Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο του Πελέ. Και, αν μη τι άλλο, είναι σημειολογικό ότι το «φευγιό» του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στην ιστορία της Σάντος (και όχι μόνο) συνέπεσε χρονικά με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του συλλόγου από το Σάο Πάουλο, ο οποίος υποβιβάστηκε για πρώτη φορά σε 111 χρόνια ζωής.
Μοιάζει σαν να μην ήθελε η μοίρα να δει το «Μαύρο Διαμάντι» εν ζωή τη μεγάλη του αγάπη να κατρακυλάει στη Serie B του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Μια κατάρρευση που ήρθε ως φυσιολογικό αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κακοδιαχείρισης των διοικήσεων και της αλόγιστης και άνευ αποτελέσματος σπατάλης άνω των 325 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία μπήκαν στο ταμείο της Σάντος από πωλήσεις των αστέρων της τα τελευταία δώδεκα χρόνια.
Από τότε, δηλαδή, που βίωσε την τελευταία μεγάλη επιτυχία της, με την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες, του Τσάμπιονς Λιγκ της Νότιας Αμερικής. Του τροπαίου που το 2011 έκανε δικό της για τρίτη φορά στην ιστορία της και πρώτη έπειτα από 49 χρόνια και τη διετία 1962-1963. Τότε, δηλαδή, που τα κατάφερε σε δύο διαδοχικές σεζόν με μεγάλο αστέρι τον Εντσον Αράντες ντο Νασιμέντο.
Η ήττα-μαχαιριά από τη Φορταλέζα στη «Βίλα Μπελμίρο», σε μια αγωνιστική όπου η Σάντος κρατούσε την τύχη στα χέρια της (ακόμα και έτσι δεν…), συνοδεύτηκε από δάκρυα γυναικόπαιδων στις εξέδρες, εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, ρίψη κροτίδων και κάψιμο αυτοκινήτων ακόμα και ποδοσφαιριστών έξω από το γήπεδο. Για λίγο, έβρεξε στην πόλη και κάποιοι είπαν ότι ήταν τα δάκρυα του Πελέ, ο οποίος δεν άντεξε την κατάντια της μεγάλης του αγάπης.
«Σάντος, πάντα Σάντος. Θα χαμογελάσουμε ξανά», έγραψε στα social media ο Νεϊμάρ, ανεβάζοντας μια κατάμαυρη φωτογραφία με το έμβλημα της Σάντος και ένα δακρυσμένο emoji. Ο τελευταίος σούπερ σταρ της ομάδας, ο οποίος παρακολούθησε τον ιστορικό αγώνα από την τηλεόραση, όντας στη Βραζιλία για αποθεραπεία του σοβαρού του τραυματισμού στο αριστερό γόνατο, έχει υποσχεθεί πως κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του.
Ο ίδιος, άλλωστε, έκανε ό,τι περνούσε από τα… πόδια του για να τη στηρίξει και εμπράκτως, αφού η πώλησή του στην Μπαρτσελόνα το 2013 απέφερε συνολικά 88 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της. Είναι η μεγαλύτερη πώληση στην ιστορία του συλλόγου, ο οποίος αυτά τα τελευταία δώδεκα χρόνια αποκόμισε τεράστια κέρδη και από μετακινήσεις όπως αυτή του Ροντρίγκο στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2019 (45 εκατομμύρια ευρώ) ή του Γκαμπριέλ Μπαρμπόζα στην Ιντερ το 2016 (29,5 εκατομμύρια ευρώ).
Τα τεράστια έσοδα από τις μεταγραφές δεν επενδύθηκαν σωστά, ούτε καν στο παραδοσιακά πλούσιο φυτώριο του συλλόγου, παρά τις δύο πωλήσεις που έχει ήδη κλείσει για την επόμενη σεζόν στην Τσέλσι, με τους Ντέιβιντ Ουάσινγκτον και Ανζελο να αποφέρουν άλλα 31 εκατομμύρια ευρώ. Πρωταρχικός στόχος ήταν πάντα τα χρήματα, τα οποία όμως δεν επενδύονται σωστά και, αντί για ευλογία, εξελίχθηκαν σε κατάρα για έναν σύλλογο που μοιάζει (και είναι) ακυβέρνητο καράβι σε όλους τους τομείς.
Από το 2021, όταν ανέλαβε ως πρόεδρος ο Αντρές Ρουέδα, έχουν αλλάξει οκτώ (!) προπονητές, με τους Φάμπιο Καρίγιε και Ονταΐρ Χέλμαν να αντέχουν περισσότερο από τους υπόλοιπους, με πέντε και έξι μήνες αντίστοιχα στο «τιμόνι» της ομάδας. Τίποτα δηλαδή. Κανένα αγωνιστικό πλάνο, κανένας σχεδιασμός για την (υπό)στήριξη των μεγάλων εσόδων για να γίνει και πάλι η Σάντος όπως ήταν την εποχή του Νεϊμάρ και του Πελέ: Θρύλος.
Το γήπεδο «Βίλα Μπελμίρο» είναι απαρχαιωμένο, οι αθλητικοί διευθυντές αλλάζουν επίσης σαν τα πουκάμισα, ποδοσφαιριστής ενεπλάκη σε σκάνδαλο με στημένα παιχνίδια, παίκτες υποπίπτουν συνεχώς σε πειθαρχικά παραπτώματα και υπάρχουν προβλήματα και με τους οπαδούς. Ολα τα παραπάνω συνθέτουν το μωσαϊκό καταστροφής που είχε ως αποτέλεσμα τον ιστορικό υποβιβασμό της Σάντος, κατά σύμπτωση (;) στο πρώτο πρωτάθλημα που διεξήχθη μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου ειδώλου της.
Το Σάββατο (09/12), 16.600 φίλαθλα μέλη καλούνται στις κάλπες για να εκλέξουν τη νέα διοίκηση, η οποία θα καθοδηγήσει τον σύλλογο την επόμενη, πολύ κρίσιμη, τριετία (2024-26). Μια τριετία που αρχίζει με την ομάδα στη δεύτερη κατηγορία, έχοντας έσοδα χαμηλότερα από Φλαμένγκο και Παλμέιρας, όταν παραδοσιακά ήταν πάνω απ’ όλους τους αντιπάλους της και με το συνολικό της χρέος να ξεπερνάει τα 132 εκατ. ευρώ.
Παραδοσιακά και όσο βρίσκονταν αμφότεροι εν ζωή, Πελέ και Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είχαν ως οι πιο δυνατοί υποψήφιοι για τον θρόνο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών μια συνεχή αντιπαράθεση. Μια κόντρα που, με το πέρασμα των ετών, είχε δώσει τη θέση της σε μια φιλική σχέση, χωρίς πάντως να λείπουν τα εκατέρωθεν πειράγματα και οι σπόντες.
Οι δύο μεγαλύτεροι ποδοσφαιρικοί θρύλοι δεν μένουν πια εδώ. Ακόμα και έτσι, όμως, ο Ντιεγκίτο φρόντισε με τον τρόπο του να «πικάρει» τον Εντσον. Πώς; Την ώρα που η Σάντος του Πελέ βιώνει την πιο δραματική σελίδα της ιστορίας της, στην Αργεντινή πανηγύρισε την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία η άσημη Ντεπορτίβο Ριέστρα με μόλις 1.200 φίλαθλα μέλη.
Το 2013, όταν έπαιζε ακόμα στην πέμπτη κατηγορία, ο Μαραντόνα λειτουργούσε ως ένα είδος… παρακινητικού γκουρού για την ομάδα του Μπουένος Αϊρες, κάνοντας ομιλίες ενθάρρυνσης στους ποδοσφαιριστές της. Και, δέκα χρόνια αργότερα, στη μεγαλύτερη χαρά της στα 92 χρόνια ιστορίας της, δεν ξέχασε τον Μαραντόνα, με ένα πανό που είχε το πρόσωπό του και τη φράση «Αυτή την ημέρα και κάθε ημέρα».
Οι άνθρωποι της Ριέστρα θεωρούν ότι ο Μαραντόνα ήταν μαζί τους την ημέρα της ιστορικής ανόδου και δεν ξεχνούν τη φράση που τους τόνιζε εκείνες τις ημέρες του 2013: «Κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα». Το ίδιο θα μπορούσε να πει ο Πελέ και για τη Σάντος, βλέποντάς τη να βυθίζεται στην κόλαση της Serie B, χωρίς να γνωρίζει πότε θα είναι σε θέση να επιστρέψει, δυνατή, στον Παράδεισο…
