Ο Χεσούς Νάβας δεν θα φύγει ποτέ από την Σεβίλλη

Τους φώναζαν χαϊδευτικά «Οι τρεις σωματοφύλακες». Ηταν τα τρία μεγαλύτερα ταλέντα που είχε βγάλει το φυτώριο της Σεβίλλης τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά η μοίρα θέλησε να παίξουν πολύ λίγο μαζί στην πρώτη ομάδα.
 
Ο μεγαλύτερος όλων, ο Αντόνιο Πουέρτα, γεννηθείς τον Νοέμβριο του 1984, έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία 23 ετών, τρία 24ωρα αφότου είχε καταρρεύσει σε αγώνα πρωταθλήματος με τη Χετάφε, εξαιτίας αρρυθμιογόνου μυοκαρδιοπάθειας.
 
Ο μεσαίος, ο κατά ένα χρόνο μικρότερος Χεσούς Νάβας, καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα, έκανε μεταγραφή είκοσι εκατ. ευρώ στη Μάντσεστερ Σίτι και επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του, από την οποία αποφάσισε και πάλι να φύγει, σε ηλικία 38 ετών πια.
 
Ο μικρότερος, ο κατά τέσσερις μήνες νεαρότερος από τον Νάβας Σέρχιο Ράμος, έπαιξε ελάχιστα στη Σεβίλλη, έκανε μεταγραφή 25 εκατ. ευρώ στη Ρεάλ Μαδρίτης, έγραψε ιστορία με τη φανέλα της Βασίλισσας, πήγε στην Παρί Σεν Ζερμέν, για να αυγατίσει (και άλλο) τον τραπεζικό του λογαριασμό, και τον περασμένο Σεπτέμβριο επέστρεψε στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», από το οποίο αναμένεται να φύγει εκ νέου σε λίγες εβδομάδες.
 
Το βράδυ της Τετάρτης (15/05), στον αγώνα πρωταθλήματος με την Κάντιθ, ο Χεσούς Νάβας συμπλήρωσε 500 ματς στην ισπανική La Liga, όλα με τη φανέλα της Σεβίλλης. Είναι μόλις ο έκτος παίκτης στην ιστορία της λίγκας που τα καταφέρνει με μια ομάδα, μπαίνοντας σε μια ελίτ όπου βρίσκονται πέντε παίκτες-θρύλοι: Μανόλο Σαντσίς, Ραούλ Γκονθάλεθ, Ικερ Κασίγιας (Ρεάλ Μαδρίτης), Λιονέλ Μέσι και Τσάβι Ερνάντεθ (Μπαρτσελόνα).
 
Εξι λεπτά πριν από τη συμπλήρωση των 90΄, ο προπονητής Κίκε Σάντσεθ Φλόρες αποφάσισε να τον αντικαταστήσει, προκειμένου να γνωρίσει την αποθέωση από τους φιλάθλους, σε μια τόσο ξεχωριστή βραδιά για τον ίδιο.
 
Οταν είδε τον τέταρτο διαιτητή να κρατάει το ηλεκτρονικό ταμπλό με το «16», τον αριθμό που φοράει στη μνήμη του αδικοχαμένου φίλου του Πουέρτα, όντας και ένας από αυτούς που μετέφεραν το φέρετρο στην κηδεία του, βούρκωσε.
 
Εβγαλε και φόρεσε το περιβραχιόνιο στον επίσης καλό του φίλο και νονό του πρώτου του παιδιού, Σέρχιο Ράμος (είπαμε, ήταν «οι τρεις σωματοφύλακες»), και αποχώρησε με δάκρυα στα μπλε μάτια του, με τις ιαχές «Νάβας, Νάβας» να δονούν το γήπεδο της Σεβίλλης.
 
Εκείνα τα δάκρυα έμοιαζαν με αυτά ενός αποχαιρετισμού, παρότι δεν είχε κυκλοφορήσει κάτι σχετικό. Και, λίγες ώρες αργότερα, αυτό το «αντίο» επιβεβαιώθηκε. Σκυθρωπός, σαν να μετέφερε το πιο δυσάρεστο νέο, ο Νάβας ανακοίνωνε σε βίντεο ότι στο τέλος της σεζόν θα αποχωρήσει από τη Σεβίλλη, όπου «έζησα τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου».
 
Για του λόγου το αληθές, σε μια ομάδα που ήταν πάντα δεύτερης ταχύτητας στην Ισπανία, πίσω από τους μεγάλους, ο χαρισματικός εξτρέμ, που στο λυκόφως της καριέρας του έγινε ένας εξαιρετικός μπακ-χαφ, κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα Europa League, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, δύο Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας.
 
Τα δύο τελευταία Europa League, μάλιστα, τα σήκωσε ως αρχηγός. Ως το απόλυτο παράδειγμα, ο φάρος για όλα τα παιδιά που παλεύουν μέσα από το φυτώριο να βρεθούν στην πρώτη ομάδα και να μοιάσουν στον Νάβας, στον Ράμος, στον Πουέρτα…
 
Η λαμπρή του καριέρα, η οποία του έχει επιτρέψει να χτίσει μια περιουσία που ξεπερνάει τα 60 εκατ. ευρώ, απειλήθηκε με πρόωρη διάλυση στα πρώτα του χρόνια. Είχε τρομερές κρίσεις άγχους όταν έφευγε για αρκετές ημέρες από τη ζεστασιά, από την ασφάλεια της οικογένειας.
 
Φοβερά εσωστρεφής και ντροπαλός, είχε εξάρτηση από τον μεγαλύτερο αδελφό του Μάρκο (επίσης ποδοσφαιριστής), δυσκολευόταν υπερβολικά να δημιουργήσει σχέσεις και φιλίες με ανθρώπους έξω από το οικογενειακό του περιβάλλον και ένιωθε άβολα όταν τον αναγνώριζαν στον δρόμο, όταν ήταν στο επίκεντρο της προσοχής.
 
Το όνειρό του, άλλωστε, δεν ήταν να γίνει διάσημος ποδοσφαιριστής, αλλά απλώς να παίζει μπάλα. Με την ίδια λατρεμένη αναρχία που έδειχνε στους δρόμους του χωριού του, Λος Παλάθιος, όταν μαζευόταν με τους φίλους του και κλωτσούσε το τόπι από νωρίς το πρωί μέχρι να πέσει εντελώς ο ήλιος.
 
Στη διάρκεια μιας προετοιμασίας και αφού είχε περάσει μέρες τρώγοντας ελάχιστα και αδυνατώντας να κοιμηθεί σαν άνθρωπος, τηλεφώνησε στον πρόεδρο Χοσέ Μαρία Ντελ Νίδο στις τέσσερις το πρωί. «Πρόεδρε, φεύγω» του είπε πανικόβλητος ο Χεσούς, ο οποίος, εξαιτίας αυτών των κρίσεων άγχους, δεν έπαιξε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 με την Ισπανία.
 
Εφτασε στο σημείο να κάνει προετοιμασία το πρωί με τη Σεβίλλη και να κοιμάται το βράδυ στο πατρικό του, με τον πατέρα του να τον πηγαινοφέρνει. Ευτυχώς, το χωριό του από το μέρος της προετοιμασίας απείχε περίπου μία ώρα με το αυτοκίνητο.
 
Υποβλήθηκε σε θεραπεία, βρήκε στο πρόσωπο του Αργεντινού επιθετικού Χαβιέρ Σαβιόλα έναν αδελφικό φίλο που τον βοήθησε να νικήσει τους δαίμονές του και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω του.
 
Για την ακρίβεια, κοίταξε μόνο μπροστά. Γιατί, μπορεί λόγω των κρίσεων άγχους να έχασε τη συμμετοχή σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20, αλλά με την εθνική ομάδα των ανδρών πανηγύρισε την κατάκτηση του Μουντιάλ (2010), του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2012) και του Nations League (2023), όντας ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έχει στη συλλογή του αυτή την άτυπη, τριπλή κορόνα.
 
Τη Δευτέρα (20/05), ο ομοσπονδιακός προπονητής Λουίς ντε λα Φουέντε αναμένεται να τον ανακοινώσει μεταξύ των 26 παικτών που θα ταξιδέψουν στη Γερμανία για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, παρότι είναι πλέον 38 ετών.
 
Και, εφόσον κληθεί, θα πάρει μέρος στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση της διεθνούς καριέρας του ως πρώην πια παίκτης της Σεβίλλης, αφού έκρινε πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αποχωριστεί τον σύλλογο που υπηρέτησε συνολικά είκοσι χρόνια, τέσσερα ως ερασιτέχνης στα τμήματα υποδομής και 16 ως επαγγελματίας στην πρώτη ομάδα.
 
Νιώθει ότι «άδειασε», στενοχωριέται με την αγωνιστική πτώση και τα διοικητικά προβλήματα της Σεβίλλης και, για να συνεχίσει να απολαμβάνει το να παίζει μπάλα, θα το κάνει πιθανότατα σε έναν εξωτικό (ποδοσφαιρικά) προορισμό, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Σαουδική Αραβία. Το τερπνόν, δηλαδή, μετά του ωφελίμου.
 
Οπως την τετραετία που έπαιξε στη Μάντσεστερ Σίτι, θα φύγει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, μαζί βεβαίως με την εδώ και 13 χρόνια σύζυγό του, Αλεχάντρα, και τα δύο αγόρια τους, Χεσούς και Ρομέο. Δεν πρόκειται, όμως, να έχει ξανά κρίσεις άγχους. Ξέρει ότι η Σεβίλλη θα είναι πάντα μέσα του, όσο μακριά και αν βρίσκεται από αυτήν.