Τα ραντεβού ήταν πάντα στο κλαμπ γκολφ του Μοντανιά, σε απόσταση μίας ώρας με το αυτοκίνητο από τη Βαρκελώνη. Εκεί, μεταξύ απεριτίφ και (μάλλον αδέξιων) χτυπημάτων με το μπαστούνι, Γιόχαν Κρόιφ και Πεπ Γκουαρδιόλα μιλούσαν για ώρες. Και, σχεδόν αποκλειστικά, μιλούσαν για μπάλα.
«Αν δεν υπήρχε ο Γιόχαν, δεν θα ήμουν εδώ», παραδέχεται ο Καταλανός προπονητής, ο οποίος θήτευσε δίπλα στον «ιπτάμενο Ολλανδό» πρώτα ως ποδοσφαιριστής και, στη συνέχεια, όντας στην άκρη του πάγκου. Τότε που οι εκπαιδευτικές συναντήσεις του με τον Κρόιφ ήταν ακόμα πιο συχνές.
«Με δίδαξε να θέλω συνεχώς πιο πολλά, πιο πολλά» εξηγεί. Και, όταν λέει «πιο πολλά», δεν εννοεί σε τίτλους, αλλά σε προσπάθεια εξέλιξης της ποδοσφαιρικής ιδέας. Σε διαρκή βελτίωση και ανάπτυξη του «total football» που ο Κρόιφ έμαθε από πρώτο χέρι, δίπλα σε Ρίνους Μίχελς και Στέφαν Κόβατς, στον κορυφαίο Αγιαξ όλων των εποχών.
Το απόγευμα της Κυριακής (19/05), η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρδιόλα έγραψε ιστορία, αφού έγινε η πρώτη ομάδα στα 136 χρόνια ζωής του αγγλικού πρωταθλήματος που κατακτά τέσσερις διαδοχικούς τίτλους.
Και, το πιο σημαντικό, το έκανε χωρίς να προδίδει ποτέ την ποδοσφαιρική ιδέα του τεχνικού καθοδηγητή της. Στα 53 του χρόνια και με 17 ως προπονητής, ο Πεπ μετράει αισίως 38 τίτλους.
Και, παρότι μετά το ματς-τίτλου επί της Γουέστ Χαμ (3-1) είπε ότι «είμαι πιο κοντά στο να φύγω από το να μείνω στη Μάντσεστερ Σίτι», επειδή το συμβόλαιο με τους Πολίτες λήγει το καλοκαίρι του 2025, είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσει να κατακτά τίτλους.
Με τον πιο χαρισματικό μαθητή του Κρόιφ, όμως, σημασία δεν έχουν οι τίτλοι που προσθέτει στο παλμαρέ του, αλλά ο τρόπος που τα καταφέρνει. Οπως, δηλαδή, ίσχυε και για τον δάσκαλο, μέντορα και φίλο του.
Το «Danke» και 80 χιλιάδες μπίρες
Ο Μάιος, εκτός από εποχή τίτλων, είναι και περίοδος αποχαιρετισμών. Ραούλ Γκαρθία και Ικερ Μουνιάιν είπαν «αντίο» με γκολ στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, ο προπονητής φυσικής κατάστασης Οσκαρ Ορτέγα αφήνει πίσω του την Ατλέτικο Μαδρίτης μετά από 13 χρόνια στο πλευρό του Ντιέγκο Σιμεόνε, ενώ ο Αρνε Σλοτ βίωσε την αποθέωση των φίλων της Φέγενορντ, υπό τους ήχους του «You’ll never walk alone».
Εν αγνοία του, όμως, ο Ολλανδός προπονητής άκουσε για πρώτη φορά το όνομά του να δονεί τις κερκίδες του «Ανφιλντ», που θα είναι το νέο του σπίτι. Το σύνθημα για το «Arne Slot, la la la», μάλιστα, το έδωσε ο προκάτοχός του στον πάγκο της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ!
Το «Danke» (ευχαριστώ στα γερμανικά) κυριάρχησε το απόγευμα της Κυριακής (19/05), μαζί με τα δεκάδες πανό και πλακάτ ευγνωμοσύνης για τον Γερμανό προπονητή, ο οποίος αφήνει τον πάγκο των Κόκκινων ύστερα από εννέα χρόνια, στα οποία η ομάδα της Βόρειας Αγγλίας ξόρκισε την κατάρα του πρωταθλήματος με την πρώτη κατάκτηση μετά από τριάντα χρόνια, ενώ μεταξύ άλλων πανηγύρισε και ένα Champions League.
Θα μπορούσε, αναμφίβολα, να κατακτήσει και άλλους τίτλους. Ακόμα και έτσι, όμως, το δέσιμο του Κλοπ με τον σύλλογο και τον κόσμο ήταν μοναδικό και αιώνιο. Γιατί, πρωτίστως, μετέτρεψε τους αμφισβητίες σε πιστούς της ιδέας.
Αν δεν είχε τον δικό του αποχαιρετισμό, είναι δεδομένο ότι, μία ημέρα πριν (18/05), ο Κλοπ θα ήταν στις εξέδρες του «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ» για να πει το δικό του «αντίο» στον Μάρκο Ρόις.
Μετά από δώδεκα χρόνια, ο αρχηγός της Μπορούσια Ντόρτμουντ βγάζει την κίτρινη φανέλα στο τέλος της σεζόν, το οποίο ελπίζει να τον βρει πρωταθλητή Ευρώπης, αφού το τελευταίο του ματς θα είναι ο τελικός του Champions League κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο συγκλονιστικό του αντίο στο γήπεδο της Μπορούσια, το κορεό με μια τεράστια φανέλα με το «11» και το «Danke Marko!» είχε την τιμητική του. Ο Ρόις, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης, κέρασε από μία μπίρα και τους 80 χιλιάδες φιλάθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο…
Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς
Για έκτη διαδοχική σεζόν, ο πρωταθλητής του ΝΒΑ θα είναι διαφορετικός, κάτι που είχε να συμβεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου από το 1980. Για πρώτη φορά στην ιστορία, στους τελικούς Περιφέρειας δεν θα βρίσκεται ούτε τωρινός ούτε παλαιότερος MVP.
Ο Νίκολα Γιόκιτς, παρότι κατέγραψε 34 πόντους, 19 ριμπάουντ και 13 ασίστ, έφτασε εξαντλημένος στην τελική ευθεία του Game 7 μεταξύ Ντένβερ Νάγκετς και Μινεσότα Τίμπεργουλφς, στο οποίο οι πρωταθλητές παρέδωσαν την κορόνα τους (90-98) εξαιτίας μιας ομάδας που δείχνει ικανή να κάνει την υπέρβαση που δεν μπόρεσε ούτε ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της, Κέβιν Γκαρνέτ.
Στον τελικό της Δυτικής Περιφέρειας, όμως, τους Τίμπεργουλφς περιμένει ένα άλλο χαρισματικό μέλος της μεγάλης των πλάβι σχολής, ήτοι της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ο Σέρβος Γιόκιτς δίνει τη σκυτάλη στον Σλοβένο Λούκα Ντόντσιτς, ο οποίος οδήγησε τους Ντάλας Μάβερικς στον τελικό για τέταρτη φορά, με τριπλ νταμπλ (29 πόντους – δέκα ριμπάουντ – δέκα ασίστ) στο έκτο ματς κόντρα στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ (117-116) για το τελικό 4-2.
Στην Ανατολική Περιφέρεια, οι Ιντιάνα Πέισερς γκρέμισαν εκ νέου το όνειρο των Νιου Γιορκ Νικς (130-109) και, με συνολικό σκορ 4-3, έκλεισαν ραντεβού στους τελικούς με τους Μπόστον Σέλτικς, το φαβορί για τον φετινό τίτλο. Προς το παρόν, τουλάχιστον…
Η αθλητικομάνα Θεσσαλονίκη
Ποιος είπε ότι το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό; Για ρωτήστε Βαγγέλη Παυλίδη, Χρήστο Τζόλη και Γιάννη Σφαιρόπουλο, οι οποίοι είχαν την τιμητική τους το Σαββατοκύριακο, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη γενέτειρά τους, τη Θεσσαλονίκη.
Στο Αλκμααρ, 2.386 χιλιόμετρα μακριά από τον Λευκό Πύργο, ο Παυλίδης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ολλανδικού πρωταθλήματος με 29 γκολ (όσα και ο Λούουκ Ντε Γιονγκ της Αϊντχόφεν), παίρνοντας τη σκυτάλη του Τάσου Δουβίκα, αλλά και των Νίκου Μαχλά και Γιώργου Γιακουμάκη, οι οποίοι στο παρελθόν ήταν επίσης αρχιγκολτζήδες στην Eredivisie.
Η μεταγραφή-άλμα σε μεγαλύτερη ομάδα φαντάζει δεδομένη για τον Παυλίδη, όχι απαραιτήτως για τον Τζόλη. Αυτός φαίνεται να έχει βρει την «Ιθάκη» του στο Ντίσελντορφ, 1.714 χιλιόμετρα μακριά από τα Λαδάδικα, όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Β’ Γερμανίας (με 22 γκολ) διεκδικώντας την άνοδο στην Bundesliga σε αγώνες μπαράζ με την Μπόχουμ. Αν η Φορτούνα ανέβει, θεωρείται σίγουρο ότι η διοίκησή της θα ενεργοποιήσει την οψιόν αγοράς στον δανεισμό από τη Νόριτς του MVP της φετινής σεζόν.
Στο Βελιγράδι, πολύ πιο κοντά (633 χιλιόμετρα) στην Πλατεία Αριστοτέλους, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έγραψε ιστορία με τον Ερυθρό Αστέρα. Κατέκτησε την Αδριατική Λίγκα «σκουπίζοντας» στον τελικό την Παρτιζάν (3-0), όντας ο πρώτος προπονητής που μετράει έξι διαδοχικές νίκες επί του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τα εννέα ευρωπαϊκά στέμματα.
Ποιος Φερστάπεν; Ποιο Γκραν Πρι;
Είναι άδικο για τον Μαξ Φερστάπεν και για την πέμπτη νίκη του Ολλανδού πιλότου τής Red Bull στα επτά Γκραν Πρι της Formula 1 που έχουν διεξαχθεί μέχρι τώρα και η οποία τον φέρνει λίγο πιο κοντά στο τέταρτο διαδοχικό παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Τα πάντα στο σιρκουί της Ιμολα, όμως, επισκιάστηκαν από τις εκδηλώσεις λατρείας και μνήμης για τον Αϊρτον Σιέννα, ο τραγικός θάνατος του οποίου στη στροφή Ταμπουρέλο της συγκεκριμένης πίστας συμπλήρωσε την Πρωτομαγιά τριάντα χρόνια.
Η πιο συγκινητική, συγκλονιστική στιγμή ήρθε όταν ο τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής, παλαίμαχος πλέον στη Formula 1, Σεμπάστιαν Φέτελ, οδήγησε παρόμοιο μονοθέσιο με αυτό που οδηγούσε ο Βραζιλιάνος στο ραντεβού του με τον θάνατο, ένα McLaren MP4/8.
Ο Γερμανός το έκανε ανεμίζοντας μία βραζιλιάνικη σημαία, αλλά και μία της Αυστρίας, στη μνήμη του Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ, ο οποίος είχε σκοτωθεί στα δοκιμαστικά του ίδιου Γκραν Πρι, μία ημέρα πριν από τον Σένα.
Σταμάτησε το μονοθέσιο στην ευθεία εκκίνησης τερματισμού και, με δάκρυα στα μάτια, τα οποία κύλησαν στο πρόσωπό του και στις δηλώσεις που έκανε μετά, γονάτισε και υποκλίθηκε στο μονοθέσιο ενός από τους θρύλους που τον έκαναν να λατρέψει και να υπηρετήσει τη Formula 1.