Σε λίγες ώρες, στο «Kingdom Arena» του Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, θα λάβει χώρα η 38η και πιθανότατα τελευταία μονομαχία των δύο ποδοσφαιριστών που σημάδεψαν ανεξίτηλα το άθλημα την τελευταία εικοσαετία.
Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι θα ηγηθούν Αλ Νασρ και Ιντερ Μαϊάμι αντίστοιχα, σε ένα φιλικό που έχει παρουσιαστεί εν χορδαίς και οργάνοις ως «The Last Dance», ήτοι «Ο τελευταίος χορός», γιατί όλα δείχνουν ότι θα είναι τέτοιος, με τον Πορτογάλο να κλείνει τα 39 στις 5 Φεβρουαρίου και τον Αργεντινό να γίνεται 37 στις 24 Ιουνίου.
Και εάν ο Κριστιάνο απέχει από τα ατομικά βραβεία εδώ και έξι χρόνια, ο Λέο διατήρησε τη (τρομακτική) δυναμική που είχαν αμφότεροι την προηγούμενη δεκαετία. Και, με εφαλτήριο την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου τον Δεκέμβριο του 2022 με τον ίδιο σε ρόλο πρωταγωνιστή, πρόσθεσε στη μυθική συλλογή του μια «Χρυσή Μπάλα» και δύο βραβεία «The Best».
Το τελευταίο ήταν και το πλέον απρόσμενο (και ενδεχομένως άδικο), αφού το 2023 ο Μέσι δεν έκανε τα ποδοσφαιρικά θαύματα του πρόσφατου παρελθόντος, με το Μουντιάλ να παίζει ρόλο στην προηγούμενη ψηφοφορία και όχι σε αυτή.
Αυτοί που τον ψήφισαν, όμως, τον κατατάσσουν στους κορυφαίους όλων των εποχών και δεν του έδωσαν το βραβείο για τις επιδόσεις του, αλλά για τον μύθο του. Και αυτό, αδίκως, το πλήρωσε ο Ερλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, ο οποίος πήρε τους ίδιους βαθμούς με τον Μέσι, αλλά έχασε το βραβείο επειδή ο Αργεντινός ψηφίστηκε από περισσότερους αρχηγούς εθνικών ομάδων.
Στο γκαλά της FIFA του Λονδίνου, όπου και απονεμήθηκε το βραβείο, ο Μέσι έλαμψε διά της απουσίας του, πιθανότατα επειδή δεν πίστευε ότι θα κερδίσει. Δεν πήγαν, όμως, ούτε ο Χάαλαντ ούτε όμως και ο (τρίτος στην ψηφοφορία) Κιλιάν Εμπαπέ.
Τον Νορβηγό γκολτζή της Μάντσεστερ Σίτι εκπροσώπησε ο πατέρας του, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Αλφ Ινγκε, ο οποίος μετά την «ήττα» του γιου του δήλωνε με νόημα (και παράπονο) ότι «θα είναι δύσκολο να επαναλάβει κάποιος τη σεζόν που έκανε ο Ερλινγκ, κατακτώντας τα πάντα με την ομάδα του και σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Εύχομαι όλη την τύχη του κόσμου για όποιον προσπαθήσει να σπάσει αυτά τα ρεκόρ».
Για του λόγου το αληθές, στη σεζόν όπου η Σίτι έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα, 24 χρόνια μετά την άσπονδη συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ, που κατακτά το τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και το πολυπόθητο Champions League), ο Χάαλαντ πέτυχε 52 γκολ (είχε και εννέα ασίστ) σε 53 παιχνίδια (!), σπάζοντας το ρεκόρ τερμάτων σε μια σεζόν της Premier League με 36 και όντας πρώτος σκόρερ και του Champions League με δώδεκα.
Την ίδια ώρα, ο Μέσι κατέκτησε μόνο το (άνευ συναγωνισμού) γαλλικό πρωτάθλημα με την Παρί Σεν Ζερμέν και το… Λιγκ Καπ των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ιντερ Μαϊάμι, με αριθμούς πολύ χαμηλότερους σε σχέση με τον Χάαλαντ, το στενό περιβάλλον του οποίου διαπιστώνει ότι ως παίκτης της Σίτι πιθανόν να μην έχει την προβολή που του αξίζει και θα του δώσει τον πρώτο λόγο για να κάνει δικά του (και) τα ατομικά βραβεία.
Ο πιτσιρικάς, που μέχρι τα 14 του έπαιζε χάντμπολ, στίβο (στα πέντε του είχε το παγκόσμιο ρεκόρ της ηλικίας στο άλμα εις μήκος με 1,63 μέτρα) και σκι, αλλά τον κέρδισε το ποδόσφαιρο, ακούει ευλαβικά τον μπαμπά Αλφ Ινγκε, τη μαμά Γκρι Μαρίτα και, κυρίως, τη Ραφαέλα Πιμέντα.
Τη Βραζιλιάνα δικηγόρο που υπήρξε για 25 χρόνια η πιο στενή συνεργάτης του μάνατζερ του Ερλινγκ, Μίνο Ραϊόλα, και κληρονόμησε την αυτοκρατορία του, όταν αυτός πέθανε τον Απρίλιο του 2022, σε ηλικία 54 ετών.
«Για εμένα, ο Χάαλαντ αξίζει ένα δισεκατομμύριο ευρώ», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο η εκπρόσωπος πλέον του ποδοσφαιριστή, προσθέτοντας με νόημα ότι «είναι ευτυχισμένος στη Σίτι, αλλά οι παίκτες μου πάντα έχουν το κλειδί της πόρτας για να βγουν από εκεί που βρίσκονται».
Προς το παρόν, κρατάει κρυμμένο σε θησαυροφυλάκιο το κλειδί της πόρτας εξόδου του «Ετιχαντ», του γηπέδου της Σίτι, όπου αυτή τη στιγμή τον λατρεύουν και ο ίδιος νιώθει σαν στο σπίτι του αφού, άλλωστε, έχει γεννηθεί στην Αγγλία (στο Λιντς, όταν έπαιζε εκεί μπάλα ο πατέρας του).
Βλέπει, όμως, ότι η πραγματική του εκτόξευση μπορεί να έρθει μόνο φορώντας τη λευκή και πιο βαριά φανέλα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αυτή της «βασίλισσας» των 14 Champions League, η οποία μπορεί μάλιστα να του εξασφαλίσει ακόμα περισσότερα έσοδα σε ό,τι έχει να κάνει με εμπορικές συμφωνίες.
Οχι, βεβαίως, ότι αυτή τη στιγμή δεν θεωρείται εκ των βασιλιάδων των χορηγιών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Τον περασμένο Απρίλιο υπέγραψε δεκαετές συμβόλαιο με τη Nike, το οποίο θα του αποφέρει ετησίως περί τα 22,7 εκατ. ευρώ, ήτοι 227 εκατ. ευρώ συνολικά. Και δεν είναι το μοναδικό.
Λίγους μήνες αργότερα έδωσε τα χέρια, αντί περίπου τριών εκατ. ευρώ, με το πανίσχυρο fashion brand της Dolce & Gabbana, ενώ συνεργάζεται ακόμα με πολύ δυνατές μάρκες όπως Samsung, Viaplay, Breitling και Hyperice.
Χάρη σε αυτές τις συμφωνίες και στον μισθό του, ο οποίος αγγίζει ετησίως τα 25 εκατ. ευρώ, ο Νορβηγός έχει πλέον μια περιουσία που ξεπερνάει τα 200 εκατ. ευρώ και του επιτρέπει να έχει μια συλλογή πολυτελών αυτοκινήτων, με πιο εντυπωσιακό απόκτημα μία Ρολς Ρόις αξίας 400.000 ευρώ, αλλά και μια συλλογή πανάκριβων ρολογιών (Rolex, Patek Philippe Nautilus, Audemars Piguet…), η συνολική αξία της οποίας ξεπερνάει το ένα εκατ. ευρώ.
Και εάν οι αριθμοί τρομάζουν, είναι δεδομένο ότι μια συνεργασία με το πιο ισχυρό ποδοσφαιρικό brand name στον κόσμο, με ετήσια έσοδα που ξεπερνούν τα 830 εκατ. ευρώ, θα εκτοξεύσει ακόμα περισσότερο την αξία ενός ποδοσφαιριστή που, μαζί με τον Εμπαπέ, εξελίσσονται στους άξιους διαδόχους των εξωγήινων (χωρίς εισαγωγικά) Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι.
Το μέλλον του Γάλλου στην Παρί Σεν Ζερμέν αποτελεί ερωτηματικό και οι επόμενοι μήνες μέχρι το καλοκαίρι αναμένονται ιδιαιτέρως «καυτοί», με τη Ρεάλ να καραδοκεί για να τον κάνει δικό της, όπως προσπαθεί από τότε που ο Κιλιάν ήταν μόλις 14 ετών.
Για τον Χάαλαντ δεν υπήρξε παρόμοια βασιλική κάψα. Αλλά ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος υπολογίζει ότι θα χρειαζόταν περί τα 150 εκατ. ευρώ για τον Νορβηγό (ο Γάλλος θα ερχόταν ως ελεύθερος), συνηθίζει να λέει στις παρουσίες των νέων αστέρων ότι «γεννήθηκαν για να παίξουν στη Ρεάλ Μαδρίτης». Και αυτό θεωρεί ότι ισχύει τόσο για τον Εμπαπέ όσο και για τον Χάαλαντ. Οπότε…
