Το Champions League τις χωράει και τις δύο, αλλά με δυσκολία και «ναι μεν, αλλά» εκατέρωθεν. Μπορούσια Ντόρτμουντ και Παρί Σεν Ζερμέν μονομάχησαν στον ίδιο όμιλο της φετινής διοργάνωσης, τον αποκαλούμενο εύστοχα ως «όμιλο του θανάτου», αφού περιελάμβανε ακόμα τη νεόπλουτη (λόγω Σαουδαράβων) Νιούκαστλ και τη Μίλαν των επτά Κυπέλλων Πρωταθλητριών και του τεράστιου πρεστίζ.
Δύο σύλλογοι με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και λειτουργία που η μοίρα θέλησε να κοντραριστούν την τελευταία αγωνιστική, με τους Βεστφαλούς να έχουν εξασφαλίσει την πρόκρισή τους στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και τους Παριζιάνους να παίζουν το τελευταίο τους χαρτί για να μην πάει στράφι άλλη μια τεράστια επένδυση σε μεταγραφές (μόνο 350 εκατ. ευρώ αυτό το καλοκαίρι, αλλά πάνω από δύο δισ. σε βάθος δεκαετίας), με στόχο το Αγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την αποκαλούμενη χαϊδευτικά «κούπα με τα μεγάλα αυτιά».
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ κοντράρεται, άλλες φορές με επιτυχία και τις περισσότερες χωρίς, με την Μπάγερν Μονάχου στη γερμανική Bundesliga. Οι δύο σύλλογοι, όμως, δεν έχουν τίποτα κοινό, εκτός από το γεγονός ότι οι Βαυαροί δάνεισαν χρήματα στο παρελθόν στους Βεστφαλούς για να τους βοηθήσουν να ορθοποδήσουν όταν έφτασαν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Γιατί το έκαναν; Γιατί γνωρίζουν ότι χωρίς ανταγωνισμό ούτε αυτοί έχουν λόγο ύπαρξης.
Εκτός από εκείνο το δάνειο-φιλί ζωής, όμως, τους δύο συλλόγους συνδέει το μίσος (χωρίς εισαγωγικά) για την Παρί Σεν Ζερμέν και όλα όσα αντιπροσωπεύει: Τα πετροδόλαρα του Κατάρ, στο οποίο ουσιασσικά ανήκει ο σύλλογος, η νοοτροπία πως «αγοράζω ό,τι θέλω και όποιον θέλω», αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις υποδομές, παρότι η Παρί χτίζει και αδρά προς την κατεύθυνση του φυτωρίου εδώ και χρόνια, αλλά και το scout, μέσω του οποίου η Ντόρτμουντ έχει θησαυρίσει και δείχνει τον δρόμο για το πώς πρέπει ιδανικά να λειτουργεί ένας σύλλογος.
Με αφορμή τη μεταγραφή του Νεϊμάρ από την Παρί στην Αλ Χιλάλ, η οποία απέφερε στους Γάλλους 90 εκατ. ευρώ και την ευκαιρία να διορθώσουν σε μεγάλο βαθμό τα (λογιστικά) κακώς κείμενά τους, ρωτήθηκε ο οικονομικός διευθυντής της Μπορούσια, Τόμας Τρες, για το εάν η Παρί σέβεται και εφαρμόζει τους (σκληρούς, αλλά δίκαιους) κανονισμούς του οικονομικού Fair Play που έχει καθιερώσει η UEFA.
Υποστήριξε ότι τα χρήματα των Σαουδαράβων, όπως αυτά που πήρε η Παρί, διαστρέβλωσαν τη μεταγραφική αγορά. Δικαιολόγησε την άποψή του λέγοντας ότι τα χρήματα από τη Σαουδική Αραβία θα επιτρέψουν σε συλλόγους όπως η Παρί να… ντριμπλάρει καταφανέστατα τους αυστηρούς κανονισμούς του Financial Fair Play της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας. Αξίζει να αναφερθεί, πάντως, ότι η Παρί δεν έχει γλιτώσει τα πρόστιμα από την UEFA, οι ποινές της οποίας όμως περιορίζονται σε αυτά.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο εκτελεστικός διευθυντής της Μπορούσια και επί της ουσίας το μεγάλο της αφεντικό, Χανς Γιόαχιμ Βάτσκε, τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Παρί, Νασέρ Αλ Κελαϊφί, για να ζητήσει συγγνώμη για τις δηλώσεις του Τρες. Ο ίδιος, βεβαίως, είχε χαρακτηρίσει «άδικη» τη μεταγραφή του Λιονέλ Μέσι στους Παριζιάνους.
Και, μάλιστα, δεν είχε μείνει σε αυτή την ατάκα, υποστηρίζοντας σχετικά ότι «είναι γεγονός πως η Παρί έχει περισσότερους οικονομικούς πόρους από το 85% των άλλων ευρωπαϊκών συλλόγων. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για αθέμιτο ανταγωνισμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ζηλεύω. Ειλικρινά, δεν θα μου άρεσε να έπρεπε κάθε τέσσερις μέρες να υποκλίνομαι μπροστά στον εμίρη του Κατάρ».
Ο ίδιος ο Βάτσκε, την ημέρα της κλήρωσης των ομίλων του Champions League τον Αύγουστο, είχε χαρακτηρίσει Παρί και Νιούκαστλ «ομάδες-κράτη» (δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα). Και μπορεί τις τελευταίες ημέρες να κρατάει χαμηλούς τόνους, αφού πλέον έχει θεσμικό ρόλο στην UEFA ως μέλος της εκτελεστικής επιτροπής, αλλά στους διαδρόμους του προπονητικού κέντρου της Μπορούσια δεν σταματούσε να προτρέπει τους ποδοσφαιριστές να νικήσουν την Παρί και να τη στείλουν στο Europa League, μια εξέλιξη καταστροφική με βάση τα τεράστια έξοδα του συλλόγου της γαλλικής πρωτεύουσας.
«Με την πρώτη ματιά, αν δούμε τη μισθολογική δομή στην Παρί Σεν Ζερμέν, δεν μπορούμε παρά να κουνήσουμε απογοητευμένοι το κεφάλι μας» αποφάνθηκε το καλοκαίρι ο Ματίας Ζάμερ, σύμβουλος της Μπορούσια και παλιός μεγάλος αστέρας της, με την οποία κατέκτησε το Champions League το 1997, αλλά και τη «Χρυσή Μπάλα» λίγους μήνες νωρίτερα.
Ο τελευταίος Γερμανός που πήρε το Οσκαρ του ποδοσφαίρου μετά τους θρυλικούς Φραντς Μπεκενμπάουερ, Γκερντ Μίλερ, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και Λόταρ Ματέους, είχε χαρακτηρίσει «εντελώς γελοία» την κατάσταση με την Παρί Σεν Ζερμέν και το οικονομικό πλεονέκτημά της σε σχέση με τους άλλους συλλόγους.
«Υπάρχει πραγματική στρέβλωση στον ανταγωνισμό, δεν αγωνιζόμαστε επί ίσοις όροις και τελικά είναι άδικο» είχε συμπληρώσει ο εκπρόσωπος ενός συλλόγου που επενδύει λίγα για να πάρει πολλά, όπως έγινε με παίκτες όπως ο Ουσμάν Ντεμπελέ (τον πήρε 35 εκατ. ευρώ και τον πούλησε… 135!), ο Τζέιντον Σάντσο (τον πήρε με 21 και τον πούλησε με 85) ή ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ (τον πήρε με 30 και τον πούλησε με 103).
Την ίδια ώρα η Παρί, με τις πλάτες του Κατάρ και την ανοχή της UEFA, ξοδεύει αλόγιστα και χωρίς κανένα μέτρο, αλλά και κανένα αποτέλεσμα, σε ό, τι έχει να κάνει τουλάχιστον με τον μεγάλο της πόθο, το Champions League. Δύο εντελώς διαφορετικοί οργανισμοί που συμβιώνουν με δυσκολία στον ίδιο (ποδοσφαιρικό) βιότοπο…
