Οποιος εύκολα ενθουσιάζεται, εξίσου εύκολα βαριέται. Η ευέξαπτη ελληνική κοινή γνώμη υπάγεται σε αυτήν την κατηγορία των προβλέψιμων μεταπτώσεων. Ο ζήλος του περυσινού «κινήματος της πετσέτας» φέτος έπαθε ηλίαση και αποσύρθηκε από τα εγκόσμια, πράγμα που φαίνεται από τις μειωμένες απαιτήσεις μας για νομιμότητα. Η περίπτωση του beach bar στη Ρόδο, που, περήφανο για τις πολλαπλές παρανομίες του, οργάνωσε πάρτι λίγες ώρες αφότου οι Αρχές ανακοίνωσαν την επικείμενη σφράγισή του, είναι ενδεικτική τού πρόσφορου εδάφους που βρίσκει πάντα η αποθρασυμένη παρανομία σ’ αυτή τη χώρα. Ποιος επιχειρηματίας μπορεί να είναι τόσο προκλητικά παραδόπιστος; Ποιος διαφημίζει την περιφρόνηση του νόμου και του δημοσίου συμφέροντος με τόση άνεση, ενώ όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω του; Αυτός που έχει πια μάθει ότι οι Ελληνες δαγκώνουν πολύ λιγότερο απ’ ό,τι γαβγίζουν.
Προεκλογική χαρτούρα
Το πρόβλημα με την εφαρμογή του νόμου έγκειται στο ότι κανείς δεν την επιθυμεί κατά βάθος, παρά μόνο κατά περίπτωση. Η προεκλογική αφισοκόλληση στην Αθήνα ήταν ένα τρανό παράδειγμα για το πώς η ανομία διαχέεται από τα ψηλά στα χαμηλά ως κουλτούρα και τρόπος ύπαρξης. Πώς να μην αλληθωρίζουν προς την παρατυπία οι πολίτες όταν το κάνουν τόσο άφοβα οι παρατάξεις; Με κυρίαρχο το ΚΚΕ στο επιθετικό μάρκετινγκ της χαρτούρας, τα κόμματα τις τελευταίες εβδομάδες επιδεικνύουν την αδιαφορία τους για τον νόμο και τους κατοίκους της πόλης, ενώ η δημοτική αρχή αποδεικνύει πόσο κούφιες ήταν οι οικολογικές της εξαγγελίες (όχι ότι είχε κανένας εχέφρων άνθρωπος αμφιβολία επ’ αυτού).
Eric
Ας μην είμαστε αχάριστοι, όμως. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Η ατμοσφαιρική νέα σειρά του Netflix «Eric» μάς ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη των 80s και μέσα από ένα art direction κορυφαίας σκηνογραφικής πιστότητας αναπαριστά τη δυσώδη αστική παρακμή και τις εύθραυστες κοινωνικές ισορροπίες που κάποτε κατέτρυχαν τη μεγάλη μητρόπολη. Η εξαφάνιση του 9χρονου Εντγκαρ, που πυροδοτεί μία εκτεταμένη έρευνα μαζί με μία σειρά αποκαλύψεων για την οικογένειά του, καθώς και για τον κοινωνικό και θεσμικό του περίγυρο, μπορεί να αναγνωστεί και ως ιστορία μίας πόλης. Οι μεταμορφώσεις των τόπων μας είναι πάντοτε επώδυνες, γιατί η εξέλιξη είναι εξ ορισμού μια αιματηρή διαδικασία.
Ennui
Για να εξελιχθείς, πρέπει και να το θέλεις. Ακόμα και η στασιμότητα απαιτεί κόπο και προσπάθεια, σε αντίθεση με την ανέξοδη παρακμή της οκνηρίας και της εγκατάλειψης. Είναι δύσκολο να διαγνώσει κανείς τις ενδόμυχες γνώμες και επιθυμίες όσων απροκάλυπτα αγνόησαν τις εκλογές, προτιμώντας την παραλία και τον καφέ: άραγε πιστεύουν ότι η πολιτική τακτοποιεί τη ζωή τους ως διά μαγείας; Θεωρούν ότι η γενική τους απογοήτευση (για τον κόσμο, για το σύστημα, για τη ζωή) δικαιολογεί την αποχή τους από τις δημοκρατικές διαδικασίες; Κάποιος πρέπει να τους ενημερώσει ότι η ανία είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το ότι βαριούνται, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, δεν τους κάνει ξεχωριστούς, αλλά κακούς πολίτες· η βαρεμάρα είναι η πολυτέλεια του ανεύθυνου.
Μια τελευταία παράσταση
Η νικητήρια εμφάνιση του –ευρωβουλευτή πια– Γιώργου Αυτιά σε τηλεοπτικό στούντιο λίγο μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων ήταν μία αντανάκλαση της ανίας των ψηφοφόρων. Επιστρατεύοντας όλες τις μεθόδους του εκφραστικού του οπλοστασίου, ο πρώην δημοσιογράφος έδωσε μία τελευταία τηλεοπτική παράσταση, λίγο πριν μεταφέρει την περφόρμανς στις Βρυξέλλες: συγκλονισμένος, συγκινημένος, άναυδος, δραματικά ευγνώμων, ο Γιώργος Αυτιάς ευχαρίστησε τους ψηφοφόρους που επιβράβευσαν πολιτικά την τηλεοπτικότητά του. Τυπικά, απευθύνθηκε σε εκείνους που τον τίμησαν με την ψήφο τους· ουσιαστικά, σε όσους τον βοήθησαν διά της αποχής τους.