Ο αγαπημένος του τραγουδιστής, Τζάστιν Μπίμπερ (χωρίς σχόλια παρακαλώ…), έχει κάνει τεράστια επιτυχία με κομμάτια όπως το «Never Say Never», ήτοι «ποτέ μη λες ποτέ». Σε έναν από τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού, ο Καναδός pop icon λέει πως «κοίτα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να περπατήσω μέσα από την φωτιά».
Ο Μάρκο Ρόις νιώθει ότι αυτός ο στίχος εκφράζει απόλυτα την πορεία του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Γιατί, στα 34 του χρόνια, ο χαρισματικός μπαλαδόρος από το Ντόρτμουντ, ο οποίος ξεφεύγει από το στερεότυπο του Γερμανού γεμάτου φυσική δύναμη και εσωτερική πειθαρχία ποδοσφαιριστή, φρόντισε να σβήσει όλες τις φωτιές που συνάντησε για να φτάσει μέχρι εδώ.
Αυτές οι φωτιές, ως επί το πλείστον, του εμφανίζονταν όλα αυτά τα χρόνια με δύο μορφές: Οδυνηρή απώλεια τίτλων και αποκαρδιωτικοί τραυματισμοί που του στέρησαν την συμμετοχή σε πέντε (!) μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική Γερμανίας. Μια εξ’ αυτών, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, όπου η Νατσιονάλμαντσαφτ αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μετά από 24 ολόκληρα χρόνια.
Στα πανηγύρια, ο «χρυσός» σκόρερ στην παράταση του τελικού με την Αργεντινή, Μάριο Γκέτσε, δεν ξέχασε τον κολλητό και άλλοτε συμπαίκτη του Μάρκο, ο οποίος πήρε το μικρό του όνομα από την λατρεία των γονιών του για τον θρυλικό Ολλανδό γκολτζή, Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Με το μετάλλιο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο στήθος, ο Γκέτσε πόζαρε κρατώντας μια φανέλα της Γερμανίας με το όνομα «Reus» και το «21» στην πλάτη. Αυτή, δηλαδή, που θα φορούσε στα γήπεδα της Βραζιλίας ο φίλος του, εάν δεν είχε ένα ακόμα ραντεβού με την ατυχία.
Εάν δεν γινόταν ποδοσφαιριστής, ο Ρόις θα ήθελε να γίνει πιλότος. Γι’ αυτό, ίσως, όταν είναι απόλυτα υγιής και κεφάτος, στο γήπεδο φαίνεται σαν να πετάει, σαν να μην αγγίζουν τα πόδια του το χορτάρι.
Εσχάτως, αυτό το κέφι, αυτή η σπιρτάδα έχουν χαθεί. Ο Μάρκο, όμως, έχει μάθει να μην το βάζει κάτω. Ο προπονητής του στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, Έντιν Τέρζιτς, τον έχει καθίσει στον πάγκο, αλλά ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει στο γήπεδο και να κάνει μια ενέργεια που θα φέρει τα πάνω – κάτω.
Το καλοκαίρι λήγει το συμβόλαιό του με την ομάδα της γενέτειρας και της καρδιάς του. Και, μετά από δώδεκα χρόνια, ο δεύτερος σε γκολ και πέμπτος σε συμμετοχές σταρ στην ιστορία των Βεστφαλών αναμένεται να αποχαιρετήσει το «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ», το δεύτερο σπίτι του. Ενδεχομένως να το κάνει για να γυρίσει στην Γκλάντμπαχ, όπου έπαιξε τρία χρόνια και έχει μια ξεχωριστή σχέση, ή να δοκιμάσει την εμπειρία της Premier League, αφού φλερτάρει εσχάτως με την Γουέστ Χαμ.
Όλα δείχνουν ότι θα πει «αντίο» στην ομάδα που τον σημάδεψε, αφού μαζί της έζησε αρκετές χαρές με την μορφή νικών, αλλά γεύτηκε κυρίως πίκρες, Με εξαίρεση, άλλωστε, δύο Κύπελλα και δύο Σούπερ Καπ, έχει βιώσει απώλεια σπουδαίων τίτλων, με πιο πρόσφατο το περυσινό πρωτάθλημα.
Η Μπορούσια ήταν μια ανάσα από την κατάκτηση της Bundesliga και κρατούσε την τύχη της στα χέρια της. Την τελευταία αγωνιστική, όμως, έχυσε την καρδάρα με το γάλα και είδε, για άλλη μια σεζόν, την Μπάγερν Μονάχου να σηκώνει την πολυπόθητη σαλατιέρα.
«Στην αρχή, ήμουν εντελώς χαμένος και διαλυμένος» θυμάται για τα συναισθήματά του μόλις συνειδητοποίησε το μέγεθος της χαμένης ευκαιρίας για το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του. Ως αρχηγός, ιδιότητα που έχει εδώ και έξι χρόνια, υποσχέθηκε ότι η ομάδα του θα επανέλθει φέτος και θα παλέψει εκ νέου για τον τίτλο. Δεν το έκανε και πλέον παλεύει για το εισιτήριο του Champions League της επόμενης περιόδου.
Στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, όμως, η Μπορούσια έφτασε ήδη στα προημιτελικά και απέχει 90 λεπτά από την επιστροφή στην κορυφαία τετράδα, για πρώτη φορά από το 2013. Από τότε δηλαδή που, με τον Ρόις στην ενδεκάδα, έφτασε στον τελικό ο οποίος, όπως και φέτος, διεξήχθη στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου.
Με τον χαρισματικό Γιούργκεν Κλοπ στην άκρη του πάγκου, η Μπορούσια σκόραρε με πέναλτι που κέρδισε ο Μάρκο, ήταν ανταγωνιστική μέχρι τα τελευταία λεπτά, αλλά εν τέλει ηττήθηκε από τη Νέμεσή της, την Μπάγερν Μονάχου.
Σήμερα, έντεκα χρόνια αργότερα, ο Ρόις ονειρεύεται μια μεγάλη πρόκριση κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ξέρει ότι πιθανότατα θα περιμένει την ευκαιρία του καθισμένος στον πάγκο. Ο Τέρζιτς, όμως, γνωρίζει επίσης ότι εάν έχει στο ρόστερ έναν παίκτη που μπορεί να κάνει την διαφορά με μια του ενέργεια, αυτός είναι ο ξανθομάλλης μπαλαδόρος που αναδείχθηκε τρεις φορές κορυφαίος παίκτης της Bundesliga και καλύτερος παίκτης στην Γερμανία άλλες δύο.
Οι ατομικές διακρίσεις δεν λείπουν, σε αντίθεση με τους τίτλους. Ο Ρόις νιώθει γεμάτος, αλλά ονειρεύεται ένα τρελό, γλυκύτατο κερασάκι, σε μορφή κούπας με τα μεγάλα αυτιά, στις πιθανότατα τελευταίες εβδομάδες παρουσίας στην ομάδα που αγάπησε από πιτσιρικάς και στα τμήματα υποδομής της οποίας ανδρώθηκε και εξελίχθηκε σε κάτι ξεχωριστό.
«Πάντα υπήρχαν προτάσεις από άλλες ομάδες, αλλά η απόλυτη προτεραιότητά μου ήταν να μείνω εδώ, στην ομάδα των ονείρων μου» ξεκαθάριζε όταν δεν έκανε (υποχρεωτικές) σκέψεις για αποχώρηση. Και τώρα, με βαριά καρδιά θα φύγει, ειδικά αν πρέπει να… ταλαιπωρήσει με μετακομίσεις την σύζυγό του, μοντέλο Σκάρλετ Γκάρτμαν, και τα δύο παιδιά τους.
«Πρέπει να μείνεις δυνατός μέσα στο κεφάλι σου. Πρέπει να μάθεις να ζεις με τους τραυματισμούς και τις αναποδιές στο επάγγελμά μας. Τελικά, αυτά θα σε κάνουν πιο δυνατό γιατί, μετά απ’ όσα έχεις περάσει, ξέρεις τι μπορείς να πετύχεις» λέει για τις φωτιές που αντιμετώπισε σε 18 χρόνια καριέρας. Και ήταν πολλές, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να τον λυγίσουν.
«Είμαι ευτυχισμένος που είμαι σε αυτή την δουλειά για τόσα χρόνια. Υπήρξαν σκληρές στιγμές, αλλά έμαθα στην ζωή ότι πάντα υπάρχουν πιο σκληρές καταστάσεις για άλλους. Έτσι είναι η ζωή, έτσι συμβαίνει στην ζωή» συμπληρώνει για τα μαθήματα που έχει πάρει, αφομοιώσει και εξελίξει μέσα του.
Απόψε, στο δεύτερο σπίτι του, το «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ», ο Μάρκο Ρόις θα νιώσει και πάλι να ανατριχιάζει όταν θα ακούσει τον κόσμο να τραγουδάει το «You’ll never walk alone». Θα νιώσει το στομάχι του να σφίγγεται βλέποντας τους συμπαίκτες του να τα δίνουν όλα για την πρόκριση. Θα αγωνιά περιμένοντας την δική του ευκαιρία ερχόμενος από τον πάγκο.
Και, εφόσον ο Τέρζιτς του κάνει το πολυπόθητο νεύμα του «έλα, μπαίνεις», ένας από τους πιο χαρισματικούς, αλλά και άτυχους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, θα είναι απόλυτα έτοιμος για να παλέψει για μια τελευταία ευκαιρία που θα τον βοηθήσει να αποδιώξει επιτέλους από πάνω του την στάμπα ενός υπέροχου loser.