Τέτοιες μέρες, το 2004, η αθλητική Ελλάδα δεν μπορούσε καν να φανταστεί τι επρόκειτο να ζήσει χάρη στο έπος της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Μία ιστορική επιτυχία που ξεκίνησε με νίκη επί της οικοδέσποινας στις 12 Ιουνίου και ολοκληρώθηκε με «ριπίτ» επί της παρέας του 19χρονου τότε Κριστιάνο Ρονάλντο, στον τελικό της 4ης Ιουλίου.
Ανεξαρτήτως του τι επρόκειτο να συμβεί Ιούνιο και Ιούλιο, όμως, η Ελλάδα ζούσε με την προσμονή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Των πρώτων Αγώνων στην χώρα που τους γέννησε μετά από 108 χρόνια, και όχι μετά από εκατό, αφού για την συγκεκριμένη, τόσο ξεχωριστή επέτειο επελέγη η Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι προφανώς επειδή υπάρχει πόλη Αθήνα στην πολιτεία της Τζόρτζια.
Ο Ροδόλφο Φερνάντεθ Φαρές, Ρούντι για φίλους και εχθρούς, ζούσε μοναδικές στιγμές μόλις στα 19 του, αφού επρόκειτο να γίνουν, μαζί με την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερή του Μάρτα, τα πρώτα αδέλφια από την Ισπανία που θα έδιναν το «παρών» ταυτόχρονα στα δύο τουρνουά μπάσκετ των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τα καμάρια του συνονόματου με τον Ρούντι πατέρα τους, Ροδόλφο, ο οποίος τη δεκαετία του ’70 υπήρξε μπασκετμπολίστας στην Μπανταλόνα και στη συνέχεια μετακόμισε στη Μαγιόρκα, όπου γεννήθηκαν τα παιδιά του.
Τον Μάιο του 2022, μόλις στα 66 του χρόνια και ύστερα από άνιση μάχη με ανίατη ασθένεια, ο Ροδόλφο έφυγε από τη ζωή. «Είναι ένας μαχητής, όπως η αδελφή μου και η μητέρα μου. Μάικλ Τζόρνταν και Κόμπι Μπράιαντ ήταν παράδειγμα για εμένα, αλλά εάν πρέπει να βρω κάποιον να λατρεύω ως πρότυπο, είναι εκείνος», είχε πει για τον πατέρα του ο Ρούντι, ο οποίος έκανε τα πρώτα του βήματα στα παρκέ χάρη στον Ροδόλφο.
Λίγο καιρό προτού ο πατέρας του αφήσει την τελευταία του πνοή, ο Ρούντι τού είχε υποσχεθεί ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού θα είναι ο τελευταίος σταθμός της θρυλικής καριέρας του, οι επιδόσεις της οποίας ξεπέρασαν κατά πολύ αυτές του πατέρα του και της αδελφής του.
«Μπορεί να είχα αποσυρθεί νωρίτερα, αλλά σε μια κουβέντα που είχαμε με τον πατέρα μου, όταν ήταν ήδη άρρωστος, μου είπε: “Πάλεψέ το μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες”. Και έτσι θα κάνω. Είμαι 39 ετών, πονάω, αλλά νιώθω καλά, με όρεξη και δίψα. Εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτό το άθλημα», αποκάλυψε πρόσφατα.
Το βράδυ της Δευτέρας (10/06), στο κατάμεστο «WiZink Center» της Μαδρίτης, ο Ρούντι ενδέχεται να έδωσε τον τελευταίο του αγώνα μπροστά στους φίλους της Ρεάλ. Στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος ACB, η Βασίλισσα προηγείται ήδη 2-0 της πρωτάρας UCAM Μούρθια και ψάχνει μία νίκη στην έδρα της Σταχτοπούτας για να σφραγίσει το 37ο πρωτάθλημα της ένδοξης ιστορίας της.
Ο Ρούντι, παρά τους διαρκείς πόνους, ήταν ο καλύτερος της ομάδας του με 14 πόντους (χωρίς άστοχο σουτ) και έξι ριμπάουντ, αποχωρώντας με δάκρυα πριν από το φινάλε της αναμέτρησης και γνωρίζοντας την αποθέωση των 17.000 φιλάθλων που παραβρέθηκαν στο γήπεδο.
Μετά το τέλος του αγώνα και αφού οι ομάδες είχαν αποσυρθεί στα αποδυτήρια, οι συμπαίκτες του Ρούντι τον έβγαλαν με το… ζόρι ξανά στο παρκέ, για να γνωρίσει εκ νέου την αποθέωση, η οποία κράτησε είκοσι ολόκληρα λεπτά.
Τα δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης ήταν απόλυτα ειλικρινή από έναν εκ των πιο επιφανών μελών της «χρυσής» γενιάς του ισπανικού μπάσκετ, σημαίες της οποίας ήταν ο Πάου Γκασόλ και ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, λίγο μεγαλύτεροι από τον Ρούντι και παλαίμαχοι πριν από αυτόν.
Μια εθνική ομάδα που διέλυσε όλα τα κοντέρ, κοίταξε στα μάτια τουλάχιστον δύο φορές την «Dream Team» των Ηνωμένων Πολιτειών σε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων και, με τον Ρούντι στις τάξεις της, κατέκτησε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τρία ολυμπιακά μετάλλια (τα δύο αργυρά) και έξι μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (τα τέσσερα χρυσά)!
Ενα ασύλληπτο, μυθικό παλμαρέ για έναν αθλητή που δημιούργησε περιουσία που ξεπερνάει τα εκατό εκατ. ευρώ, τόσο χάρη στα 13 χρόνια παρουσίας του στη Ρεάλ, όσο και στην τετραετία που δοκίμασε τις δυνάμεις του στο ΝΒΑ, με Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και Ντένβερ Νάγκετς.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έμαθε πάρα πολλά, ακόμα και το «πώς να πλησιάζεις μια γυναίκα, αφού σ’ το μαθαίνουν και αυτό», αποκαλύπτει. Εφτασε σε διψήφιο αριθμό πόντων κατά μέσο όρο μόνο την πρώτη του σεζόν, γιατί στη συνέχεια είχε προβλήματα με αρκετούς τραυματισμούς, ειδικά στην ταλαιπωρημένη του πλάτη. Δεν ένιωθε, πάντως, στο σπίτι του, όπως συνέβαινε στη Μαδρίτη, στα προάστια της οποίας μένει μόνιμα πλέον με τη σύζυγό του, μοντέλο και ηθοποιό Ελεν Λίντες, και τα δύο παιδιά τους, Αλαν και Ορα.
«Μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά ήρθα εδώ για να είμαι ηγέτης και να κατακτήσω τρόπαια», δικαιολόγησε την απόφασή του για επιστροφή στα πάτρια εδάφη και στην κορυφαία ομάδα μπάσκετ στην Ευρώπη, με την οποία μετράει τρεις Ευρωλίγκες, ένα Eurocup, ένα Διηπειρωτικό, έξι πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα και έξι Σούπερ Καπ Ισπανίας.
Μέσα στην εβδομάδα, εκτός απροόπτου, θα προσθέσει και έβδομο πρωτάθλημα στην τεράστια διαδρομή του, το κερασάκι της οποίας φιλοδοξεί να είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού.
Η Ισπανία, της οποίας είναι πλέον ο αρχηγός και ο πλέον βετεράνος παίκτης, βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, αλλά θα δώσει τους αγώνες του Προολυμπιακού τουρνουά στο σπίτι της (Βαλένθια) και, στα χαρτιά τουλάχιστον, έχει τη δυνατότητα να αποκλείσει Πολωνία, Φινλανδία και Μπαχάμες, τους πιο αξιόλογους αντιπάλους, για να βρεθεί στην Πόλη του Φωτός.
Αν τα καταφέρει, ο Ρούντι θα δώσει το «παρών» σε έκτους διαδοχικούς Αγώνες, μια ιστορική επίδοση για ένα πολύ ωραίο ταξίδι που ξεκίνησε το 2004 στην Αθήνα, για να ακολουθήσουν το Πεκίνο το 2008, το Λονδίνο το 2012, το Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016 και το Τόκιο το 2021.
Στην πλάτη του, στα πόδια του, τα χέρια του, οι πόνοι είναι παντού. Τον οδηγεί, όμως, η δίψα που ακόμα έχει για το άθλημα χάρη στο οποίο, όπως λέει περιπαικτικά, έμαθε να περπατάει, κάνοντας τα πρώτα του βήματα σε ένα παρκέ.
Εκεί που τον πήγαινε από πολύ μικρός ο πατέρας του, στον οποίο υποσχέθηκε ότι θα δώσει το «παρών» και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Και ο Ρούντι Φερνάντεθ, ακόμα και με τη φήμη του προκλητικού που τον συνοδεύει («ναι, έχουν δίκιο, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω» ξεκαθαρίζει), έχει αποδείξει ότι ξέρει να κρατάει τις υποσχέσεις του.
Και δεν το κάνει μόνο με το τεράστιο μπασκετικό του ταλέντο, αλλά και με το μυαλό του. Γιατί, όπως εξήγησε σε ανύποπτο χρόνο ο πρώην προπονητής του, Πάμπλο Λάσο, «είναι ο παίκτης με το υψηλότερο μπασκετικό IQ με τον οποίο έχω συνεργαστεί στην καριέρα μου».
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.