Λίγο οι μέρες που μεγαλώνουν, λίγο οι νύχτες που μυρίζουνε μεθυστικά και λίγο οι διαθέσεις που γίνονται έντονες, μεγαλόφωνες και εξωστρεφείς και το Blender αυτής της εβδομάδας είναι αποκλειστικά μουσικό. Λογικό, έρχεται η άνοιξη!
ΤΟ SPOTIFY ΚΑΝΕΙ ΤΑΜΕΙΟ…
…Και πληρώνει πολλά σε λίγους. Πριν από λίγες ημέρες το Spotify ανακοίνωσε και ανέβασε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν τη χρήση του 2023. Φανερώνουν ποια ήταν η κατάσταση στη μουσική βιομηχανία για την περασμένη χρονιά και ίσως τι να περιμένουμε στο μέλλον. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν τις τάσεις, εφόσον μάλιστα γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή η συγκεκριμένη πλατφόρμα δημιουργεί, με οικονομικούς όρους, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του τζίρου!
Τι μας λέει λοιπόν για την πλατφόρμα του το Spotify και τι μας λέει για τη μουσική και τους δημιουργούς; Για το 2023 η πλατφόρμα μοίρασε 9 δισεκατομμύρια δολάρια και έγινε η υπηρεσία που πληρώνει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη όσον αφορά το streaming. Συμπληρώνει επίσης ότι απέδωσε περισσότερα από 10.000 δολάρια σε 66.000 καλλιτέχνες, από 100.000 δολάρια σε 11.600 καλλιτέχνες και περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια σε 1.250 καλλιτέχνες. Το σύνολο των καλλιτεχνών που πήραν αυτά τα χρήματα, που είναι τριπλάσια από τη χρήση του 2017, είναι 78.850. Το ενδιαφέρον ερώτημα βέβαια είναι πόσοι καλλιτέχνες ανέβασαν τη δουλειά τους μέσα στο 2023 και η απάντηση είναι: 11 εκατομμύρια.
Μια αλλαγή πολιτικής που έκανε την περασμένη χρονιά είναι ότι για τους καλλιτέχνες που δεν περνούν τους 1.000 μηνιαίους ακροατές δεν αποδίδει κανένα ποσό. Ποσοστό των καλλιτεχνών που δεν ξεπερνούν τους 1.000 μηνιαίους ακροατές; Το εκκωφαντικό 80%!
Κι άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία όμως ακολουθούν: τουλάχιστον οι μισοί από τους καλλιτέχνες που εισέπραξαν πάνω από 10.000 δολάρια για την περασμένη χρονιά είναι από χώρες όπου τα αγγλικά δεν είναι η μητρική γλώσσα.
Είναι κάτι που το γνωρίζαμε εδώ και καιρό: μια παγκόσμια πλατφόρμα streaming δίνει την ευκαιρία και σε τοπικούς καλλιτέχνες τόσο να αναδειχθούν στις τοπικές αγορές όσο και να ανοιχτούν στην παγκόσμια αγορά.
Επιπλέον ανερχόμενη δύναμη στις υπηρεσίες του streaming αναδεικνύονται οι ανεξάρτητοι πάροχοι, αφού είναι υπεύθυνοι για το μισό του τζίρου του Spotify, το οποίο, θυμίζω, έφθασε τα 9 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες που εισέπραξαν μέσα στη χρονιά πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια δεν είναι οι συνήθεις ύποπτοι, τα γνωστά μεγάλα ονόματα δηλαδή, και δεν χρειάστηκαν ένα τραγούδι-επιτυχία. Εχουν αναπτύξει με το κοινό τους σχέση εμπιστοσύνης όσον αφορά τα τραγούδια τους και τη μουσική τους. Ολοι αυτοί οι αριθμοί βέβαια, παρόλο που ανακοινώθηκαν από την πλατφόρμα με θριαμβευτικό χαρακτήρα, αφήνουν μια πικρή γεύση στους μουσικούς, στους τραγουδοποιούς και στους στιχουργούς αφού οι περισσότεροι απ’ αυτούς μένουν έξω από τις μεγάλες αμοιβές του κύκλου εργασιών για τον οποίο οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι. Δεν είναι παράλογη η μεγάλη γκρίνια αλλά και ο σκεπτικισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη πλατφόρμα χιλιάδες μουσικοί σε ολόκληρο τον κόσμο. Οπως και στο υπόλοιπο κομμάτι της οικονομίας, είτε είναι big tech είτε new media, φαίνεται ότι το δαχτυλίδι πηγαίνει σε λίγους και ακόμα λιγότεροι είναι… οι άρχοντες. Παρόλο που είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες η συγκεκριμένη πλατφόρμα και έδωσε την ευκαιρία σε εκατοντάδες καλλιτέχνες ανά τον κόσμο να δημοσιοποιήσουν τη δουλειά τους, μοιάζει να έχει μείνει το βήμα αυτό μετέωρο. Χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνω.
ΣTELLA… ΜΕ ΣΙΓΜΑ
Οπως όλοι άνθρωποι που σέβομαι και εκτιμώ στον χώρο της μουσικής έτσι και η Σtella με Σ έχει ακολουθήσει, στα 10 χρόνια που ηχογραφεί, ένα δικό της μοναδικό δρόμο. Δεν υπάρχει κι άλλος τρόπος άλλωστε, και αν αυτό χαθεί τότε χάνονται όλα όσα είναι σημαντικά. Η ίδια, είτε από ένστικτο είτε από την εμπειρία της, το γνωρίζει πάρα πολύ καλά αυτό υπηρετώντας αλλά και προστατεύοντας τον δικό της τρόπο.
Πήγα και εγώ αυτό το Σάββατο στο Gagarin 205 για να γιορτάσω μαζί της 10 χρόνια ηχογραφήσεων και ζωντανών εμφανίσεων σαν Σtella. Να γιορτάσω αλλά κυρίως να ευχαριστηθώ τη μουσική της γιατί αν κάτι μου αρέσει σε αυτήν είναι το γεγονός ότι απολαμβάνει να γράφει, να ηχογραφεί και να ερμηνεύει τραγούδια. Αν κάτι ξεχωρίζει στα αυτιά μου, εκτός από τον ήχο της, είναι το γεγονός ότι γράφει τραγούδια που η διάρκειά τους δεν ξεπερνάει τα 3 λεπτά. Οπως ακριβώς τα έγραφαν οι μερακλήδες της δεκαετίας του ’50 στην Αμερική αλλά και τα μαστόρια του λαϊκού τραγουδιού εδώ στην Ελλάδα. Τραγούδια μικρά σε διάρκεια που δείχνουν την καθαρή εικόνα του δημιουργού τους. Τίποτα υπερβολικό, τίποτα που να περισσεύει, καμιά επανάληψη για χάρη της διάρκειας. Λιτά, κομψά και απέριττα.
Στα 10 αυτά χρόνια έχει κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους και ο καθένας τους έχει αναδείξει μερικά διαμάντια της αγγλόφωνης ελληνικής ποπ, που την έχουν οδηγήσει σε συνεργασίες με πολύ μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού στον χώρο της ανεξάρτητης μουσικής. Μεταξύ αυτών είναι η καναδική Arbus και η αμερικανική Sub pop που έχουν εκτόπισμα αλλά και χαρακτήρα.
Το τελευταίο της στοίχημα μοιάζει να είναι το πέρασμα των συνόρων και η κατάκτηση ενός διεθνούς κοινού που μοιάζει να το κερδίζει προσθέτοντας στον ήχο και τα τραγούδια της τον vintage ήχο του μπουζουκιού. Εδώ και πολλά χρόνια λέμε ότι αν κάποιος θέλει να διεκδικήσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στη διεθνή μουσική σκηνή θα πρέπει να το κάνει προβάλλοντας με έντονο τρόπο τόσο την προσωπική του όσο και την εθνική του ταυτότητα. Ηδη τα φεστιβάλ του εξωτερικού ανταποκρίνονται πολύ θετικά, ενώ και στις πλατφόρμες streaming η Σtella βρίσκεται πολύ ψηλά. Είναι μια στιγμή ατομικής ευτυχίας για την ίδια!
ΤΖΟΝΙ ΜΙΤΣΕΛ ΚΑΙ ΝΙΛ ΓΙΑΝΓΚ
Είχα ξαναγράψει σε αυτό εδώ το newsletter πριν από καιρό για τη στάση που κράτησαν τόσο ο Νιλ Γιανγκ όσο και η Τζόνι Μίτσελ όταν πριν από δύο χρόνια απέσυραν από το Spotify ολόκληρο τον κατάλογο με τα τραγούδια τους, κατηγορώντας την πλατφόρμα ότι παραπληροφορεί σε σχέση με τα εμβόλια και ρισκάρει τις ζωές των ανθρώπων. Το είχαν κάνει μάλιστα πληρώνοντας και ένα σημαντικό οικονομικό τίμημα για τα δύο χρόνια που έμειναν εκτός.
Η Τζόνι Μίτσελ μάλιστα είχε δηλώσει ότι αποχωρεί σε ένδειξη συμπαράστασης και υποστήριξης στον Νιλ Γιανγκ. Οπως σχεδόν ταυτόχρονα είχαν αποχωρήσει τότε, έτσι ταυτόχρονα επέστρεψαν πριν από λίγες ημέρες με όλο τον κατάλογο των τραγουδιών τους. Αν και η χαρά μου είναι πολύ μεγάλη ξαναβρίσκοντας στην πλατφόρμα αγαπημένα τραγούδια που μου έλειπαν τόσο καιρό, η ανακοίνωση του Γιανγκ δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Επιστρέφει όχι γιατί έχουν αλλάξει οι συνθήκες και τα πράγματα έγιναν καλύτερα, αλλά γιατί είναι τόσο χάλια και στις άλλες πλατφόρμες όσο και σε αυτήν από την οποία αποχώρησαν, ούτως ώστε να μην έχει καμιά σημασία η απόφασή του. Οπως καταλαβαίνετε, από τους οπαδούς τους σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει ένας σκεπτικισμός, όχι τόσο για τους ίδιους φυσικά αλλά γιατί έδωσαν έναν αγώνα μάλλον μόνοι τους, απέναντι σε μια αυτοκρατορία. Φυσικά η σημερινή λίστα του blender είναι αφιερωμένη σε ορισμένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των δύο αυτών σπουδαίων και μοναχικών καλλιτεχνών.