθως συμβαίνει στις κοινωνίες της ακατάπαυστης «μεσολαβημένης» επικοινωνίας, γίνεται, κατανοητά, πολύς μιντιακός θόρυβος για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων από την ΕΥΠ και τα καταγγελλόμενα σκάνδαλα στην «Κιβωτό του Κόσμου». Η ενημέρωση είναι πληθωρική – «καταιγιστική» κατά την τηλεοπτική έκφραση του συρμού. Ενα πρόβλημα είναι η ποιότητα της ενημέρωσης. Οι πλείστοι τηλεοπτικοί σταθμοί, δρώντας σε ένα […]

Δεν έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα κυβερνάται από τη «χούντα Μητσοτάκη», όπως δεν κυβερνιόταν από τη «χούντα ΠΑΣΟΚ» παλαιότερα. Δεν νιώθω ότι η χώρα έχει μεταμορφωθεί σε οργουελιανή Ωκεανία, υπό τη διαρκή επιτήρηση ενός Μεγάλου Αδελφού. Ούτε θεωρώ ότι η εκάστοτε νόμιμη κυβέρνηση συνιστά «καθεστώς» – «καθεστώς Μητσοτάκη» σήμερα, «καθεστώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» χθες. Οποιος πιστεύει […]

Είναι εντυπωσιακό πόσο πρόθυμα αυτογελοιοποιούνται μερικοί άνθρωποι προκειμένου να περισώσουν τα προσχήματα σωστής συμπεριφοράς. Ο βουλευτής Ανδρέας Πάτσης δεν παρέβη απλώς τον νόμο (μεταξύ άλλων είναι ιδιοκτήτης εξωχώριων εταιρειών, παρείχε νομικές υπηρεσίες στα ΕΛΤΑ κ.λπ.)· το χειρότερο είναι ότι, μικρονοϊκά, αρνήθηκε να αναδεχθεί την ευθύνη του. Αν και δικηγόρος, «δεν γνώριζα» λέει για το ασυμβίβαστο […]

Στις 20 Απριλίου 1968, ο Βρετανός βουλευτής Ινοκ Πάουελ εκφώνησε μια ιστορική ομιλία στο Μπέρμιγχαμ. Πολύγλωσσος, καλλιεργημένος κλασικιστής και καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και, αργότερα, στο Ντάραμ, ο Πάουελ προφήτευσε, με τη ρητορική δεινότητα που τον διέκρινε, την τραγωδία που θεωρούσε ότι θα συνέβαινε στο Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β.) εξαιτίας της «παράλογης», μαζικής […]

Ο τίτλος ενός εξαιρετικού βιβλίου του ψυχολόγου Ν. Σιδέρη είναι: «Δεν παίζεις μόνο εσύ. Υπάρχουν κι άλλοι» (Μεταίχμιο). Η κεντρική ιδέα είναι διαισθητικά απλή: σε ό,τι κάνεις, μην παραβλέπεις τους άλλους. Το μήνυμα αυτό έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στην πολιτική ηγεσία, ιδιαίτερα σε όσους κυβερνούν. Οι λήπτες αποφάσεων πρέπει να θυμούνται ότι, πρώτον, οι αποφάσεις τους […]

Θα ήταν είδηση αν συνέβαινε: αν η εξεταστική επιτροπή για τη διερεύνηση των τηλεφωνικών υποκλοπών της ΕΥΠ κατέληγε σε κοινό πόρισμα (παρεμπιπτόντως: αρνούμαι να χρησιμοποιώ τον ευφημισμό «επισυνδέσεις», όπως αρνούμαι να αποκαλώ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία «ειδική στρατιωτική επιχείρηση»). Μακάρι να έχω ασθενή μνήμη, αλλά αυτή είναι η πάγια τακτική: ερευνώντας θεσμικές παρεκτροπές, καμία […]

Εγραφα πριν από λίγο καιρό, παραπέμποντας σε συναφείς μελέτες του ΟΟΣΑ, ότι η ποιότητα ζωής σε μια χώρα εξαρτάται κυρίως από την ποιότητα των δημοσίων αγαθών («Καθημερινή», 6/6/2022). Ποιοτικά δημόσια αγαθά παράγονται από αποτελεσματικούς δημόσιους θεσμούς. Αν, συνεπώς, μας ενδιαφέρει να έχουμε υψηλής ποιότητας ανώτατη εκπαίδευση, τήρηση των νόμων και ταχεία απόδοση δικαιοσύνης, πρέπει άοκνα […]

Το 2005 είχα την ευκαιρία μιας σύντομης συζήτησης στην Αθήνα με τον πρώην πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, τον αείμνηστο Φρέντερικ ντε Κλερκ. Τον ρώτησα, μεταξύ άλλων, το προφανές: τι ήταν αυτό που τον ώθησε να παραδώσει την εξουσία στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, γνωρίζοντας ότι διακινδύνευε τα πάντα για τη λευκή κυβερνώσα μειονότητα; «Θα μπορούσα να […]