Το ποδόσφαιρο στην Αγγλία είναι παράδοση, γιορτή, σημείο αναφοράς. Η είσοδος των ξένων επενδυτών έχει αλλοιώσει το DNA του, αλλά οι φίλαθλοι εξακολουθούν να το αντιμετωπίζουν σαν τελετουργία. Μια ιερή διαδικασία που περιλαμβάνει συνάντηση με τους συνοπαδούς σε παμπ κοντά στο γήπεδο, τις μπίρες, τα τραγούδια, τα συνθήματα και τα πειράγματα προς τους παίκτες και τον διαιτητή. Τον άνδρα διαιτητή, τουλάχιστον μέχρι τώρα.
Από τη φύση τους οι Αγγλοι είναι παραδοσιακοί, σε υπερβολικό σημείο μάλιστα. Γι’ αυτό και η… ειρηνική εισβολή της Ρεμπέκα Γουέλς στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα δεν ήταν αρεστή απ’ όλους, έστω και αν η διαιτητής από την Ουάσινγκτον της Σάντερλαντ (ο προγονικός οικισμός από τον οποίο κατάγεται ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζορτζ Ουάσιγκτον) έκανε τα κατάλληλα βήματα και θα γράψει Ιστορία με το σπαθί της.
Δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, η 40χρονη Γουέλς θα γίνει η πρώτη γυναίκα διαιτητής που θα σφυρίξει αγώνα της Premier League, του κορυφαίου και πιο εμπορικού πρωταθλήματος στον κόσμο. Και του πιο παραδοσιακού ταυτόχρονα. Η αναμέτρηση Φούλαμ – Μπέρνλι στο «Κρέιβεν Κότατζ» του Λονδίνου θα σημάνει ένα πριν και ένα μετά στον αγγλικό διαιτητικό κλάδο, αλλά και στη ζωή μιας γυναίκας που δεν ήθελε ποτέ να γίνει ρέφερι όταν ήταν μικρή.
Πριν από λίγες εβδομάδες, δύο 17χρονοι συνελήφθησαν για μισογυνικά συνθήματα εις βάρος της Γουέλς, η οποία είχε οριστεί να σφυρίξει τον αγώνα Μπέρμιγχαμ – Σέφιλντ Γουένσντεϊ για το Κύπελλο. Πριν από την αναμέτρηση, η διοίκηση της γηπεδούχου ομάδας είχε βγάλει προειδοποιητική ανακοίνωση προς τους φιλάθλους πως οποιαδήποτε μισογυνική ή σεξιστική συμπεριφορά θα τιμωρείται με αποβολή από τις εξέδρες. Δεν εισακούστηκε.
Αλλη στη θέση της πιθανόν να είχε λυγίσει από τέτοιες συμπεριφορές. Οχι, όμως, και η Γουέλς, η οποία έχει μάθει να παλεύει στη ζωή της, εργαζόμενη για πολλά χρόνια ως διοικητική υπάλληλος στο εθνικό σύστημα υγείας της Αγγλίας (NHS), το οποίο τόσες μάχες έδωσε (κέρδισε και έχασε) στη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.
Αυτή ήταν η βασική της δουλειά μέχρι το 2019, όταν αποφάσισε μετά από εννέα χρόνια, και αφού συνδύαζε αρμονικά τις δύο ιδιότητες, να αφοσιωθεί σε ένα μετερίζι που, όταν ήταν πιο μικρή, δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα την απασχολήσει τόσο σοβαρά.
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήθελα ποτέ να γίνω διαιτητής» αποκαλύπτει. «Επαιζα ποδόσφαιρο και πάντα μου άρεσε. Αλλά ασχολήθηκα εντέλει γιατί δεν ήμουν τόσο καλή στην μπάλα. Μια πολύ καλή μου φίλη ήταν διαιτητής και μου είπε “γιατί δεν πας να κάνεις τα μαθήματα αν θεωρείς ότι είναι εύκολο;”. Και αυτό έκανα» συμπληρώνει.
Ο επικεφαλής διαιτησίας στην PGMOL (Professional Game Match Officials Limited) και παλαίμαχος σπουδαίος διαιτητής, αστυνομικός στο επάγγελμα, Χάουαρντ Γουέμπ εξήγησε πως «η Ρεμπέκα και ο Σαμ ήταν μέρος της αναπτυξιακής ομάδας που δημιουργήθηκε πέρυσι. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την απόδοσή τους στην Championship (σ.σ. δεύτερη κατηγορία) αυτή τη σεζόν και αξίζουν τις ευκαιρίες τους χάρη στην ποιότητα και στο ταλέντο που διαθέτουν».
Ο Σαμ που αναφέρει ο Γουέμπ είναι ο Σαμ Αλισον, ο οποίος επίσης θα γράψει Ιστορία τρεις ημέρες μετά τη Γουέλς, όταν και θα γίνει ο πρώτος μαύρος διαιτητής που θα σφυρίξει αγώνα της Premier League, μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και τον Ουράια Ρένι, στην αναμέτρηση Σέφιλντ Γιουνάιτεντ – Λούτον.
«Εχω νευρικότητα για κάθε παιχνίδι, χωρίς να έχει σημασία για ποια διοργάνωση είναι. Πάντα έχω πεταλούδες στο στομάχι μου. Πιστεύω ότι αυτό είναι καλό, γιατί σημαίνει ότι νοιάζομαι» εξηγεί η Ουέλς για το πώς προσεγγίζει τους αγώνες, γνωρίζοντας ότι έχει να αντιμετωπίσει και τη δυσπιστία για ένα άθλημα που παραδοσιακά (πάντα η παράδοση…) θεωρείτο διαχρονικά αποκλειστικά ανδρικό.
«Εχουμε μερικές πολύ ικανές γυναίκες σε ημι-επαγγελματικό επίπεδο και θα χρειαστούν περί τα πέντε με έξι χρόνια για να φτάσουν μέχρι την Premier League, αλλά θεωρώ πως δεν θα είμαι η μοναδική» προβλέπει η 40χρονη ρέφερι, που δεν θέλει να δίνει συνεντεύξεις και αποφεύγει συστηματικά τη δημοσιότητα, έστω και αν αυτή την… κυνηγάει, ειδικά εδώ και λίγες ώρες που έγινε γνωστός ο ιστορικός ορισμός της.
«Μισώ να βγαίνω στην τηλεόραση, αλλά, αν αυτό εμπνεύσει νεαρά κορίτσια να ασχοληθούν με τη διαιτησία, τότε θα το κάνω με ευχαρίστηση», επισημαίνει μια γυναίκα που χρειάστηκε δώδεκα χρόνια για να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο, όταν υπάρχουν πολλοί άνδρες που δεν τα καταφέρνουν, ακόμα και έπειτα από 15.
Δεν θέλει, βεβαίως, σε καμία περίπτωση να είναι πυροτέχνημα και αντιμετωπίζει με περισσή αυτοπεποίθηση τη μεγάλη πρόκληση. Οταν άλλωστε έκανε το «αγροτικό» της σε μικρότερες κατηγορίες, η Ρεμπέκα περνούσε νύχτες άγρυπνη, σοκαρισμένη από τα εις βάρος της συνθήματα στα παιχνίδια, αφού νόμιζε πως ήταν κάτι προσωπικό!
«Σκεφτόμουν “Θεέ μου! Τι έκανα λάθος;”. Οσο περισσότερο κόσμο έχει στο γήπεδο, τόσο λιγότερα ακούς. Οταν υπάρχουν λίγοι φίλαθλοι, όμως, ακούς τα πάντα. Αλλά πλέον κατανοώ πως, ό,τι και αν πουν, οφείλεται 100% στο πάθος τους για το ποδόσφαιρο» τονίζει για την αντιμετώπιση από τους φιλάθλους.
Στις τρεις το μεσημέρι ώρα Αγγλίας, το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου, η Ρεμπέκα Γουέλς θα μπει σε ένα γήπεδο γεμάτο από 22.000 θεατές. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει σφυρίξει μπροστά σε τόσο κόσμο. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει σφυρίξει στο κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο. Για όλα, όμως, υπάρχει μια πρώτη φορά. Και η Γουέλς είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι η πρώτη φορά μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε γλυκιά ρουτίνα. Να πάει, δηλαδή, κόντρα στην παράδοση…