Ο Γιόζιπ Ιλιτσιτς το ξέρει, έχει ήδη νικήσει

Ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι δεν φοβάται να εκφράσει δημοσίως τα συναισθήματά του. Δύσκολα, όμως, θα τον δει κάποιος να κλαίει, ειδικά μπροστά σε άλλους. Το έκανε πριν από λίγους μήνες, σε μια συνέντευξη όπου ο προπονητής της Αταλάντα έβγαλε τα εσώψυχά του, αναφερόμενος στον πιο ταλαντούχο ποδοσφαιριστή που είχε ποτέ υπό τις οδηγίες του. 
 
«Εκείνη την εποχή αρρώστησε. Κάποια στιγμή άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα, δεν ένιωθε καλά. Αρχισε να κλείνεται στον εαυτό του, στον κόσμο του, απομονώθηκε και όλα πήγαν προς το χειρότερο», εξηγεί για εκείνες τις δύσκολες στιγμές που βίωνε ο χαρισματικός μεσοεπιθετικός του. 
 
«Ηταν η αρχή για κάτι πολύ πιο δυνατό από έναν ιό. Ηταν ένας συνδυασμός πραγμάτων που μαζεύτηκαν εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορούσε να αντέξει μακριά από την οικογένειά του. Ημασταν πάντα μαζί του, αλλά είχε ένα σοβαρό πρόβλημα», συνεχίζει. 
 
Πριν από την κατάκτηση του Europa League που επιτεύχθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Δουβλίνο και κόντρα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιτυχία της Αταλάντα ήταν η πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League τη σεζόν 2019-2020, στην παρθενική της παρουσία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. 
 
Εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, η UEFA αποφάσισε η τελική φάση να διεξαχθεί σε μορφή Final 8 με νοκ άουτ αγώνες που θα λάμβαναν χώρα στη «φούσκα» της Λισσαβώνας, με αυστηρότατους υγειονομικούς ελέγχους. 
 
Μία εβδομάδα πριν από το ιστορικό αντάμωμα της ομάδας του με την Παρί Σεν Ζερμέν, από την οποία ηττήθηκε στις λεπτομέρειες και δεχόμενη δύο γκολ στις καθυστερήσεις, και ενώ η Αταλάντα είχε προηγηθεί στο σκορ (1-2), ο Γκασπερίνι πήγε στο νοσοκομείο να επισκεφθεί τον προαναφερθέντα παίκτη. Η εικόνα που αντίκρισε, τον σόκαρε. 
 
«Είχε χάσει δέκα – δώδεκα κιλά. Τον αγκάλιασα σαν να ήταν μια μικρή κούκλα και του είπα “έλα, Γιόζιπ, έλα μαζί μας…”», θυμάται ο βετεράνος προπονητής και βουρκώνει για τη συγκλονιστική συνάντηση με τον παίκτη που, επί της ουσίας, είχε οδηγήσει την Αταλάντα μέχρι τα προημιτελικά του Champions League.
 
Ο Γιόζιπ Ιλιτσιτς, ο περί ου ο λόγος, είχε κάνει εμφανίσεις άξιες για «Χρυσή Μπάλα», όπως έλεγε ο προπονητής του. Στη φάση των «16» κόντρα στη Βαλένθια σκόραρε στο θριαμβευτικό 4-1 του πρώτου αγώνα, ο οποίος διεξήχθη στο «Τζουσέπε Μεάτσα» του γειτονικού Μιλάνου, όπου μετέβησαν 40.000 φίλαθλοι της Αταλάντα, αφού το γήπεδο της ομάδας στο Μπέργκαμο δεν πληρούσε τις προδιαγραφές για να φιλοξενήσει ματς του Champions League.   
 
Είκοσι ημέρες αργότερα και με την COVID-19 να έχει παρασύρει τα πάντα στο διάβα της, η ρεβάνς στο «Μεστάγια» γίνεται σε άδειες εξέδρες. Δεν υπήρξαν, δηλαδή, φίλαθλοι για να θαυμάσουν από κοντά τη μοναδική παράσταση του χαρισματικού Σλοβένου: τέσσερα γκολ (!), όλα με το μεταξένιο, αριστερό του πόδι, και μια επίδοση που επιτυγχάνεται μόνο από εκλεκτούς της ασπρόμαυρης θεάς, στη νίκη – πρόκριση με 4-3 επί των Νυχτερίδων. 
 
Η συνέχεια, δυστυχώς, δεν ήταν ανάλογη. Το Μπέργκαμο ήταν η «περιοχή μηδέν» του κορωνοϊού στην Ιταλία. Ο ήχος των ασθενοφόρων έσπαγε τη νεκρική σιγή του lockdown, οι εικόνες με τα στρατιωτικά φορτηγά να μεταφέρουν εκατοντάδες φέρετρα κυριαρχούσαν στην τηλεόραση. 
 
Οι θλιβερές εικόνες τού θύμισαν τα δύσκολα παιδικά χρόνια. Τότε που έχασε τον πατέρα του από μακρά ασθένεια, όταν ήταν μόλις επτά μηνών. «Δεν ήξερα τη λέξη “μπαμπάς”, μου την έμαθαν και την εξήγησαν οι συμμαθητές μου στο σχολείο», αναφέρει. Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας τον υποχρέωσε να φύγει σαν κυνηγημένος από τη Βοσνία και να βρει καταφύγιο στη Σλοβενία. Εκείνος, η μητέρα του και ο αδελφός του Ιγκορ. 
 
Η τραγική πραγματικότητα και οι οδυνηρές αναμνήσεις διέλυσαν τον Σλοβένο γίγαντα των 190 εκατοστών. Η κατάθλιψη τον κατάπιε, του στέρησε τη χαρά και τη διάθεση για το ποδόσφαιρο. Και, κάτι που είναι ακόμη χειρότερο, τη χαρά και τη διάθεση για ζωή. 
 
«Φοβόμουν να πάω να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω, φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να ξαναδώ τους δικούς μου ανθρώπους», λέει για εκείνη την εποχή, όπου στο μυαλό του ερχόταν συνεχώς η εικόνα του Ντάβιντε Αστόρι. 
 
Του άλλοτε συμπαίκτη του στη Φιορεντίνα, ο οποίος στις 4 Μαρτίου 2018 άφησε την τελευταία του πνοή σε ξενοδοχείο του Ούντινε ενώ έπαιρνε έναν μεσημεριανό ύπνο, παραμονές αγώνα της ομάδας του. Η νεκροψία απέδωσε τον ξαφνικό χαμό του σε καρδιακή ανακοπή. Ηταν μόλις 31 ετών. 
 
Ο σούπερ σταρ της Αταλάντα δεν ήταν παρών στη μεγαλύτερη στιγμή της. Εδωσε σκληρή μάχη με την κατάθλιψη και με τη στήριξη της οικογένειάς του, της γυναίκας του και των δύο κοριτσιών τους, βγήκε νικητής. Σε δύο, μάλιστα, περιπτώσεις επέστρεψε στη δράση και χρειάστηκε να λείψει και πάλι για αρκετούς μήνες, αφού οι δαίμονές του δεν τον άφηναν σε ησυχία. 
 
Τον Αύγουστο του 2022, ύστερα από δώδεκα χρόνια στην ιταλική Serie A (Παλέρμο, Φιορεντίνα, Αταλάντα), ο Γιόζιπ ζήτησε από τη διοίκηση του συλλόγου του Μπέργκαμο να λύσουν κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του, ώστε να επιστρέψει στη χώρα του. 
 
Η Μάριμπορ, η ομάδα μέσω της οποίας έκανε το άλμα στο Καμπιονάτο, του άνοιξε την αγκαλιά της. Σκόραρε στο (δεύτερο) ντεμπούτο του, ένιωσε και πάλι ενεργός ποδοσφαιριστής και, με τις εμφανίσεις του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, κέρδισε την επιστροφή του στην εθνική ομάδα της Σλοβενίας μετά από δυόμισι χρόνια και παρότι είναι πλέον 36 ετών. 
 
Οταν ήταν πιτσιρικάς και λόγω κροατικού διαβατηρίου και βοσνιακής καταγωγής, είχε τη δυνατότητα να επιλέξει σε ποια από τις τρεις εθνικές ομάδες θα έπαιζε. Διάλεξε τη Σλοβενία γιατί, όπως έλεγε με κατηγορηματικό τρόπο, «είναι η χώρα που μου έδωσε τα πάντα». 
 
Το απόγευμα της Τρίτης (4/6), η ομάδα του Ματίας Κεκ έδωσε το πρώτο της φιλικό προετοιμασίας ενόψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Γερμανίας, στην τελική φάση του οποίου επιστρέφει μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. 
 
Στη Λιουμπλιάνα και κόντρα στην Αρμενία, ο Ιλιτσιτς μπήκε αλλαγή στο 59’ αντί του Ζαν Βιπότνικ. Μόλις τέσσερα λεπτά μετά και ύστερα από κάθετη πάσα του Πέταρ Στογιάνοβιτς, μπήκε στην περιοχή με την μπάλα στα πόδια, «χόρεψε» έναν αντίπαλο με μια από τις χαρακτηριστικές του ντρίμπλες και έστειλε την μπάλα να αναπαυθεί στο βάθος της εστίας του Ονιεν Τσαντσάρεβιτς. 
 
Αυτό το γκολ, παρότι έδωσε απλώς μια φιλική νίκη στη Σλοβενία (2-1), ήταν η επιβεβαίωση ότι ο Γιόζιπ Ιλιτσιτς είναι ξανά εδώ, γεμάτος ζωή και διάθεση για ποδόσφαιρο. Το χαμόγελο χαράς, ανακούφισης και λύτρωσης γέμισε με παρόμοια συναισθήματα όσους τον θαύμασαν και τον αγάπησαν στη διάρκεια της καριέρας του.
 
Λόγω ηλικίας ενδέχεται να μη συμπεριληφθεί στην τελική 26άδα που θα ταξιδέψει στη Γερμανία για να αντιμετωπίσει κατά σειρά Δανία, Σερβία και Αγγλία. Κάτι τέτοιο θα τον στενοχωρήσει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τον λυγίσει. Οταν, άλλωστε, έχεις νικήσει την κατάθλιψη, και μάλιστα δύο φορές, (σχεδόν) όλα τα άλλα μοιάζουν παιχνιδάκι στα μάτια σου…