Ο Τραϊανός Δέλλας, με την ιδιότητα του πρεσβευτή του τελικού του Europa Conference League, ένεκα της (σπουδαίας) σταδιοδρομίας του ως ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, ανέλαβε την τιμή να μεταφέρει το τρόπαιο μέσα στον αγωνιστικό χώρο της «Αγιά Σοφιάς» και να το εναποθέσει στο πόντιουμ που είχε τοποθετήσει η UEFA ειδικά για την περίσταση.
Το έκανε πριν από τη σέντρα του τελικού μεταξύ Ολυμπιακού και Φιορεντίνα, το έκανε και μετά το τελευταίο σφύριγμα του Αρτούρ Σοάρες Ντίας, με το οποίο ο Πορτογάλος διαιτητής σφράγιζε τη μεγαλύτερη επιτυχία ελληνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου, με την παρθενική κατάκτηση για τη χώρα μας ενός ευρωπαϊκού τροπαίου.
Εμοιαζε σημειολογικό, αλλά ο «Τράι», ως επιφανές μέλος της Εθνικής Ελλάδας που περίπου τέτοια εποχή πριν από είκοσι χρόνια σόκαρε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην… Πορτογαλία (όπου, συμπτωματικά, γεννήθηκε ο διαιτητής του τελικού), παρέδιδε τη σκυτάλη στον Κώστα Φορτούνη, ο οποίος ως αρχηγός είχε το προνόμιο να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο.
Και εκείνος, ύστερα από δύο σοβαρότατους τραυματισμούς στους χιαστούς που τα προηγούμενα χρόνια απείλησαν να βάλουν πρόωρο τέλος σε μια σπουδαία καριέρα, δεν το παρέλαβε από τον πρόεδρο της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, όπως προστάζει το πρωτόκολλο. Οχι.
Ο Σλοβένος παράγοντας παραχώρησε αυτή την τιμή στο δεξί του χέρι και στον κατά πολλούς πραγματικά ισχυρό άνδρα της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας, στις τάξεις της οποίας βρίσκεται αισίως 16 χρόνια, αρχικά ως διευθυντής του τομέα των εθνικών ομοσπονδιών και, από το 2016, ως γενικός γραμματέας.
Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης ήταν ο τελευταίος που ακούμπησε το τρόπαιο, προτού το πάρουν στα χέρια τους οι Ερυθρόλευκοι. Και το έκανε, σε συνεννόηση με τον Τσέφεριν, για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του, Σάββα, ο οποίος συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με τον Ολυμπιακό, αφού τον υπηρέτησε από διάφορα πόστα.
Πρώτο αυτό του τερματοφύλακα, όντας κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς της ιστορίας του, τον Σεπτέμβριο του 1959, πάλι κόντρα σε ιταλική ομάδα (Μίλαν). Κρέμασε πρόωρα τα γάντια, μόλις στα 26 του χρόνια, για να τελειώσει τις σπουδές του και να πάρει το πτυχίο του φαρμακοποιού.
Η καρδιά του, όμως, τον πρόσταζε να επιστρέψει στην ομάδα του Λιμανιού. Και το έκανε τις τελευταίες δεκαετίες ως γενικός αρχηγός, ως αντιπρόεδρος και ως επίτιμος πρόεδρος, ιδιότητα που είχε όταν έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2020, σε ηλικία 85 ετών, και ύστερα από άνιση μάχη με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ο Σάββας, όμως, ήταν «παρών» το βράδυ της Τετάρτης (29/05) στην «Αγιά Σοφιά». Μέσα από τον μεγάλο του γιο, μέσα από τα λόγια του προέδρου του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη, αλλά και με τον έξι ετών εγγονό του, γιο του μικρού του γιου, Δημήτρη, ο οποίος πήρε το περήφανο όνομα του παππού του και ήταν στις εξέδρες του γηπέδου.
Και, όπως ήταν «παρών» ο Σάββας Θεοδωρίδης, παρόντα ήταν και τα θύματα της τραγωδίας της Θύρας 7 το 1981, αλλά και όλοι όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ολυμπιακό και δεν πρόλαβαν να τον δουν εν ζωή να σηκώνει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, κάτι που, μέχρι τώρα, πλησίασε μόνο ο Παναθηναϊκός το 1971, όταν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τον σταμάτησε ο θρυλικός Αγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.
Η κατάκτηση του Europa Conference League από τον Ολυμπιακό συνιστά τη (δεύτερη) μεγαλύτερη μέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί; Επειδή είναι το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που παίρνει ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα.
Γιατί είναι η πρώτη ομάδα εκτός του ευρωπαϊκού Big-5 (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία) που κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο τα τελευταία 13 χρόνια (τελευταία η Πόρτο το 2011 με το Europa League), με την Ελλάδα να γίνει η 21η χώρα με ευρωπαϊκό τρόπαιο. Δύο από τις πέντε χώρες που έχουν από ένα δεν υπάρχουν πια (Ανατολική Γερμανία και Τσεχοσλοβακία)!
Και, με αυτή την ιστορική επιτυχία, η χώρα μας ολοκλήρωσε τη μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών στη βαθμολογία της UEFA (11.400), ξεπερνώντας αυτήν της περιόδου 2001-02 (11.250), λίγους μήνες προτού η Ελλάδα εκπροσωπηθεί, για πρώτη και τελευταία φορά στην ποδοσφαιρική Ιστορία της, με τρεις (!) ομάδες στους ομίλους του Champions League.
Χάρη στο κατόρθωμα του Ολυμπιακού, μάλιστα, η Ελλάδα επέστρεψε στη 15η θέση της συγκεκριμένης βαθμολογίας και, στο νέο πρωτάθλημα, οι ομάδες θα παλέψουν και πάλι για πέντε ευρωπαϊκά εισιτήρια, δύο εκ των οποίων στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Μέσα στην… παράκρουση των πανηγυρισμών για την επιτυχία, ο πρόεδρος έθεσε ως επόμενο στόχο την κατάκτηση του Europa League, διοργάνωση στην οποία ο Ολυμπιακός μπαίνει απευθείας στο πρωτάθλημα, όπως διαμορφώνεται η πρώτη φάση των ευρωπαϊκών κυπέλλων από την επόμενη σεζόν. Αρκετοί παίκτες δεν έμειναν εκεί και έβαλαν ακόμα πιο ψηλά τον πήχυ, κάνοντας λόγο για διεκδίκηση του… Champions League!
Ακόμα και αν αμφότεροι στόχοι φαντάζουν μη ρεαλιστικοί (;), η επική πορεία και ο τίτλος του Ολυμπιακού πρέπει να αποτελέσουν φάρο και οδηγό για όλες τις ελληνικές ομάδες που συμμετέχουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα.
Γιατί, πέρα από την παγκόσμια αναγνώριση και το γεγονός ότι η Ελλάδα μπαίνει για τα καλά (και για τους σωστούς λόγους) στον ποδοσφαιρικό χάρτη, ο Ολυμπιακός θα βάλει στα ταμεία του γι’ αυτή την επιτυχία περί τα 16,5 εκατ. ευρώ, ένα πολύ σημαντικό ποσό που προκύπτει από όλη τη φετινή του ευρωπαϊκή πορεία, η οποία ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι από τα προκριματικά του Europa League.
Τότε που ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήταν ακόμα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα και δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το τέλος αυτής θα τον βρει μακριά από τη Σεβίλλη, με την οποία κατέκτησε το Europa League, σε μια ελληνική ομάδα, με την οποία έκανε το «2 στα 2» σε ευρωπαϊκά τρόπαια.
Ο «Μεντιλόπουλος», όπως τον βάφτισαν χαϊδευτικά τα ισπανικά ΜΜΕ, έγινε ο δεύτερος προπονητής που κατακτά δύο ευρωπαϊκά τρόπαια μετά τη συμπλήρωση των 62 ετών. Ποιος ήταν ο πρώτος; Ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος σε λίγες ώρες διεκδικεί ένα ακόμα Champions League στο τιμόνι της Ρεάλ Μαδρίτης!
Για να καταφέρει ο Μεντιλίμπαρ να γίνει επίσης μόλις ο δεύτερος προπονητής που κατακτά δύο ευρωπαϊκά τρόπαια σε δύο συνεχόμενες σεζόν μετά τον Ράφα Μπενίτεθ τη διετία 2003-2005, χρειάστηκε το «χρυσό» γκολ του Αγιούμπ Ελ Κααμπί.
Το ενδέκατο του Μαροκινού στο Europa Conference League (σε εννέα παιχνίδια!) και το 16ο συνολικά φέτος στην Ευρώπη, επίδοση που στα 69 χρόνια Ιστορίας των ευρωπαϊκών διοργανώσεων έχουν ξεπεράσει μόλις δύο παίκτες: Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δύο φορές με 17 και 16 γκολ τις σεζόν 2013-14 και 2015-16 (αμφότερες με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League) και ο Ραδαμέλ Φαλκάο με 18 γκολ τη σεζόν (2010-11 με την Πόρτο στο Europa League).
Οι ομάδες των δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών, τις συγκεκριμένες σεζόν, κατέκτησαν εντέλει και το τρόπαιο στη διοργάνωση στην οποία λάμβαναν μέρος. Μπορείτε μήπως να μαντέψετε τι έκανε ο Ολυμπιακός με τα γκολ του Ελ Κααμπί;
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.